-
301.《定泉井》 宋·高颐
方师凿破天地髓,碧龙吹出冰霜寒。
一泓清澄绝泥滓,万窍号勋无波澜。
倒海翻江俱是幻,贮风留月得真观。
我来酌饮冷彻骨,飘飘此身在霄汉。 -
302.《青山怀古》 宋·胡楚材
樵猎识冠裳,何言志四方。
离秦风日冷,过楚薜萝长。
梦野违徵诏,时衰枉荐章。
故山隈且僻,应种秫为粮。 -
303.《榕阴图》 宋·胡梦昱
古人遗直今人是,肯效乡原事踽凉。
不把危言陈北阙,因何着脚到南荒。
排奸斥佞风霜手,耐冷禁寒铁石肠。
赢得榕阴浓密处,忘言默坐对炉香。 -
304.《仙都山》 宋·胡升
鼎湖不可见,巍然但孤峰。
特立亘万古,气压诸山雄。
黄帝久得仙,游行跨飞龙。
至今世俗传,尚指辇路通。 -
305.《同持国宿寺太学官舍》 宋·江休复
翳翳云月薄,冷冷雪风清。
学省夜岑寂,天街断人行。
广庭层阁险,寻廓步馀明。
松篠递遥响,如闻弦诵声。 -
306.《余发》 宋·柯芝
余发萧萧白垂领,十年守拙门庭冷。
来频沙鸟颇相识,起晚邻鸡已三请。
形骸拄树岂复好,心绪如蓬不能整。
平生几緉空馺{左马右沓},老去一杯先酩酊。 -
307.《丙子冬至夜酒醒》 宋·李覯
尽道一阳初复时,不期风雨更凄凄。
凌晨出去逢人饮,沉醉归来满马泥。
多恨恐成干斗气,欲言那得上天梯。
灯青火冷睡半醒,残叶打窗乌夜啼。 -
308.《题汪水云诗卷》 宋·聂守真
汴隄杨柳摇春风,翠华南幸紫禁空。
雕栏玉砌明月冷,羽人规作神仙宫。
苏堤杨柳飘晴雪,又见紫鸾催驾发。
沉香亭北莺乱啼,金殿又成诸佛刹。 -
309.《题万壑风烟亭百韵》 宋·彭郁
风在不周山空阙,底事问烟访两浙。
烟生庐阜香炉峰,孰使随风至吴越。
风乎与烟相得外,还有风雷千雨雪。
烟兮与风相好余,仍有烟波及霞月。 -
310.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
打鼓槌锣竞上竿,几人平地足心酸。
七峰有个安身法,袖手无言冷处看。
看即易,上即难。
搭索上横身,刹竿上斗走。 -
311.《大涤洞天留题》 宋·苏瀛
天作名山满世间,洞霄毕竟出尘寰。
达翁不问长生药,高兴惟通九锁关。
愿学坡仙游赤壁,肯如谢老陟东山。
羽人能重来贤裔,杖屦相陪一日闲。 -
312.《越问·篇引》 宋·孙因
典午氏之盛时兮,余鼻祖曰子荆。
谋乐郊以隐居兮,颺潄石之清名。
有闻孙曰承公兮,尝令鄞与余姚。
爱会稽之山水兮,爰徙家於兹城。 -
313.《答盈盈》 未知·王山
东风艳艳桃李忪,花围春入屠酥浓。
龙脑透缕鲛绡红,鸳鸯十二罗芙蓉。
盈盈初见十六,眉试青膏鬓垂绿。
道字不正娇满怀,学得襄阳大堤曲。 -
314.《游石仙分韵得观字》 宋·吴汝弌
闲拢两袖秋,步入冲寂观。
古树老云中,仙成毁岩半。
是时零雨高,叶脱凄风乱。
怪禽走何忙。 -
315.《嘲教授》 宋·徐用亨
谁把先生号冷官,令名深愧馥秋兰。
孟公岂是陈惊座,子夏元非杜小冠。
泾渭合流虽若混,云泥夐绝不相干。
寄言世上多风鉴,一笑何妨改眼看。 -
316.《留题郫县西禅院古调诗》 宋·徐仲谋
郫县七十寺,碁布于郊坰。
景德当道衢,宝塔腾青冥。
其间西禅院,地胜景物灵。
何以使索然,中有大藏经。 -
317.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
318.《读书堂五首》 宋·叶子强
小山后丛桂,主池前止水。
冷然堂中人,枯槁只中尔。
平生不止酒,来此真止矣。
今辰忽开尊,叵料真未止。
瓶罍本非二,无罄亦无耻。
卷尊佩君言,慕之戴星起。 -
319.《大涤洞天留题》 宋·赵观复
不作翠蛟诗,独赋上池水。
凿开自渊源,鉴观湛然止。
岂惟白心事,且似明□底。
松风生晚清,暑夜看晨起。 -
320.《寄王履约秀才》 明·陈源清
四海茫茫有隐忧,儒官头白久淹留。
漫言当路轻冯衍,却叹旁人笑马周。
水涨石湖青雀舫,花残姑浦白蘋洲。
相思静倚青毡冷,强饮空庭夕漏秋。