-
1.《踏莎行(季功席上赋,时移尊就月,凉意甚佳,主人亲摘阮以娱客,故云)》 宋·郭应祥
露湿冠巾,风生襟袖。
月华耿耿明如昼。
主人情意十分浓,阮咸横膝清音奏。
渐永更筹,新凉气候。
穿针乞巧看看又。
却怜相聚日无多,偷闲且可陪觞豆。 -
2.《送友人》 唐·李白
青山横北郭,白水绕东城。
此地一为别,孤蓬万里征。
浮云游子意,落日故人情。
挥手自兹去,萧萧班马鸣。 -
3.《诉衷情·东风杨柳欲青青》 宋·晏殊
东风杨柳欲青青。
烟淡雨初晴。
恼他香阁浓睡,撩乱有啼莺。
眉叶细,舞腰轻。
宿妆成。
一春芳意,三月如风,牵系人情。 -
4.《孤雁儿·世人作梅诗》 宋·李清照
世人作梅词,下笔便俗。
予试作一篇,乃知前言不妄耳。
藤床纸帐朝眠起。
说不尽、无佳思。 -
5.《寄欧阳舍人书》 宋·曾巩
巩顿首再拜,舍人先生:去秋人还,蒙赐书及所撰先大父墓碑铭。
反复观诵,感与惭并。
夫铭志之著于世,义近于史,而亦有与史异者。
盖史之于善恶,无所不书,而铭者,盖古之人有功德材行志义之美者,惧后世之不知,则必铭而见之。 -
6.《生查子·重叶梅》 宋·辛弃疾
百花头上开,冰雪寒中见。
霜月定相知,先识春风面。
主人情意深,不管江妃怨。
折我最繁枝,还许冰壶荐。 -
7.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
8.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
9.《柳梢青(山林堂席上以主人之意解嘲)》 宋·曾觌
品雅风流,端端正正,堪人怜惜。
因甚新来,眉儿不展,愁情如织。
倡条冶叶无情,犹为他、千思万忆。
据恁当初,真心实意,如何亏得。 -
10.《换巢鸾凤(梅意花庵作春情)》 宋·史达祖
人若梅娇。
正愁横断坞,梦绕溪桥。
倚风融汉粉,坐月怨秦箫。
相思因甚到纤腰。