-
21.《山出云》 唐·张胜之
片云初出岫,孤迥色难亲。
盖小辞山近,根轻触石新。
飘飖经绿野,明丽照晴春。
拂树疑舒叶,临流似结鳞。
从龙方有感,捧日岂无因。
看取为霖去,恩沾雨露均。 -
22.《戊辰会静中出贻同志二十韵》 唐·李商隐
大道谅无外,会越自登真。
丹元子何索,在己莫问邻。
蒨璨玉琳华,翱翔九真君。
戏掷万里火,聊召六甲旬。 -
23.《出潼关》 唐·吴融
重门随地险,一径入天开。
华岳眼前尽,黄河脚底来。
飞轩何满路,丹陛正求才。
独我疏慵质,飘然又此回。 -
24.《出京别崔学士》 唐·黄滔
一从门馆遍投文,旋忝恩知骤出群。
不道鹤鸡殊羽翼,许依龙虎借风云。
命奇未便乘东律,言重终期雪北军。
欲逐飘蓬向岐路,数宵垂泪恋清芬。 -
25.《代出自蓟北门行》 南北朝·鲍照
羽檄起边亭,烽火入咸阳。
征师屯广武,分兵救朔方。
(征师 一作:征骑)
严秋筋竿劲,虏阵精且强。 -
26.《金缕曲·癸酉秋出都述怀有赋》 清·龚自珍
我又南行矣。
笑今年、鸾飘凤泊,情怀何似。
纵使文章惊海内,纸上苍生而已。
似春水、干卿何事。 -
27.《熙宁壬子八月於洛阳妙觉寺考试举人及还道出》 宋·并叙
玉女云为衣,飘摇不须捣。
空传岩下石,夜杵知谁抱。
清泉供澣濯,素月铺缯缟。
人世迫秋寒,处处砧声早。 -
28.《秋晴出游归偶赋》 明·张掞
江雨夜来歇,日出残氛散。
掩书下帷行,独步泾边岸。
岸竹泛晴光,泾流乱以灿。
清风吹浏浏,谁识水上涣。 -
29.《五月旦日与黄仲珍雷景阳酌于维扬抵暮出城晓》 明·陶安
荡舟竹西闻好歌,飘如仙槎泛银河。
青楼傍市卷朱箔,舞裾绿皱如春波。
香消红药采鸾去,其如青镜寂寞何。
金盘露清笋牙白,小住半日非蹉跎。 -
30.《成都进士杜暹伯升出家名法通往来吴中》 宋·苏轼
欲识当年杜伯升,飘然云水一孤僧。
若教俯首随缰锁,料得如今似我能。
(柳子玉云,通若及第,不过似我。
) -
31.《仆领贡举未出钱穆父雪中作诗见及三月二十日》 宋·苏轼
雪知我出已全消,花待君来未敢飘。
行避门生时小饮,忽逢骑吏有嘉招。
鱼龙绝技来千里,斑白遗民数四朝。
知有黄公酒垆在,苍颜华发自相遥。 -
32.《葛蕴作巫山高爱其飘逸因亦作两篇》 宋·王安石
巫山高,十二峰。
上有往来飘忽之猨猱,下有出没瀺灂之蛟龙,中有倚薄缥缈之神宫。
神人处子冰雪容,吸风饮露虚无中。
千岁寂寞无人逢,邂逅乃与襄王通。 -
33.《晨出蒋山道中》 宋·范成大
霜痕如雨沁东郊,乐岁家家一把茅。
故国丘陵多麦垄,新晴篱落有梅梢。
小山何在应招隐,北岭如今已献嘲。
归计未成聊琢玉,飘颻风袖作推敲。 -
34.《初发桂林,有出岭之喜,但病余便觉登顿,至》 宋·范成大
桂林独宜人,无瘴古所传。
北客守炎官,恃此以泰然。
堂高惬宴坐,讼简容佳眠。
不计身落南,璇柄三回天。 -
35.《连日风作,洞庭不可渡,出赤沙湖》 宋·范成大
金沙堆前风未平,赤沙湖边波不惊。
客行但逐安稳去,三十六湾涨痕生。
沧洲寒食春亦到,荻芽深碧蒌芽青。
汨罗水饱动荆渚,岳麓雨来昏洞庭。 -
36.《秋来益觉顽健时一出游意中甚适杂赋五字》 宋·陆游
藿食筋骸惫,林庐岁月侵。
道穷思故友,力尽悔初心。
浩浩天知我,悠悠後视今。
飘零君勿叹,古瑟有遗音。 -
37.《壬子八月癸卯大风雨拔木飘瓦通夕不能寐》 宋·陆游
我昔浮江坐贪快,六十幅蒲船尾挂。
恶风吹到马当祠,出没蜿蜒舞澎湃。
舟人失色急倒樯,共上芦湾望祠拜。
风云昼晦性命忧,更复何心问薪菜。 -
38.《题曹仲本出>,自素天仗以下皆纪画也》 宋·杨万里
德寿宫前春昼长,宫中花开宫外香。
太皇颐神玉霄上,都人久不瞻清光。
今晨忽见肃天仗,翠华黄屋从天降。
一声清跸万人看,天街冰销楼雪残。 -
39.《和道卿舍人承祀出郊过西苑马上有作》 宋·宋祁
西郊一超忽,祠节暂踟蹰。
天迥欹临野,河长侧贯都。
飞廉披苑路,南斗抱城隅。
填堑时休猎,栖粮户免租。 -
40.《庆历初召为学士岁馀罢久之出守凡三十年还拜》 宋·宋祁
十八年前玷玉堂,当时绿发此苍苍。
伤禽纵奋愁疮重,厩马虽还笑齿长。
薰罢山炉飘暗烬,漱馀铜碗冰寒浆。
须惭清切銮坡地,不是吾人得性场。