-
81.《聂耒阳以仆阻水书致酒肉疗饥荒江诗得代怀…泊于方田》 唐·杜甫
耒阳驰尺素,见访荒江眇。
义士烈女家,风流吾贤绍。
昨见狄相孙,许公人伦表。
前期翰林后,屈迹县邑小。 -
82.《李肱所遗画松诗书两纸得四十韵》 唐·李商隐
万草已凉露,开图披古松。
青山遍沧海,此树生何峰。
孤根邈无倚,直立撑鸿濛。
端如君子身,挺若壮士胸。 -
83.《以人参遗段成式》 唐·周繇
人形上品传方志,我得真英自紫团。
惭非叔子空持药,更请伯言审细看。 -
84.《念奴娇》 宋·蔡伸
画堂宴阕,望重帘不卷,轻哑朱户。
悄悄回廊,惊渐闻、蟋蟀凌波微步。
酒力融春,香风暗度,携手偎金缕。
低低笑问,睡得真个稳否。 -
85.《念奴娇(呈苏季真提举)》 宋·程大昌
冰容玉格,笑桃杏、非是闺帏装束。
待要舒华那更管,朔气凝波僵木。
五鬣山松,万年宫树,仅仅存余绿。
一枝寄赠,教渠知道春复。 -
86.《东坡引(龙江赵去非席上)》 宋·赵师侠
杯行情意密。
今宵是何夕。
行人此别真堪惜。
愁肠空闷郁。
明朝去也,回首相忆。
要留恋、如何得。
无端骤雨飘何急。
人来心上滴。
人来心上滴。 -
87.《水调歌头》 宋·关注
吾乡陆永仲,博学高才。
自其少时,有声场屋,今栖自鹿洞下,绝荤酒,屏世事,自放尘埃之外。
行将六十,而有婴儿之色,非得道者能如是乎。
凤舞龙蟠处,玉室与金堂。 -
88.《忆旧游(前题分得论字)》 宋·王去疾
正落花时节,憔悴东风,绿满愁痕。
悄客梦惊呼伴侣,断鸿有约,回泊归云。
江空共道惆怅,夜雨隔篷闻。
尽世外纵横,人间恩怨,细酌重论。 -
89.《酬乐天早春闲游西湖,颇多野趣,恨不得与微》 未知·未知
以成酬答。
末章亦未暇诚,则势使之然,亦欲粗为恬养之赠耳】
元稹
雁思欲回宾,风声乍变新。 -
90.《戏画古松真清斋前》 宋·王当
轮囷复离奇,不柏亦不栗。
吾庐非夏社,嘉树伊谁植。
刳心谢吹嘘,强骨余霹雳。
峥嵘历风霜,偃蹇岂朝夕。 -
91.《禁林宴会之什》 宋·王著
文明天子重词臣,圣制褒扬日月新。
宸翰特颁仙署额,皇风先发玉堂春。
虯龙逸势诚难太,鸾鹤回翔信得真。
齐武任夸非入妙,汉章虽巧未通神。
匪唯衒耀鳌宫客,兼是辉华凤阁人。
幸接英儒同赞咏,辄书狂斐继清尘。 -
92.《梅林分韵得酒字》 宋·宇文师献
平生慕英游,望公真山斗。
一见开心诚,已落诸人后。
龙门岂甄择,大小俱容受。
联辔寻胜践,春风倚尊酒。 -
93.《得也字戏为解嘲六言二十八韵示汝载》 明·韩上桂
卿相事业彼哉,簟瓢道味回也。
关门仙客骑牛,塞上老翁失马。
夷甫立名非真,偃师构象是假。
机性能忘灌畦,忮心不怨飘瓦。 -
94.《山水图为兵部郎中王恕题》 明·柯潜
玉堂清署春风前,焚香看画皆神仙。
画中风物得真意,峰峦隐约披云烟。
大山如龙欲飞去,小山盘盘如虎踞。
奔流一道破山来,散作涛声满江树。 -
95.《入山得焦弱侯书有感》 明·李贽
海内存知己,天涯若比邻。
古人聊自遣,此语总非真。
学问多奇字,观书少斫轮。
何时策杖屦,共醉秣陵春? -
96.《牛口发舟泊真溪聊述所历》 明·尹伸
江行每娱心,十七在崖岸。
以兹取溯流,耳目精于慢。
一岭方百里,削成独南面。
霪雨夏来多,悬淙不可断。 -
97.《己酉赴试白下病归得杂咏五首》 明·郑胤骥
生年不贯病,疟鬼或见嬲。
赖子气颇王,疟每亦解娆。
饮啖但如常,遂谓采藐。
乃者试一病,奄然遂如蔈。 -
98.《古风其五十》 唐·李白
宋国梧台东。
野人得燕石。
(以上二句一作
宋人枉千金。
去国买燕石。
)
夸作天下珍。
却哂赵王璧。
赵璧无缁磷。
燕石非贞真。
流俗多错误。
岂知玉与珉。 -
99.《欧阳少师令赋所蓄石屏》 宋·苏轼
何人遗公石屏风,上有水墨希微踪。
不画长林与巨植,独画峨嵋山西雪岭上万岁不老之孤松。
崖崩涧绝可望不可到,孤烟落日相溟濛。
含风偃蹇得真态,刻画始信天有工。 -
100.《拟寒山拾得二十首》 宋·王安石
若言梦是空,觉後应无记。
若言梦非空,应有真实事。
燔烧阳自招,沈溺阴自致。
令汝尝惊魇,岂知安稳睡。