-
1.《谏太宗十思疏》 唐·魏征
臣闻:求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
源不深而望流之远,根不固而求木之长,德不厚而思国之治,臣虽下愚,知其不可,而况于明哲乎?人君当神器之重,居域中之大,将崇极天之峻,永保无疆之休。
不念居安思危,戒奢以俭,德不处其厚,情不胜其欲,斯亦伐根以求木茂,塞源而欲流长也。
(望国 一作:思国)
凡百元首,承天景命,莫不殷忧而道著,功成而德衰,有善始者实繁,能克终者盖寡。 -
2.《二风诗·乱风诗五篇·至惑》 唐·元结
(古有惑王,用奸臣以虐外,宠妖女以乱内,内外用乱,至于崩亡,故为《至惑》之诗二章六韵二十句)
贤圣为上兮,必俭约戒身,鉴察化人,所以保福也。
如何不思,荒恣是为?上下隔塞,人神怨奰; -
3.《二风诗·乱风诗五篇·至惑》 唐·元结
(古有惑王,用奸臣以虐外,宠妖女以乱内,内外用乱,至于崩亡,故为《至惑》之诗二章六韵二十句)
贤圣为上兮,必俭约戒身,鉴察化人,所以保福也。
如何不思,荒恣是为?上下隔塞,人神怨奰; -
4.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
5.《瑜不掩瑕》 唐·柴宿
朗玉微瑕在,分明异璞瑜。
坚贞宁可杂,美恶自能殊。
待价知弥久,称忠定不诬。
光辉今见黜,毫发外呈符。
岂假良工指,堪为达士模。
他山傥磨琢,慕爱是洪炉。 -
6.《晚秋郾城夜会联句》 唐·韩愈
从军古云乐,谈笑青油幕。
灯明夜观棋,月暗秋城柝。
——李正封
羁客方寂历,惊乌时落泊。 -
7.《四言诗》 唐·孙思邈
取金之精,合石之液。
列为夫妇,结为魂魄。
一体混沌,两精感激。 -
8.《四言诗》 唐·孙思邈
取金之精,合石之液。
列为夫妇,结为魂魄。
一体混沌,两精感激。 -
9.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
10.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
11.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
12.《括沁园春》 宋·林正大
大人先生,高怀逸兴,酒肉寓名。
纵幕天席地,居无庐室,以八荒为域,日月为扃。
贵介时豪,搢绅处士,未解先生酒适情。
徒劳尔,谩是非锋起,有耳谁听。 -
13.《送李愿归盘谷序》 唐·韩愈
太行之阳有盘谷。
盘谷之间,泉甘而土肥,草木丛茂,居民鲜少。
或曰:“谓其环两山之间,故曰‘盘’。
”或曰:“是谷也,宅幽而势阻,隐者之所盘旋。 -
14.《尚德缓刑书》 两汉·路温舒
汉昭帝逝世,昌邑王刘贺被废黜,汉宣帝刘询刚刚登上皇位。
路温舒呈上奏书,奏书说:昭帝崩,昌邑王贺废,宣帝初即位,路温舒上书,言宜尚德缓刑。
其辞曰:“臣闻齐有无知之祸,而桓公以兴;晋有骊姬之难,而文公用伯。
近世赵王不终,诸吕作乱,而孝文为太宗。 -
15.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
16.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
17.《渭南道中逢二蜀兵出印本手诏司马温公范文》 宋·宗泽
我君肇当阳,憸佞毕退听。
示民以好恶,观此第一政。
薛惟司马范,二老文且正。
堂堂外王父,九牧称无尽。 -
18.《度关山》 魏晋·曹操
天地间,人为贵。
立君牧民,为之轨则。
车辙马迹,经纬四极。
黜陟幽明,黎庶繁息。 -
19.《悼蜀四十韵》 宋·张咏
蜀国富且庶,风俗矜浮薄。
奢僭极珠贝,狂佚务娱乐。
虹桥吐飞泉,烟柳闭朱阁。
烛影逐星沈,歌声和月落。 -
20.《子由生日》 宋·苏轼
上天不难知,好恶与我一。
方其未定间,人力破阴骘。
少忍待其定,报应真可必。
季氏生而仁,观过见其实。