-
41.《颂古一○一首》 宋·释子淳
蚌含明月珠生腹,龙拥深云雨洒空。
莫向平田翻巨浪,直须点点尽朝东。 -
42.《一一光明》 宋·释印肃
日月灯光未足奇,若逢肉眼转迷痴。
恒沙眷属光无二,万亿龙天守护持。 -
43.《颂古一○一首》 宋·释子淳
威音那畔不能行,撒手还家懒问程。
寝殿无人空寂寂,满窗唯有月虚明。 -
44.《颂古一○一首》 宋·释子淳
归家岂坐碧云床,出户不行青草地。
南北东西本自由,渠无向背那回避。 -
45.《颂古一○一首》 宋·释子淳
淘金岂假披沙得,不触波澜犹费力。
露柱三更忽放光,此时未审何人识。 -
46.《颂古一○一首》 宋·释子淳
群花未发梅先拆,万木凋零柏转奇。
云淡不彰节月影,烟轻那露引风枝。 -
47.《颂古一○一首》 宋·释子淳
岩前虽有云千顷,户内殊无半夜灯。
极目危恋今古秀,暮天斜照碧层层。 -
48.《颂古一○一首》 宋·释子淳
这般消息不寻常,蟾桂枝枝布远香。
昨夜姮娥呈巧妙,眼睛直上绣鸳鸯。 -
49.《颂古一○一首》 宋·释子淳
海底龙吟云雨润,林中虎啸谷风清。
莫言满路生荆棘,况是家贫少送迎。 -
50.《颂古一○一首》 宋·释子淳
太平乡国路空赊,归兴悠悠思莫涯。
撒手到家何所有,琉璃宝殿锁蟾华。 -
51.《颂古一○一首》 宋·释子淳
月筛松影高低树,日照池心上下天。
赫赫炎空非卓午,团团秋夜不知圆。 -
52.《颂古一○一首》 宋·释子淳
妙峰孤顶偏肥腻,天产灵苗不触地,翠叶无风常自摇,清香那逐春光媚。
-
53.《颂古一○一首》 宋·释子淳
叉手须知已隔津,更重进步转漂沦。
顽铜若作黄金货,只可满他无眼人。 -
54.《颂古一○一首》 宋·释子淳
父子相逢眼倍明,灵苗丛里坦然行。
个中若为金毛子,已是监梅触大羹。 -
55.《颂古一○一首》 宋·释子淳
曹溪源派古之今,意识徒将渡浅深。
好是昔人游戏处,虽然入井不曾沉。 -
56.《颂古一○一首》 宋·释子淳
前后三三不失宗,迥迢午圣数难穷。
金刚脑后全轩露,叠叠青山锁翠空。 -
57.《颂古一○一首》 宋·释子淳
少林续焰事堪可,腊夜梅开雪后枝。
黄蘖昔年曾有语,大唐国里没禅师。 -
58.《颂古一○一首》 宋·释子淳
虽然答尽深深意,争奈投机句未亲。
欲曾本来无垢的,更须入水见长人。 -
59.《颂古一○一首》 宋·释子淳
寂光影里现全身,贵异天然迥出伦。
家富儿奴偏得力,夜分灯火照西邻。 -
60.《颂古一○一首》 宋·释子淳
海底泥牛耕白月,云中木马骤清风。
胡僧懒捧西乾钵,半夜乘舟过海东。