-
101.《写真自赞五首》 宋·黄庭坚
饮不过一瓢,食不过一箪,田夫亦不改其乐,而夫子不谓之能贤,何也。
颜渊当首出万物,而奉以四海九州,而享之若是,故曰人不堪其忧。
若余之於山泽,鱼在深藻。
鹿得丰草,伊其野性则然。 -
102.《南安岩主大严禅师真赞》 宋·黄庭坚
石出山而韵自丘壑,松不春而骨立冰霜。
今得云门柱杖,打破鬼窟灵床。
其石也,将能万里出云雨。
其松也,欲与三界作阴凉。
此似昔人非昔人也,山中故友任商量。 -
103.《淮上杂诗六首》 宋·梅尧臣
暗开淮水平,远见孤城出。
出舟问舟子,遽对那能悉。
始闻庄生台,还想观鱼日。
果得真隐心,鱼鸟情非密。 -
104.《观永叔画真》 宋·梅尧臣
良金美玉不可画,可画惟应色与形。
除却坚明尽非宝,世人何得重丹青。 -
105.《依韵和胡武平怀京下游好》 宋·梅尧臣
南国易悲愁,西风起高树。
枯荷复送雨,度雁宁知数。
欲问北来音,系书复若故。
冥飞杳无迹,弋者徒有慕。 -
106.《真珠花》 宋·刘克庄
匝地无人管,逢春作意开。
得非回合浦,又似下瑶台。
点点垂鲛泪,累累夺蚌胎。
主君休爱惜,曾累伏波来。 -
107.《王实洗儿歌》 宋·李廌
昔闻吉梦占罴熊,今见得子如阿戎。
先正举世称至忠,垂庆百世皆万锺。
山川秀气久结融,今复俾君生此雄。
五侯七貂十八公,当有八元为八龙。
愧我尘埃非太真,难使此儿名作温。
劝君大作容驷门,作诗聊代添金盆。 -
108.《饯李君亮著作守眉山分韵得翠字》 宋·楼钥
天下大峨山,雄秀盘厚地。
山虽不在眉,所在拥空翠。
矫矫三苏公,挹此淑灵气。
文章垂日星,照映盖一世。 -
109.《顷游龙井得一联王伯齐见儿辈因足成之》 宋·楼钥
路入风篁上翠微,老龙蟠井四山围。
水真绿净不可唾,鱼若空行无所依。
胜处虽多终莫及,旧游谁在事皆非。
只今匏系何由到,徒羡联镳带月归。 -
110.《从三舅氏携儿侄游向园分韵得买字》 宋·廖行之
廛居远嚣尘,市隐渺湖海。
闲窗理书卷,乐事供戏彩。
萧然万虑忘,恬尔四时改。
青山满郊园,未省费钱买。 -
111.《枕上偶得数语呈林子长》 宋·虞俦
碧梧翠竹日相高,怀想家山魂梦劳。
钟鼎故知非我事,箕裘犹可冀儿曹。
眼中谁是真犀角,池上君今有凤毛。
直探牛心屠狯耳,能安贫贱乃英豪。 -
112.《赋滕彦真家玉桂》 宋·赵蕃
伏暑不可耐,所思惟执冰。
常时月桂红,乃作素色凝。
维南实炎方,草木气所凭。
索馨与茉莉,玉色俱相仍。
得非因月感,光射尚能乘。 -
113.《偶得希真岩壑旧隐正在小圃因赋》 宋·李曾伯
数峰佳致蔼前修,心匠玲珑小更幽。
公去我来几传舍,人非物是一虚舟。
矗天柳色新条改,垂地藤阴旧迹留。
坐对黄花谁领会,犹疑蝴蝶是庄周。 -
114.《赠吴仰云》 宋·蒲寿宬
云巾羽扇得真如,不用羞惭非故吾。
入手千般休说巧,转头一著不为愚。
尘中羁绊无还有,物外逍遥有若无。
我若忘机曾悟此,烟波鸥鹭是吾徒。 -
115.《清心镜 寄长春丘师兄 早来因戏水,顿释其非》 元·马钰
君乐山,予乐水。
乐水乐山,算来何济。
都不如、净意清心,炼冲和真气。
坎离交,木金戏。
产无影姹婴,五明宫里。
便顿觉、丹结灵灵,得 -
116.《读庄子》 宋·陈藻
尧无是处桀无非,此语堪惊与道违。
造物恩私多嵬琐,始知庄子得真机。 -
117.《七月望烟波观对月》 宋·张镃
我生好奇观比论,流水古木期终身。
卜居城隅易得趣,窗户日与青山亲。
出门陂湖旧湮涸,连岁乃尔成奫沦。
结亭据要虽屡赏,物景向厌非清真。 -
118.《仪真呈友人》 宋·刘宰
近闻李郭舟,送往涉重湖。
我欲与之俱,鷁飞过宋都。
死生见交情,嗟我朱东隅。
归来整杖屦,颜厚见彼姝。 -
119.《登谢客岩》 宋·林景熙
巀嶭镇九斗,赑屃挟五丁。
飞霞适何来,缥缈开殊庭。
永怀谢康乐,坐啸山水城。
旷代得真契,登临有余情。 -
120.《闲中真乐》 宋·郭印
人间富与贵,孰不羡王侯。
静边细一观,何其劳且忧。
去来风中云,出没水上沤。
推迁无定在,秋毫非我谋。