-
1.《鳖山》 宋·王应麟
天柱不可折,柱折不可撑。
九鼎不可覆,鼎覆人莫扛。
袁公烈丈夫,独立东南方。
欲以一己力,代国相颉颃。 -
2.《骊山?此诗为李廌作?》 宋·苏轼
君门如天深几重,君王如帝坐法宫。
人生难处是安稳,何为来此骊山中。
复道凌云接金阙,楼观隐烟横翠空。
林深雾暗迷八骏,朝东暮西劳六龙。 -
3.《桓山鸟》 元·杨维桢
桓山鸟,鸣声一何悲。
严父戒二子,分财无嫡支。
父死未葬命一遗,两枝荆华摧一枝。
呜呼桓山鸟,鸣声实堪悲。
死隔别,生流离,百鸟闻之为嗟嗞。 -
4.《骊山歌》 宋·李廌
君门如天深九重,君王如帝坐法宫。
人生难处是安稳,何为来此骊山中。
复道连云接金阙,楼观隐隐横翠红。
林深谷暗迷八骏,朝东暮西劳六龙。 -
5.《游云顶山晚望》 唐·贯休
云顶聊一望,山灵草木奇。
黔南在何处,堪笑复堪悲。
菊歇香未歇,露繁蝉不饥。
明朝又西去,锦水与峨眉。 -
6.《游云顶山晚望》 唐·贯休
云顶聊一望,山灵草木奇。
黔南在何处,堪笑复堪悲。
菊歇香未歇,露繁蝉不饥。
明朝又西去,锦水与峨眉。 -
7.《送吉中孚校书归楚州旧山(中孚自仙官入仕)》 唐·卢纶
青袍芸阁郎,谈笑挹侯王。
旧箓藏云穴,新诗满帝乡。
名高闲不得,到处人争识。
谁知冰雪颜,已杂风尘色。 -
8.《行路难》 唐·朱庆馀
世事浇浮后,艰难向此生。
人心不自足,公道为谁平。
德丧淳风尽,年荒蔓草盈。
堪悲山下路,非只客中行。 -
9.《上龟山寺》 宋·潘柽
菜花开处认遗基,荒屋残僧未忍离。
寺付丙丁应有数,岸分南北最堪悲。
金铃塔上如相语,铁佛风前亦敛眉。
野匠不知行客意,竞磨浓墨打顽碑。 -
10.《富乐山》 宋·雍有容
当时四海一刘备,至此已堪悲失脚。
出语翻为乐国想,是人止可偏方看。