-
241.《忆第》 宋·蔡襄
清溪曲曲抱山斜,绕溪十里蔷薇花。
春风吹香袭人骨,乾红淡白相交加。
眼睛眩晃不能视,烂如赤日凌朝霞。
时有扁舟向中下,共疑来处从仙家。 -
242.《小车吟》 宋·邵雍
有客无知,唯知有家。
有家能归,其归非遐。
灵台莹静,天壤披葩。
书用大笔,出乘小车。 -
243.《大笔吟》 宋·邵雍
有客无知,为性太质。
不忮不求,无固无必。
足蹑天根,手探月窟。
所得之怀,尽赋于笔。 -
244.《题文潜诗册后》 宋·晁补之
君诗容易不着意,忽似春风开百花。
上苑离宫曾绝艳,野墙荒径故幽葩。
惬心刍豢非杂俎,垂世江河自一家。
头白昏昏醉眠处,忆君频夜梦天涯。 -
245.《压沙观梨》 宋·晁补之
邺城旁缺通清沟,城南之水城中流。
白沙涨陆最宜果,万梨压树当高秋。
去年花开往独晚,不见琼苞肠欲断。
隆冬骑马傍高原,却恨枯枝寒日短。 -
246.《育阇黎房见秋兰有花作》 宋·毛滂
南风吹露畦,苦菜日夜花。
同荣有蔓草,托质多长蛇。
迩来合萧条,凄风寄蒹葭。
禅房向幽寂,云日暧庭沙。 -
247.《对雪作诗未竟曹使君寄声招饮因成篇以寄》 宋·毛滂
东风欲辞阊阖殿,未向百花枝上见。
先拂瑶台玉蕊丛,联翩时落玲珑片。
水晶宫中清晓寒,蝴蝶窥帘轻暝旋。
素光冷逼翟云裘,玄冰暗结青光研。 -
248.《次韵王适春雪二首》 宋·苏辙
江南春候寒犹剧,细雨风吹作雪花。
中夜窗扉初晃漾,平明草木半低斜。
润催江柳排金线,光杂山茶点绛葩。
老病不堪乘晓出,纷纷能使发增华。
春雪飘摇旋不成,依稀履迹散空庭。
山藏复阁犹残白,日照南峰已半青。 -
249.《后苑赏花应製》 宋·杨亿
云罗霞绮媚芳辰,琼圃花开烂漫春。
风递清香随凤辇,波涵倒影落龙津。
仙葩四照烘初日,浓艳千苞赐近臣。
向晚天街戴归处,游蜂舞蝶自随人。 -
250.《别赋赏花一首》 宋·杨亿
仙山灵沼五城西,晓日花光照彩霓。
露濯冰蠶铺瑞锦,风吹水麝拆香脐。
芳葩散採添蜂蜜,红片狂飘雜燕泥。
曾认壶中旧春色,桃源重到路犹迷。 -
251.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
252.《余赴官宫庠与道祖通判久聚乍散每有怀想作诗》 宋·葛立方
初拜清扬日,菰城荻始芽。
家声璜出渭,骏气马生洼。
博识该三箧,宏才记五车。
商明挈日月,文彩炫云霞。 -
253.《陆子逸惠桃花戏赠》 宋·韩元吉
故人招我千山里,也有仙葩巧送春。
麝馥染衣金缕重,酒红生粉玉肌匀。
洛城景物知谁纪,寒食风光独处新。
莫把天香调行客,晓妆留与绿窗人。 -
254.《春雪和袁望回三首》 宋·王之道
残岁连人日,同云暗海涯。
晨开才曭晃,暮集复交加。
野色铺霜缟,秋光散玉葩。
老夫僵不扫,稚子走争拿。 -
255.《春雪和袁望回三首》 宋·王之道
谁谓过残腊,余寒遂有涯。
雪来风益横,冰着雨还加。
万里隋堤絮,千山庾岭葩。
袁门晨尚闭,剡艇夜应拿。 -
256.《春雪和袁望回三首》 宋·王之道
棱棱威正肃,浩浩意无涯。
雨息风还怒,霜余雪更加。
氍毹还席地,薝蔔竞分葩。
虎饿豺狼搏,乌穷鸟雀拿。 -
257.《次韵蔡永叔双头芍药》 宋·王之道
反复新诗对月华,规模犹及正而葩。
坐驰芍药心先醉,身老江湖眼欲花。
夜半已酬连理约,风前还见一枝斜。
滩头更下双鸂鶒,併与妖红作意夸。 -
258.《怨王孙/忆王孙》 宋·张元干
小院春昼。
晴窗霞透。
把雨燕脂,倚风翠袖。
芳意恼愉多。
暖金荷。
多情不分群葩后。
伤春瘦。
浅黛眉尖秀。
红潮醉脸。
半掩花底重门。
怨黄昏。 -
259.《钧天乐》 明·刘基
君不见天穆之山二千仞,天帝所以觞百灵。
三嫔不下两龙去,九歌九辩归杳冥。
我忽乘云梦轻举,身骑二虹臂六羽。
指挥开明辟帝关,环佩泠泠曳风雨。 -
260.《题群龙图》 明·刘基
世间万类皆可睹,茫昧独有鬼与龙。
此图画龙二十四,状貌诡谲各不同。
得非物产有异种,或曰神变无常踪。
一龙揵尾欲上水,足爪犹在奫中。