-
1.《家有白鸡蓄之三年矣驯熟可爱谦之读书山中一》 宋·方翥
羽仪洁白如自修,风雨晦冥那失晓。
沙头鸥鸟不驯熟,雪里鹭丝太孤皎。
山寒夜半落叶深,闭门垂荑偎重衾。
闻鸡而起竟何事,我老看书不入心。 -
2.《有鸟褐色而羽如青锦解作诸般语一卒蓄之笼中》 宋·郭印
锦作双翰褐作衣,雕笼蓄养亦多时。
只缘学得千般语,欲返山林未有期。 -
3.《法华寺石门精舍三十韵》 唐·柳宗元
拘情病幽郁,旷志寄高爽。
愿言怀名缁,东峰旦夕仰。
始欣云雨霁,尤悦草木长。
道同有爱弟,披拂恣心赏。 -
4.《句》 唐·贯休
今日再三难更识,谶辞唯道待钱来。
(周宝莅丹阳,州人
有事,辄云待钱来,后果以钱镠代之。
此上钱镠句也) -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《苏秦以连横说秦》 先秦·佚名
苏秦始将连横说秦惠王曰:“大王之国,西有巴、蜀、汉中之利,北有胡貉、代马之用,南有巫山、黔中之限,东有肴、函之固。
田肥美,民殷富,战车万乘,奋击百万,沃野千里,蓄积饶多,地势形便,此所谓天府,天下之雄国也。
以大王之贤,士民之众,车骑之用,兵法之教,可以并诸侯,吞天下,称帝而治。
愿大王少留意,臣请奏其效。 -
7.《圬者王承福传》 唐·韩愈
圬之为技贱且劳者也。
有业之,其色若自得者。
听其言,约而尽。
问之,王其姓。 -
8.《贺进士王参元失火书》 唐·柳宗元
得杨八书,知足下遇火灾,家无余储。
仆始闻而骇,中而疑,终乃大喜。
盖将吊而更以贺也。
道远言略,犹未能究知其状,若果荡焉泯焉而悉无有,乃吾所以尤贺者也。 -
9.《心术》 宋·苏洵
为将之道,当先治心。
泰山崩于前而色不变,麋鹿兴于左而目不瞬,然后可以制利害,可以待敌。
凡兵上义;不义,虽利勿动。
非一动之为利害,而他日将有所不可措手足也。 -
10.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
11.《陈谏议教子》 宋·朱熹、李幼武撰
宋陈谏议家有劣马,性暴,不可驭,蹄啮伤人多矣。
一日,谏议入厩,不见是马,因诘仆:“彼马何以不见?”仆言为陈尧咨售之贾人矣。
尧咨者,陈谏议之子也。
谏议遽召子,曰:“汝为贵臣,家中左右尚不能制,贾人安能蓄之?是移祸于人也!”急命人追贾人取马,而偿其直。 -
12.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
13.《和谢舍人洊震》 宋·梅尧臣
盛夏万物当长养,骄阳不雨谁为忧。
天无纤云野赬色,草木焦卷如经秋。
南阳太守自引咎,不以天时为怨尤。
斋精洁虑祠望内,僚属奔从无停輈。 -
14.《次韵子瞻减降诸县囚徒事毕登览》 宋·苏辙
山川足清旷,阛阓巧拘囚。
安得纤阿御,同为穆满游。
遥知因涣汗,远出散幽忧。
原隰繁分绣,村墟尽小侯。 -
15.《上姑丈闾丘通牧少卿》 宋·李廌
天下一大器,安危系平倾。
哲王慎民监,措术如和羹。
辛甘或偏长,非可制割烹。
五味既可口,君子尝曰平。 -
16.《病后戏赠同官蒋子权》 宋·王之望
吾衰谬养生,任运常坦坦。
每婴相如病,渐作叔夜懒。
昨因触大暑,留势在鬲脘。
医师戒饮酒,所嗜不可断。 -
17.《挽思泉居士》 宋·王柏
平生不蓄买山钱,晚得佳城岂偶然。
官职丛中韬素志,风波险处谒名贤。
只将和气占心地,尚想清尊养性天。
宗党典刑难倒指,忍看庭玉泪溅溅。 -
18.《神光灿 继重阳韵》 元·马钰
风仙锁户,马钰辞巢,寂然澹乎自持。
了干根源,岂肯攀恋妻儿。
识破气财酒色,凭清净、固养灵芝。
当下手,暗修完功行,不许人知。 -
19.《酹江月》 元·侯善渊
玄元道体,大奂方、无隅无形无物。
混化胎生皆受*,感应通玄潜伏。
包括乾坤,含容天地,日月皆收蓄。
回光返照,旷然摄化盈目。 -
20.《刘无虞尊人挽诗二首》 宋·张嵲
蓄德竟不耀,坐观门户成。
生无三事贵,禄有万钟荣。
色养无违志,陵终若事生。
秋风如罔极,萧瑟在松声。