-
1.《扫花游》 宋·陈允平
蕙风飏暖,渐草色分吴,柳阴迷楚。
寸心似缕。
看窥帘燕妥,妒花蝶舞。
翦翦愁红,万点轻飘泪雨。 -
2.《奉陪志学彦鲁仲原三君同登虎丘漫赋长句就呈》 明·邾经
虎丘山前新筑城,虎丘寺里断人行。
胡僧自识灰千劫,蜀魄时飘泪一声。
渐少松杉围窣堵,无多桃李过清明。
向来游事夸全盛,曾对春风咏太平。 -
3.《山花子·风絮飘残已化萍》 清·纳兰性德
风絮飘残已化萍,泥莲刚倩藕丝萦。
珍重别拈香一瓣,记前生。
人到情多情转薄,而今真个不多情。
又到断肠回首处,泪偷零。
(不多情 一作:悔多情) -
4.《御街行·纷纷堕叶飘香砌》 宋·范仲淹
纷纷堕叶飘香砌。
夜寂静、寒声碎。
真珠帘卷玉楼空,天淡银河垂地。
年年今夜,月华如练,长是人千里。 -
5.《贺新郎·天远星飘渺》 现代·顾随
天远星飘渺。
漏声残、月轮高挂,尘寰静悄。
南北东西都何处,着我情怀懊恼。
况岁暮、天寒路杳。 -
6.《减字木兰花·杨花飘尽》 宋·康与之
杨花飘尽。
云压绿阴风乍定。
帘幕闲垂。
弄语千般燕子飞。
小楼深静。
睡起残妆犹未整。
梦不成归。
泪滴斑斑金缕衣。 -
7.《沙塞子·万里飘零南越》 宋·朱敦儒
万里飘零南越,山引泪、酒添愁。
不见凤楼龙阙、又惊秋。
九日江亭闲望,蛮树绕,瘴云浮。
肠断红蕉花晚、水西流。 -
8.《挽辞》 唐·李煜
珠碎眼前珍,花凋世外春。
未销心里恨,又失掌中身。
玉笥犹残药,香奁已染尘。
前哀将后感,无泪可沾巾。 -
9.《蔷薇诗一首十八韵呈东海侍郎徐铉》 唐·李从善
绿影覆幽池,芳菲四月时。
管弦朝夕兴,组绣百千枝。
盛引墙看遍,高烦架屡移。
露轻濡彩笔,蜂误拂吟髭。 -
10.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。