-
161.《闲居》 唐·白居易
空腹一盏粥,饥食有馀味。
南檐半床日,暖卧因成睡。
绵袍拥两膝,竹几支双臂。
从旦直至昏,身心一无事。 -
162.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
163.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
164.《括贺新凉》 宋·林正大
环滁皆山也。
望西南、蔚然深秀,者琅邪也。
泉水潺潺峰路转,上有醉翁亭也。
亭、太守自名之也。 -
165.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
166.《醉歌行郑二广文西斋宴集(分得“一”字)》 明·高棅
吾爱郑夫子,妙年振英声。
读书不肯死章句,笑杀当时鲁两生。
男儿何事空饥饿,角巾啸起东山卧。
三奏《阳春》和者稀,立谈古人独知我。 -
167.《徐良辅耕渔轩》 明·王隅
南山饥牛常待饭,而君力田致疏懒。
北冥游鲲几千里,而君重钓沧浪水。
高堂老亲鹤两鬓,二者本自供甘旨。
禾囷三百既有获,得渔可羹而已矣。 -
168.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
169.《十月二十六日夜梦行南郑道中既觉恍然揽笔作》 宋·陆游
孤云两角不可行,望云九井不可渡。
嶓冢之山高插天,汉水滔滔日东去。
高皇试剑石为分,草没苔封犹故处。
将坛坡陀过千载,中野疑有神物护。 -
170.《寄陈器之》 宋·张耒
昨者见君才顷刻,满马尘埃面黧黑。
自言别家春欲阑,归意如飞留不得。
玉鞭挥折手成胝,一日到家驰四驿。
今朝得书一何喜,酌酒烹鸡税征轭。 -
171.《新营小斋凿地炉辄成五言三十七韵》 宋·欧阳修
霜降百工休,居者皆入室。
墐户畏初寒,开炉代温律。
规模不盈丈,广狭足容膝。
轩窗共幽窳,竹柏助蒙密。 -
172.《妫蜼子歌为王宗常赋》 明·高启
妫蜼子,乃是轩辕之裔,虞鳏之孙。
混沌既死一万季,独抱大存,窃伏在草野,冥心究皇坟。
蚤逢三光五岳之气、乍分裂,天狼下地舐血流浑浑。
鹿走秦中原,蛇斗郑国门。 -
173.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
174.《题富好礼所畜村乐图》 明·刘基
我昔住在南山头,连山下带清溪幽。
山巅出泉宜种稻,绕屋尽是良田畴。
家家种田耻商贩,有足懒踏县与州。
西风八月淋潦尽,稻穗崿比无蝗蟊。 -
175.《次韵徐宰三雪》 宋·方岳
春其几何到端木,三信东风银粟粟。
眼惊天地有奇事,喜不自持诗陆续。
尔时茅屋亦堪画,有竹宁甘食无肉。
多年裋褐夜不暖,紫凤天吴共伸缩。 -
176.《代赋三十韵呈李果州》 宋·刘宰
退之抗表出潮阳,高风万世为美谈。
衡开云气偶然尔,浪占显晦吾所惭。
皇华使者课第一,诏归台省陪朝参。
献疏岂止一痛哭,引去自言七不堪。 -
177.《文敬携叠韵诗见过且督再和去后急就一首》 明·李东阳
苦欲留君君又归,翻然上马力欲飞。
与君未罄连夕话,复遣僮仆牵君衣。
问君坠卧城东宅,病足几时能著屐。
仓皇不肯戒前车,道上泥深行岂得。 -
178.《和元汝功江皋感怀》 宋·郭印
奸谀同一辙,举世谁与归。
溪山有佳趣,此乐知者稀。
悠然远罾弋,鱼潜鸟高飞。
不作无根云,苍狗变白衣。 -
179.《遣兴五首》 唐·杜甫
蛰龙三冬卧,老鹤万里心。
昔时贤俊人,未遇犹视今。
嵇康不得死,孔明有知音。
又如垄底松,用舍在所寻。 -
180.《赠蜀僧闾丘师兄》 唐·杜甫
大师铜梁秀,籍籍名家孙。
呜呼先博士,炳灵精气奔。
惟昔武皇后,临轩御乾坤。
多士尽儒冠,墨客蔼云屯。