-
1.《师说》 唐·韩愈
古之学者必有师。
师者,所以传道受业解惑也。
人非生而知之者,孰能无惑?惑而不从师,其为惑也,终不解矣。
生乎吾前,其闻道也固先乎吾,吾从而师之;生乎吾后,其闻道也亦先乎吾,吾从而师之。 -
2.《游灵岩记》 明·高启
吴城东无山,唯西为有山,其峰联岭属,纷纷靡靡,或起或伏,而灵岩居其词,拔其挺秀,若不肯与众峰列。
望之者,咸知其有异也。
山仰行而上,有亭焉,居其半,盖以节行者之力,至此而得少休也。
由亭而稍上,有穴窈然,曰西施之洞;有泉泓然,曰浣花之池;皆吴王夫差宴游之遗处也。 -
3.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
4.《三槐堂铭》 宋·苏轼
天可必乎?贤者不必贵,仁者不必寿。
天不可必乎?仁者必有后。
二者将安取衷哉?吾闻之申包胥曰:“人定者胜天,天定亦能胜人。
”世之论天者,皆不待其定而求之,故以天为茫茫。 -
5.《送连景昭归三山用其韵》 宋·刘学箕
得意难兼熊掌鱼,功名随分勿求馀。
或先或后时而已,将废将行命也欤。
理性明中閒念虑,云山深处著田庐。
君归政好携妻子,泉石寻盟饱读书。 -
6.《葛常之犀表帖赞》 宋·岳珂
文康之学导其源,文定之学濬其流。
三世之帖俱传于予家,其亦足以见植槐之志,而占良冶之裘也欤。 -
7.《鱼我所欲也》 先秦·孟子及其弟子
鱼,我所欲也;熊掌,亦我所欲也,二者不可得兼,舍鱼而取熊掌者也。
生,亦我所欲也;义,亦我所欲也。
二者不可得兼,舍生而取义者也。
生亦我所欲,所欲有甚于生者,故不为苟得也。 -
8.《紫花儿序·也不学刘伶荷锸》 元·王实甫
也不学刘伶荷锸,也不学屈子投江,且做个范蠡归湖。
绕一滩红蓼,过两岸青蒲。
渔夫,将我这小小船儿棹将过去。
惊起那几行鸥鹭。
似这等乐以忘忧,胡必归欤。 -
9.《客有诵袁蒙斋得雨酬倡之什辄赓元韵志喜也呈》 宋·郑清之
娲石补天玻璃声,遇坎为雨离为晴。
金乌玉兔旁午出,百二十官称常明。
下土臣敢再拜问,谁主风催民耕。
天江津河尾北见,玉井水浆参左横。 -
10.《赴琼州次大蓼滩风雨交作寒未艾也其势欲雪》 宋·曾丰
挈家随牒一阳初,视险如夷舟当车。
赣石罅中渔路寝,楚天包处燕蘧庐。
木无弃本藏于密,江不辞流受以虚。
万物外吾诗者少,惜乎南燕久归欤。 -
11.《圣政纪颂》 唐·来鹄
三皇不书,五帝不纪。
有圣有神,风销日已。
何教何师,生来死止。 -
12.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
13.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
14.《酒泉子》 宋·曹勋
霜护云低,竹外斜枝初璀璨,仙风吹堕玉钿新。
度清芬。
叹寒冰艳了无尘。
不占纷纷桃李径,一庭疏影冷摇春。 -
15.《蓦山溪(甲辰生日醉书示儿辈)》 宋·管鉴
老来生日,渐觉心情懒。
卯酒带春酲,更昨来、东风已转。
衰颜易改,不用看传神,欢意浅,酒肠慳,孤负深深劝。
浮云富贵,本自无心羡。 -
16.《沁园春(四和)》 宋·刘克庄
余少之时,赋和仲宣,檄如孔璋。
也曾观万舞,铺陈商颂,曾闻九奏,制作尧章。
抖擞空囊,存留谏笏,犹带虚皇案畔香。
今归矣,省听鸡骑马,趁早朝忙。 -
17.《贺新郎(三和)》 宋·吴潜
了却儿痴外。
撰园林、亭台馆榭,谩当吾世。
红楯朱桥相映带,人在百花丛里。
更依约、垂杨衬水。 -
18.《沁园春(送章漕赴诏)》 宋·李曾伯
极目江涛,不有人焉,其能国乎。
伟故家风烈,激扬手段,平生践履,精密工夫。
冰漕功成,月卿召入,小却犹当登从涂。
斯行也,非纪纲省闼,定尹京都。 -
19.《瑞鹤仙》 宋·方岳
岳敢拜手而言曰:月穷于纪,星回于天,盖三百有六旬有六日于是焉极、而岁功成矣。
惟天之运,循环无穷,一气推移,不可限量,其殆极而无极欤。
分岁而颂椒,守岁而爆竹,人知其为岁之极耳。
洪钧转而万象春,瑶历新而三阳泰,不知自吾极而始也。 -
20.《瑞鹤仙》 宋·方岳
岳敢拜手而言曰:月穷于纪,星回于天,盖三百有六旬有六日于是焉极、而岁功成矣。
惟天之运,循环无穷,一气推移,不可限量,其殆极而无极欤。
分岁而颂椒,守岁而爆竹,人知其为岁之极耳。
洪钧转而万象春,瑶历新而三阳泰,不知自吾极而始也。