-
1.《高士咏·段干木》 唐·吴筠
干木布衣者,守道杜衡门。
德光义且富,肯易王侯尊。
魏主钦其贤,轼庐情亦敦。
秦兵遂不举,高卧为国藩。 -
2.《寄紫阁隐者》 唐·姚合
自闻憔客说,无计得相寻。
几世传高卧,全家在一林。
养情书览苦,采药路多深。
愿得为邻里,谁能说此心。 -
3.《寄嵩阳隐者》 唐·李咸用
昔年江上别,初入乱离中。
我住匡山北,君之少室东。
信来经险道,诗半忆皇风。
何事犹高卧,岩边梦未通。 -
4.《贺新凉(送刘澄斋制干归京口)》 宋·张榘
匹马钟山路。
怅年来只解,邮亭送人归去。
季子貂裘尘渐满,犹是区区羁旅。
谩空有、剑锋如故。 -
5.《游西村赠隐者》 宋·陆游
水清沙净见游鱼,槐柳阴阴五月初。
人似登仙惟火食,俗如太古欠巢居。
熟闻高卧常扃户,剩欲频来共荷鉏。
从此梦游端有地,渊明不独爱吾庐。 -
6.《赠目眇者》 宋·陆游
达人所遇有生涯,高卧穷阎自一家。
阅世正嫌岩下电,开樽且看雾中花。 -
7.《哭张元伯职方》 宋·邵雍
近年老辈频凋落,使我中心又恻然,洛社挂冠高卧者,唯君清澈如神仙。
昔日与君论少长,今日与君争后先。
把酒酹君君必知,为君洒泪西风前。 -
8.《秋夕寄友僧》 宋·释智圆
白云高卧者,滞疾阻相寻。
信断沧洲阔,房扃翠岳深。
寒虫藏坏壁,庭树滴残霖。
早晚同闲话,孤灯照苦吟。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《白帝城最高楼》 唐·杜甫
城尖径昃旌旆愁,独立缥缈之飞楼。
峡坼云霾龙虎卧,江清日抱鼋鼍游。
扶桑西枝对断石,弱水东影随长流。
杖藜叹世者谁子,泣血迸空回白头。