-
61.《颂古一○一首》 宋·释子淳
芳草漫漫岂变秋,牧童白牯恣优游。
异中有路人难见,却谓骑牛不识牛。 -
62.《颂古一○一首》 宋·释子淳
月沉碧海龙非隐,才锁苍梧凤不知。
劫外森森无影木,垂阴自有未萌枝。 -
63.《颂古一○一首》 宋·释子淳
依依半月沉寒水,耿耿三星落碧巑。
昔日云岩曾漏泄,金轮王子宝花冠。 -
64.《颂古一○一首》 宋·释子淳
身光炽盛相巍巍,妙手如何彩绘伊。
休问僧繇吴道士,志公佗日不能知。 -
65.《颂古一○一首》 宋·释子淳
腥臊红烂不堪亲,触动轻轻血污身。
何事杳无人著价,为伊非是世间珍。 -
66.《颂古一○一首》 宋·释子淳
家家门掩蟾蜍月,处处莺啼杨柳风。
若谓纵横无变异,犹如掷剑拟虚空。 -
67.《颂古一○一首》 宋·释子淳
月中玉兔夜怀胎,日里金乌朝抱卵。
黑漆昆仑踏雪行,转身打破琉璃椀。 -
68.《颂古一○一首》 宋·释子淳
寒月依依上远峰,平湖万顷练光封。
渔歌惊起沙洲鹭,飞放芦花不见踪。 -
69.《颂古一○一首》 宋·释子淳
清风吹动钓鱼船,鼓起澄波浪拍天。
堪笑锦鳞争戏水,到头俱被钓丝牵。 -
70.《颂古一○一首》 宋·释子淳
京师出大黄,熟处最难忘。
道吾常作舞,元是谢三郎。 -
71.《颂古一○一首》 宋·释子淳
门头户尾事千差,了尽犹来未到家。
明月堂前无影木,严凝雪夜正开花。 -
72.《颂古一○一首》 宋·释子淳
长江澄澈即蟾华,满目清光未是家。
借问渔舟何处去,夜深依旧宿芦花。 -
73.《颂古一○一首》 宋·释子淳
色自色兮声自声,新莺啼处柳烟轻。
门门有路通京国,三岛斜横海月明。 -
74.《颂古一○一首》 宋·释子淳
九重深密视听难,玉殿琼楼宿雾攒。
燮理尽归臣相事,轮王不载宝花冠。 -
75.《颂古一○一首》 宋·释子淳
肓聋瘖痖迥天真,眼似眉毛道始邻。
昨夜东君潜布令,黄莺啼处绿杨春。 -
76.《颂古一○一首》 宋·释子淳
三番白纸问寒暄,千里同风月满船。
夺得高标全用处,盘蛇口内秋千。 -
77.《颂古一○一首》 宋·释子淳
宝杖亲携挂翠缨,徘徊常绕玉阶行。
转身就父无标的,拈却花冠不得名。 -
78.《颂古一○一首》 宋·释子淳
金乌玉兔两交驰,照破威音未净时。
若谓青霄别有路,木人依旧皴双眉。 -
79.《颂古一○一首》 宋·释子淳
瑞霭祥烟锁玉楼,妙年王子恣优游。
琉璃殿上骑金马,明月堂前辊绣毬。 -
80.《颂古一○一首》 宋·释子淳
白头童子智尤长,半夜三更渡渺茫。
任支往来无间断,不消船艇与浮囊。