-
1.《苏武慢·悟人曹溪》 元·冯尊师
悟人曹溪,鹤冲霄汉,云水道人活计。
临川举楫,对镜掷钩,涝漉锦鳞红鲤。
风送渔舟,透人双峰,影里骇然明霁。
见烟霞极目、金丹一粒,贵珍难比。 -
2.《松原山行七绝》 宋·赵蕃
雨后浮云更拥山,须臾已作太空还。
了然悟得渊明意,投绂归来径掩关。 -
3.《与高适薛据同登慈恩寺浮图》 唐·岑参
塔势如涌出,孤高耸天宫。
登临出世界,磴道盘虚空。
突兀压神州,峥嵘如鬼工。
四角碍白日,七层摩苍穹。 -
4.《万法归一歌》 宋·白玉蟾
金丹大蘂妙无穷,一点丹头内外红。
真汞真铅才入手,片时伏虎活擒龙。
黄公聘入丁公舍,巽位吹嘘九转功。
十月胎圆坎离外,紫云飞出玉炉空。 -
5.《赠开先悟老述情三颂自掀持淡泊不事化缘夜坐》 宋·王洋
放怀澹泊省拘持,应物无方自不疑。
我国晏然君莫问,他心通处我为谁。
静无淮浦他年梦,老与庐山宿命期。
到了百年俱任运,世间屈曲自推移。 -
6.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
7.《偶然五首》 唐·皎然
乐禅心似荡,吾道不相妨。
独悟歌还笑,谁言老更狂。
偶然寂无喧,吾了心性源。
可嫌虫食木,不笑鸟能言。 -
8.《偶然五首》 唐·皎然
乐禅心似荡,吾道不相妨。
独悟歌还笑,谁言老更狂。
偶然寂无喧,吾了心性源。
可嫌虫食木,不笑鸟能言。 -
9.《赠毛仙翁》 唐·郑澣
至道无名,至人长生。
爰观绘事,似挹真形。
方口渥丹,浓眉刷青。 -
10.《题淡山岩》 宋·盛某
黄公丘壑人,阅遍山水奇。
晚观淡岩作,独许天下稀。
我初颇未信,及到乃愧之。
伟兹过奇特,骤睹心惊疑。 -
11.《满庭芳 寄与平张先生》 元·马钰
超然悟道,怡然舍俗。
宁肯泥拖水漉。
决烈回头*了,恩山爱狱。
堪为风邻月伴,与云朋霞友相逐。 -
12.《题德玄上人院》 唐·杜荀鹤
刳得心来忙处闲,闲中方寸阔于天。
浮生自是无空性,长寿何曾有百年。
罢定磬敲松罅月,解眠茶煮石根泉。
我虽未似师披衲,此理同师悟了然。 -
13.《西江月·浅见有知有识》 元·尹志平
浅见有知有识,深通无悟无迷。
了然顿觉入希夷。
此是男儿正智。
达道岂离方寸,明心何在天西。
终朝闲坐细寻思。
裂转机关便是。 -
14.《和史经》 宋·孙邦
渊明遇佳趣,欲辩每忘言。
道安对胜士,高论矜弥天。
斯人已往不可得,悠悠俗驾徒争先。
梦尸梦秽了不悟,甯论掷足与裸颠。 -
15.《醉眠曲》 宋·陆游
老夫暮年少嗜好,但愿无事终日眠。
斜风急雨势方横,低窗小阁且幽妍。
炉红酒绿足闲暇,橙黄蟹紫穷芳鲜。
一杯一杯意忽倦,径拨纸帐投蛮毡。 -
16.《朝云》 宋·姜特立
东坡真天人,万事早超悟。
生死固了然,刀锯不足怖。
方其谪岭海,负瓢歌道路。
此已遗形骸,死埋随到处。 -
17.《满庭芳 化胡了仙兄弟四首》 元·马钰
三尸调引,六贼迷惑。
自然斗乱魂魄。
镇日争财竞气,恋酒贪色。
举意先存己便,纵心机、更不*勒。 -
18.《逍遥咏》 宋·宋太宗
直须意遗凡庸道,所以难言论密奥。
先令顿悟了然空,方扣玄关驱烦恼。 -
19.《晨诣超师院读禅经》 唐·柳宗元
汲井漱寒齿,清心拂尘服。
闲持贝叶书,步出东斋读。
真源了无取,妄迹世所逐。
遗言冀可冥,缮性何由熟。
道人庭宇静,苔色连深竹。
日出雾露馀,青松如膏沐。
澹然离言说,悟悦心自足。 -
20.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。