-
141.《格卑》 唐·韩偓
格卑尝恨足牵仍,欲学忘情似不能。
入意云山输画匠,动人风月羡琴僧。
南朝峻洁推弘景,东晋清狂数季鹰。
惆怅后尘流落尽,自抛怀抱醉懵腾。 -
142.《拟塞外征行》 唐·王贞白
寇骑满鸡田,都护欲临边。
青泥方绝漠,怀剑始辞燕。
旌旗挂龙虎,壮士募鹰鹯.长城威十万,高岭奋三千。
行行向马邑,去去指祁连。 -
143.《将入城灵口道中作》 唐·徐夤
路上长安惟咫尺,灞陵西望接秦源。
依稀日下分天阙,隐映云边是国门。
锦袖臂鹰河北客,青桑鸣雉渭南村。
高风九万程途近,与报沧洲欲化鲲。 -
144.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
145.《句》 唐·卢延让
只讹些子缘,应耗没多光。
(《八月十六夜》)
臂鹰健卒悬毡帽,骑马佳人卷画衫。
(送周太保赴浙西) -
146.《下第不胜其忿题路左佛庙》 唐·于邺
雀儿未逐飏风高,下视鹰鹯意气豪。
自谓能生千里足,黄昏依旧委蓬蒿。 -
147.《涂山怀古》 唐·陈陶
落拓书剑晚,清秋鹰正笼。
涂山间来上,敬爱如登龙。
览古觉神王,翛然天地空。
东南更何有,一醉先王风。 -
148.《圣帝击壤歌四十声》 唐·陈陶
百六承尧绪,艰难土运昌。
太虚横彗孛,中野斗豺狼。
帝曰更吾嗣,时哉忆圣唐。
英星垂将校,神岳诞忠良。 -
149.《和门下殷侍郎新茶二十韵》 唐·徐铉
暖吹入春园,新芽竞粲然。
才教鹰觜拆,未放雪花妍。
荷杖青林下,携筐旭景前。
孕灵资雨露,钟秀自山川。 -
150.《题黄居寀秋山图》 唐·徐光溥
天与黄筌艺奇绝,笔精回感重瞳悦。
运思潜通造化工,挥毫定得神仙诀。
秋来奉诏写秋山,写在轻绡数幅间。 -
151.《题景焕画应天寺壁天王歌》 唐·欧阳炯
锦城东北黄金地,故迹何人兴此寺。
白眉长老重名公,曾识会稽山处士。
寺门左壁图天王,威仪部从来何方。 -
152.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
153.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
154.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
155.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
156.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
157.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。 -
158.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
159.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
160.《费凤别碑诗》 两汉·石勋
君讳凤。
字伯萧。
梁相之元子。
九江太守之长兄也。