-
181.《行路难·其三》 唐·李白
有耳莫洗颍川水,有口莫食首阳蕨。
含光混世贵无名,何用孤高比云月?
吾观自古贤达人,功成不退皆殒身。
子胥既弃吴江上,屈原终投湘水滨。 -
182.《沁园春·长沙》 现代·毛泽东
独立寒秋,湘江北去,橘子洲头。
看万山红遍,层林尽染;漫江碧透,百舸争流。
鹰击长空,鱼翔浅底,万类霜天竞自由。
怅寥廓,问苍茫大地,谁主沉浮? -
183.《别诗三首·其一》 两汉·佚名
有鸟西南飞,熠熠似苍鹰。
朝发天北隅,暮闻日南陵。
欲寄一言去,托之笺彩缯。
因风附轻翼,以遗心蕴蒸。
鸟辞路悠长,羽翼不能胜。
意欲从鸟逝,驽马不可乘。 -
184.《普天乐·秋怀》 元·张可久
为谁忙,莫非命。
西风驿马。
落月书灯。
青天蜀道难,红叶吴江冷。
两字功名频看镜,不饶人白发星星。
钓鱼子陵,思莼季鹰,笑我飘零。 -
185.《水调歌头·送王修甫东还》 元·王恽
樊川吾所爱,老我莫能俦。
二年鞍马淇上,来往更风流。
梦里池塘春草,却被鸣禽呼觉,柳暗水边楼。
浩荡故园思,汶水日悠悠。 -
186.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
187.《孙莘老求墨妙亭诗》 宋·苏轼
兰亭茧纸入昭陵,世间遗迹犹龙腾。
颜公变法出新意,细筋入骨如秋鹰。
徐家父子亦秀绝,字外出力中藏棱。
峄山传刻典刑在,千载笔法留阳冰。 -
188.《寄永兴招诗夏太尉》 宋·梅尧臣
宝元元年西夏叛,天子命将临戎行。
二年孟春果来寇,高奴城下皆氐羌。
五原偏师急赴敌,昼夜不息趋战场。
马烦人怠当劲虏,虽持利器安得强。 -
189.《淳化五年秋八月二十四日钜鹿魏野江东僧用晦》 宋·魏野
危城闲登临,秋色际空碧。
四顾廊且平,万虑忽然释。
精诚日月暗,旷达天地窄。
壮节但孤耸,愤气欲四射。 -
190.《高其佩指头画虎》 清·乾隆
铁岭老人阎李流,画不用笔用指头,纵横挥洒饶奇趣,晚年手法弥警遒。
为吾染指画苍虎,气横幽壑寒飕飕,落墨伊始鸦雀避,着色欲罢豺狼愁。 -
191.《海东青行》 清·乾隆
鸷鸟种不一,海青称俊绝,摩空健翮上层霄,千里下击才一瞥。
当其脱韝始纵时,风力未会迟飞掣,群燕缘扑或坠落,何异淮阴胯下气且折。 -
192.《传胡报二十韵》 宋·徐玑
胡虏无仁义,兴衰匪百年。
如何凭气力,久欲靖中边。
异类依天角,黄头住海輭。
愚堪呼鹿豕,健母学鹰鹯。 -
193.《宣府逢立秋》 清·计东
秋气吾所爱,边城太早寒。
披裘三伏惯,拥被五更残。
风自长城落,天连大漠宽。
摩霄羡鹰隼,健翮尔飞搏。 -
194.《鹤联句》 宋·滕宗谅
上霄降灵气,钟此千年禽。
幽间靖节性,孤高伯夷心。
颉颃紫霄垠,飘飖沧浪浔。
岳湛有仙姿,多钧韶无俗音。 -
195.《题雪猎图》 宋·王平子
烽火一息三千年,汉家将军画凌烟。
胡儿不识征战事,龙沙万里今桑田。
丽谯声里梅花角,云暗雪深风色恶。
长嘶一骑骢蝉联,狼帽氈裘寒矍铄。 -
196.《同朱山长游江郎》 宋·柴元彪
屭赑开天风,三峰互参峙。
一如植躬圭,两峰拱而侍。
削玉石为笔,书空云作纸。
岚光动九天,翠色照千里。 -
197.《下第不胜其忿题路左佛庙》 唐·于邺
雀儿未逐飏风高,下视鹰意气豪。
自谓能生千里足,黄昏依旧委蓬蒿。 -
198.《满江红 时雪快晴,苗民攻宣,未克,往来郡》 元·舒*
,视而不问,欢时事之靡宁,哀生民之涂炭,因赋此曲,兼东邑令郭文盾天也多情,巧幻出、天河寒水。
多态度、悠悠**,轻黏窗纸。
万里岂无祥瑞应,四方已在饥寒里。
把溪山、好处纵模糊,须臾耳。 -
199.《喜迁莺 词综卷二十六案花草粹编卷十一,依》 元·王特起
登山临水。
正桂岭瘴开,苹洲风起。
玄鹤高翔,苍鹰远击,白鹭欲飞还止。
江上层波似练,沙际行人如蚁。 -
200.《满庭芳 和赵仲敬咏雪》 元·朱唏颜
翦水飞花,裁冰作絮,龙宫不管严寒。
斜侵风帽,吟鬓忽衰残。
谁念梁园倦客,黄金尽、作赋才悭。
飘流久,寒欺敝褐,犹事马蹄间。