-
301.《东园四首(嘉靖庚寅夏秋作)》 宋·陈淳
懒拙无能事,独栖聊自存。
竹扉低近水,花径曲通园。
老婢强供爨,愚儿日应门。
今古多尔尔,何处向人言。
¤ -
302.《南唐呈潘王二丈》 宋·陈宓
两载试江郡,政拙惭癃鳏。
菖蒲值佳节,雨馀尚清寒。
山光作翠黛,环蘸重湖宽。
龙舟从民乐,彩袖奉亲欢。 -
303.《约杨至之潘谦之登清水岩不果和潘韵》 宋·陈宓
春入溪山几许深,拟陪杖屦远追寻。
千章古木都凝绿,百啭黄鹂尚好音。
君有佳人同笑语,我怀拙患阻登临。
移时伫立西塘上,有酒盈樽敢自斟。 -
304.《江海》 宋·戴表元
江海三秋古鄮城,山林百拙剡溪生。
归来乡国方为客,绝尽交游更畏名。
白帽管宁形熊丑,黄金季布语言轻。
荒斋竟日无人事,自作长歌寄好声。 -
305.《送袁季源之婺州因简范经历》 宋·戴表元
为山不愿高,为水不原深。
水深蛟龙集,山高虎豹蹲。
我有避人法,终日衣冠林。
煌煌钱塘城,游尘书为阴。 -
306.《已亥岁归过泉口紫芝山伤谨讲师》 宋·戴表元
行路梦犹在,入门人已非。
山青古佛顶,云墨祖师衣。
赌弈曾同拙,看真似欠肥。
百年谁免此,只合早忘机。 -
307.《老而健贫而诗自志其喜八首》 宋·方回
拙宦知今是,颓颜及古稀。
寡言为暖药,微醉当寒衣。
空腹蝉当饱,长身鹤肯肥。
天容清更健,不省桔槔机。 -
308.《次韵汪以南教授美康使君新政因及贱迹四首》 宋·方回
溃蚁狂澜拔地来,日多事变少人才。
鼎钟古篆盲谁识,布素轻缣拙易裁。
夷甫风流空自命,子山词赋有余哀。
邦侯博雅难酬对,且向筵前覆酒杯。 -
309.《宿包山杨明府宅》 宋·方回
十年共艰难,老友杨明府。
贤令实所赖,拙守何足数。
尚忆纷纭初,天地沸鼙鼓。
穷山古未见,倏忽集万马。 -
310.《赠孙元京近以诗见示二首》 宋·方回
举世无高见,斯文有正音。
稍工仍要拙,宁古不为今。
末俗难容喙,空言苦用心。
未妨全瘦劲,却恐太幽深。 -
311.《读放翁诗作》 宋·方回
放翁六十二,起家守严陵。
三稔即只召,礼闱直青绫。
虚翁四十九,外补当兵兴。
七稔始受代,万死脱怨憎。 -
312.《赠寿昌墨客叶实甫》 宋·方回
古人削竹以为笔,木板为方竹为策。
其字科斗或鸟迹,或篆或籀煤傅漆。
未有今人所谓墨,晋发汲冢尚可识。
地中间获钟鼎刻,文为之具未为极。 -
313.《舂硙吟》 宋·方回
槁木岂有情,顽石且无知。
何术使之动,不假人力施。
纬竹以为车,堰水江之湄。
湍流既迅急,枢轴为斡移。 -
314.《送医工郭耕道》 宋·方回
上古三皇轩农羲,天始有柱地有基。
腹虚与实疗民饥,心塞与开植民彝。
保民性命专厥司,握生杀权名曰医。
万事万物有偶奇,一阴一阳之所为。 -
315.《何耕道还邛南赠诗为别》 宋·郭印
古人不复见,俗学尚穿凿。
时花亦可观,潢潦终易涸。
暮年识吾子,志与流辈各。
入道穷根源,高情转寥廓。 -
316.《山斋》 宋·郭印
我本丘壑姿,脱巾为谋食。
随牒几推迁,铜章领岩邑。
初期窃馀閒,焚香弄书册。
文法何苦多,日力不暇给。 -
317.《送范彦覃》 宋·李处权
春风恼百物,物物不禁渠。
水为盎盎绿,柳亦毵毵舒。
芳菲遽如许,流光亦须臾。
谁令更别离,此恨当何如。 -
318.《山舍寓止》 宋·李覯
无计奈疏拙,走逃云水隈。
鹤饥虽厌夜,龙睡却嫌雷。
师友关千古,穷通付一杯。
商岩版筑者,底处有梯媒。 -
319.《江亭醉后》 宋·李覯
平生尚倜傥,壮大苦摧折。
主人能结纳,佳境为铺设。
涉{左氵右皛}东江来,谽谺暮云裂。
倡女稍多艺,市酒且供啜。 -
320.《送徐允伯》 宋·陆文圭
古有淳寂乡,君与陶阮到。
每评伯伦颂,谓腾周公诰。
山间童负儿,台下人拾帽。
短鞭跨砂碣,破毯眠雪窖。