-
1.《穷居暑雨》 宋·张嵲
空庭满积雨,竟日看圆纹。
未厌草木威,不堪蛙黾喧。
奔流遥涧水,乱上前峰云。
境静悟诸幻,泊然遗世纷。 -
2.《独坐遣兴》 宋·舒岳祥
昏眼迷烟雨,修眉隐树林。
杜鹃知夜半,蟋蟀俟秋音。
静悟平生事,閒思万古心。
嗟跎七十五,既往莫追寻。 -
3.《小僧乞其师静悟塔铭一首》 宋·苏籀
劫火吴宫尽,耆年亦已殂。
勤拳依佛敕,精苦是僧摸。
愿力归兜率,宗风化给孤。
禅心不沦谢,楚些漫招呼。 -
4.《游龙山静胜寺》 唐·张说
每上襄阳楼,遥望龙山树。
郁茀吐冈岭,微蒙在烟雾。
下车岁已成,饰马闲馀步。
苦霜裛野草,爱日扬江煦。 -
5.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
6.《宿悟空寺赠僧》 唐·鲍溶
劳者谣烛蛾,致身何营营。
雪山本师在,心地如镜清。
往与本师别,人间买浮名。
朝光畏不久,内火烧人情。
迷路喜未远,宿留化人城。
前心宛如此,了了随静生。
维持薝卜花,却与前心行。 -
7.《题静山》 宋·文天祥
地得一以宁,凝然者卷石。
嵁岩及培塿,异形不异质。
古之能定者,悟此为一极。
春荣秋以悴,一岁百态出。 -
8.《忠侍者自隐静来既归觅诗因述其意以赠之自可》 宋·吴芾
上人手持隐静书,示我刊成送行句。
飘忽如云不可留,又归隐静山中去。
自谓为僧亦有缘,获事老师非易遇。
第念学道须遍参,要证此心归宿处。 -
9.《绛都春·天然省悟》 元·王哲
天然省悟,此一遇转增,清凉尤憬。
定里铅汞结就,都缘壬逢丙。
元初面目成琼颈。
返照长生安静。 -
10.《满庭芳 看清静经,因作是词,赠徐司判》 元·马钰
孤眠独处,不迷外境。
常常留心内认。
悟彻男清女浊,男动女静。
即非世间男女,是无中、些儿结正。 -
11.《满庭芳 赠零口杨悟一》 元·马钰
杨姑悟道,猛烈难比。
便把镜楼摔碎。
识破皮囊臭腐,誓不梳洗。
一志蓬头垢面,便披蓑、策杖顶笠。 -
12.《登仙门 渐悟集卷下》 元·马钰
难也难也。
舍家难也。
绝爱憎,屏尘难也。
处无为清静,有始终难也。
譬如死,又何难也。
论玄元,谈微妙,要人听也。
但小童,肯来询也。
使须当,开言路,与其进也。
我不能,保其往也。 -
13.《寄净慈寺悟真师》 宋·释智圆
忆得凉宵宿上方,静吟闲话趣何长。
别来音信无由寄,目断遥天雁一行。 -
14.《赠开先悟老述情三颂自掀持淡泊不事化缘夜坐》 宋·王洋
放怀澹泊省拘持,应物无方自不疑。
我国晏然君莫问,他心通处我为谁。
静无淮浦他年梦,老与庐山宿命期。
到了百年俱任运,世间屈曲自推移。 -
15.《偶游龙门北溪忽怀骊山别业因以言志示弟淑奉呈诸大僚》 唐·韦嗣立
幽谷杜陵边,风烟别几年。
偶来伊水曲,溪嶂觉依然。
傍浦怜芳树,寻崖爱绿泉。
岭云随马足,山鸟向人前。 -
16.《阮公啸台》 唐·包融
荒台森荆杞,蒙笼无上路。
传是古人迹,阮公长啸处。
至今清风来,时时动林树。
逝者共已远,升攀想遗趣。
静然荒榛门,久之若有悟。
灵光未歇灭,千载知仰慕。 -
17.《来闍黎新亭作》 唐·孟浩然
八解禅林秀,三明给苑才。
地偏香界远,心净水亭开。
傍险山查立,寻幽石径回。
瑞花长自下,灵药岂须栽。 -
18.《来闍黎新亭作》 唐·孟浩然
八解禅林秀,三明给苑才。
地偏香界远,心净水亭开。
傍险山查立,寻幽石径回。
瑞花长自下,灵药岂须栽。 -
19.《夏日》 唐·韦应物
已谓心苦伤,如何日方永。
无人不昼寝,独坐山中静。
悟澹将遣虑,学空庶遗境。
积俗易为侵,愁来复难整。 -
20.《初至西虢官舍南池,呈左右省及南宫诸故人》 唐·岑参
黜官自西掖,待罪临下阳。
空积犬马恋,岂思鹓鹭行。
素多江湖意,偶佐山水乡。
满院池月静,卷帘溪雨凉。