-
1.《为王山伊子渚赋潜斋末句宁声叶新之》 宋·程公许
斯文宗绪自河南,妙处元非故纸鑽。
万里梦归伊阙远,一窗静对玉峰攒。
林深雾豹南山隐,海阔风鹏北溟搏。
刻楮自怜无一补,写心寄与故人看。 -
2.《无俗念 以上十三首强村丛书从鸣鹤馀音辑录》 元·虞集
十年窗下,见古今成败,几多豪杰。
谁会谁能谁不济,故纸数行明灭。
乱叶西风,游丝春梦,转转无休歇。
为他憔悴,不知有甚干涉。 -
3.《众人观俳优》 宋·黄庭坚
众人观俳优,诚有可笑时。
侏儒笑人後,所笑动未知。
非桀是尧舜,诸生同一词。
不能解其会,何笑侏儒为。 -
4.《雷逸老以仿石鼓文见遗因呈祭酒吴公》 宋·梅尧臣
石鼓作自周宣王,宣王发愤搜岐阳。
我车我马攻既良,射夫其同弓矢张。
舫舟又渔缚鱮鲂,何以贯之维柳杨。
从官执笔言成辛,书在鼓腰镌刻臧。 -
5.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
6.《是日往观果刻本盖世贤招饮恐客不至故绐尔乃》 明·吴宽
出门骑马踏雪沙,玉堂吏散成空衙。
何人手剪吴江水,而我自眩梁园花。
客居长至叹寂寞,赖有东邻仙李家。
试开泥尊香泼蚁,却笑石本光翻鸦。 -
7.《渚宫》 宋·苏轼
渚宫寂寞依古郢,楚地荒茫非故基。
二王台阁已卤莽,?湘东王、高氏。
?何况远问纵横时。
楚王猎罢击灵鼓,猛士操舟张水嬉。 -
8.《渚宫》 宋·苏轼
渚宫寂莫依古郢,楚地荒茫非故基。
二王台阁已卤莽,何况远问纵横时。
楚王猎罢击灵鼓,猛士操舟张水嬉。
钓鱼不复数鱼鳖,大鼎千石烹蛟螭。 -
9.《寄竹隐先生孙应时》 宋·刘过
竹湖人之英,剧县勇自试。
三年川桃李,遣爱及僮稚。
咸欲父母之,谓吾公之子。
独有督邮嫌,见谓不事事。 -
10.《次天启赠净利名吴道人韵》 宋·吴则礼
君名讵要书黄纸,儿曹安能相汝尔。
平生胸中著丘壑,何曾辄作数日恶。
看渠老死争名场,肩摩毂击非侬乡。
从来俗子贫著帽,露顶心知寡同好。 -
11.《王原庆新迁居南堂以古风求写恕斋二大字并石》 宋·楼钥
三槐诸孙有奇士,才高特未遇时尔。
作诗尤能备众体,短章大篇仍杂拟。
解纷使掉三寸舌,随陆苏张何足比。
雕鹗犹未离风尘,蛟螭尚尔蟠泥滓。 -
12.《表玄师归缙云有怀故雄阇黎成转韵六十四句》 宋·杨亿
栝苍古名郡,生齿三万家。
我昔自仙殿,捧诏临军牙。
清心治期月,讼息民无哗。
雄公真大士,宴坐绵几华。 -
13.《送刘朝美侍郎归蜀》 宋·关耆孙
清议久不作,世无公是非。
只因翻故纸,不觉蹈危机。
东壁梦初断,西山蕨正肥。
十年成底事,赢得载书归。 -
14.《春游》 宋·黄庭坚
终日桃李蹊,春风不相识。
同我二三子,承我作意力。
把酒忘味著,看花了香寂。
晴云散长空,旷荡无限隔。 -
15.《吕居仁惠建昌纸被》 宋·刘子翚
寒声晚移林,残腊无几日。
高人拥楮眠,脔卷意自适。
素风含混沌,春煦回呼吸。
余温偶见分,来自芝兰室。 -
16.《谢王司户惠纸被》 宋·李新
雾中楮皮厚一尺,岷溪秋浪如蓝碧。
山僧夜抄山鬼愁,白雪千番沍墙壁。
裁成素被劣缯绮,故人聊助苏门癖。
经年鼾鼻吼蜗室,睡魔已作膏肓疾。 -
17.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
18.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
19.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
20.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。