-
41.《论诗五首·其二》 清·赵翼
李杜诗篇万口传,至今已觉不新鲜。
江山代有才人出,各领风骚数百年。 -
42.《屈原列传》 两汉·司马迁
屈原者,名平,楚之同姓也。
为楚怀王左徒。
博闻强志,明于治乱,娴于辞令。
入则与王图议国事,以出号令;出则接遇宾客,应对诸侯。 -
43.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
44.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
45.《答韩三子华韩五持国韩六玉汝见赠述诗》 宋·梅尧臣
圣人於诗言,曾否专其中。
因事有所激,因物兴以通。
自下而磨上,是之谓国风。
雅章及颂篇,刺美亦道同。 -
46.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
47.《论诗》 清·赵翼
李杜诗篇万人传,至今已觉不新鲜。
江山代有才人出,各领风骚数百年。 -
48.《酆都观》 宋·晁公武
胜绝平都观,盘纡石磴长。
崇岗虎蹲踞,古柏雁分张。
殿阁刚风外,轩墀灏气旁。
烟华迎碧瓦,云叶覆雕墙。 -
49.《题卢文峰十二知丞文集》 宋·方逢辰
骊珠一颗千仞渊,渔翁探得遭骊眠。
一朝吹堕千万颗,恐是蛟骊卧半天。
骈花俪叶妙天下,文赋直追古班马。
手抉河汉裂锦章,写在诗歌轧骚雅。 -
50.《送潘翠谷》 宋·方逢辰
无屋住僧庐,无菜挑野草。
野草风味长,僧庐人迹少。
剥剥谁扣扃,访予事幽讨。
钱唐有骚翁,自号翠谷老。 -
51.《旴江舟中联句》 宋·黄春伯
倏忽僧千兔,寻常涸百蠡。
眼光摩日月,足迹遍山河。
赤壁聊化鹤,黄庭浪换鹅。
秋声归欸乃,云影映婆娑。 -
52.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
53.《题静春堂集》 宋·钱仲鼎
闭门雪卧远,咏史风情留。
诗有三百篇,令子手所裒。
汝翁秀儒林,殖学媲前修。
六经穷窔奥,万象工雕锼。 -
54.《和张洵蒙亭诗韵》 宋·尚用之
江亭胜概冠三湘,仁智所乐皆其旁。
翠岫俯映青罗光,上有乔木摩穹苍。
亭下川遐覆银塘,水面风来笑语香。
骚人相值喜飞觞,雄辩清谈五月凉。 -
55.《自题诗集》 宋·释宗美
新集区尧六百篇,冥搜疑到不还天。
多惭未得骚人旨,虚役身心五十年。 -
56.《酬赵隐君还予诗稿之作因来韵增至二十四用柳》 宋·孙岩
度德宜滕长,论交堕鲁臯。
凄凉当岁晚,潇洒见时髦。
常恐诗无证,空知调欲高。
扶疏才社栎,变化岂胥涛。 -
57.《诗一首》 宋·王轸
南篇司马青衫湿,北句郎官白发生。
堪与江黄永传唱,离骚经外此歌声。 -
58.《梅花》 宋·余观复
群卉皆舆隶,孤标直圣贤。
乾坤清不彻,风月兴无边。
生意春常在,贞心晚更坚。
骚经虽不载,已改二南篇。 -
59.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
60.《送曹叔温赴淮安幕》 明·苏伯衡
初我识君自三山,面如白玉红颊颧。
平明振佩入乌府,行人指点人中仙。
此身萍梗随流转,淮水东西数相见。
时清事简百不忧,卮酒篇诗恣欢宴。