-
281.《鹤联句》 宋·滕宗谅
上霄降灵气,钟此千年禽。
幽间靖节性,孤高伯夷心。
颉颃紫霄垠,飘飖沧浪浔。
岳湛有仙姿,多钧韶无俗音。 -
282.《离亭燕/离亭宴》 宋·张昪
一带江山如画。
风物向秋潇洒。
水浸碧天何处断,翠色冷光相射。
蓼岸荻花中,隐映竹篱茅舍。
天际客帆高挂。
门外酒旗低迓。
多少六朝兴废事,尽入渔樵闲话。
怅望倚危栏,红日无言西下。 -
283.《嘲仲益》 宋·邹浩
低帘廕茅竹,陋如野人居。
夫子莞尔笑,曰此真吾庐。
庭前郁乔木,庭后犹榛芜。
芟削随手净,春兰殖扶疏。 -
284.《别天台》 宋·赵企
携家隐青山,青山不我留。
遣我出山去,再拜辞丹丘。
王命急星火,驾言促西游。
朝游白云城,暮宿黄花洲。 -
285.《晓起有怀仲晦彦集不至》 宋·黄铢
月落北牖晓,邻鸡号梦残。
林端清露坠,寝衣凄已单。
爽朗朝景晰,嘲啾庭雀喧。
日高溪雾收,四望开青天。 -
286.《陪侍丞相安晚先生宿觉际寺夜遇大风可畏遂赋》 宋·黄载
船头落日如血红,客言今夕当有风。
空山梦回刺骨冷,纩被无力身如弓。
但闻纸窗响僁窣,初意空厨饥鼠出。
忽然扉户竞开阖,犹谓偷儿入吾室。 -
287.《送弟赴省》 宋·萧崱
河南萧氏粲文物,鹤在九皋无数鸣。
小山羽翮日绚练,胆气也作虹霓横。
挂冠亭后冷如水,旧毡半是蛛丝萦。
恩袍谩官直斋老,书院误身吟院史。 -
288.《清平乐·风消云缕》 宋·施乘之
风消云缕。
一碧无今古。
欲坏上元天不许。
晴了晚来些雨。
莫言冷落山家。
山翁本厌繁华。
试问莲灯千炬,何如月上梅花。 -
289.《一萼红·怨东风》 宋·梁栋
怨东风。
把韶华付去,秾李小桃红。
黄落山空,香销水冷,此际才与君逢。
敛秋思、愁肠九结,拥翠袖、应费剪裁工。 -
290.《殊圣寺》 唐·胡权
不是等闲到,须知会合稀。
水行清骨发,云卧冷裳衣。
桐挂秋阴薄,松寒露气肥。
共吟有佳致,何苦只言归。 -
291.《题马洲书院》 元·王逢
蝌蚪秦皆废,灵光鲁独存。
豆笾漂海国,丹雘暗淮村。
苔藓花侵础,蒲芦叶拥门。
青春深雾潦,白日老乾坤。 -
292.《木兰花慢 题倪都运南塘莲社庐山社兰亭会后》 元·胡祗*
知前代尊俎风流,犹为人永永景慕。
其于善行名言,丰功懋烈,谁得而废之。
去岁夏,仆忝与宾末,仅赘一阕,庶几异日,得附南塘莲社之故事云倚西风闲坐,谈清影,玉亭亭。
问幽苦芳心,何时解语,脉脉盈盈。 -
293.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
294.《读车千秋传》 宋·余靖
汉武好迂诞,江充专险贼。
引对大台宫,君臣自相得。
世乱谗人胜,奸谋多造饰。
元良天下本,掘蛊遭荧惑。 -
295.《和张倅唐英咏梅十四首》 宋·陈傅良
人言物不齐,相较三十里。
以梅等君芳,何啻隔弱水。
杜陵状百物,无语可著此。
巡檐索之笑,但不禁冷蕊。 -
296.《送人之常德》 宋·萧立之
秋风原头桐叶飞,幽篁翠冷山鬼啼。
海图拆补儿女衣,轻衫笑指秦人溪。
秦人得知晋以前,降唐臣宋谁为言。
忽逢桃花照溪源,请君停篙莫回船。
编蓬便结溪上宅,采桃为薪食桃实。
山林黄尘三百尺,不用归来说消息。 -
297.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
298.《平水神祠歌》 宋·陈赓
黄河如丝导昆崙,万里南下突禹门。
支流潜行天地底,派作八道如霆奔。
吾闻川真岳灵有真宰,况乃利泽开洪源。
龙神窟宅瞰平野,千古庙貌何雄尊。 -
299.《上方》 宋·陈省华
四望平川独一峰,峰前潇洒是莲宫。
松声竹韵千年冷,水色山光万古同。
客到每怜楼阁异,僧言因得鬼神功。
县民遥喜行春至,鼓腹闲歌夕照中。 -
300.《冬夜忆谦之》 宋·方翥
忽忆夫君阻笑言,出门南望欲飞翻。
孤诚隔水初浸夜,画敬爱因自入村。
短句有时随意得,古心近日与谁论。
未除习气君应哂,月冷梅香易断魂。