-
61.《六年春遣怀八首》 唐·元稹
伤禽我是笼中鹤,沉剑君为泉下龙。
重纩犹存孤枕在,春衫无复旧裁缝。
检得旧书三四纸,高低阔狭粗成行。
自言并食寻高事,唯念山深驿路长。 -
62.《秋夜对月怀李正封》 唐·鲍溶
援琴怅独立,高月对秋堂。
美人远于月,徒望空景光。
坐忆执手时,七弦起凄凉。
平生知音少,君子安可忘。 -
63.《旅中秋月有怀》 唐·朱庆馀
久客未还乡,中秋倍可伤。
暮天飞旅雁,故国在衡阳。
岛外归云迥,林间坠叶黄。
数宵千里梦,时见旧书堂。 -
64.《金谷怀古》 唐·杜牧
凄凉遗迹洛川东,浮世荣枯万古同。
桃李香消金谷在,绮罗魂断玉楼空。
往年人事伤心外,今日风光属梦中。
徒想夜泉流客恨,夜泉流恨恨无穷。 -
65.《感怀(一作感情,以下一本俱作于邺诗)》 唐·于武陵
东风吹草色,空使客蹉跎。
不设太平险,更应游子多。
几伤行处泪,一曲醉中歌。
尽向青门外,东随渭水波。 -
66.《夜泊东溪有怀》 唐·唐彦谦
水昏天色晚,崖下泊行舟。
独客伤归雁,孤眠叹野鸥。
溪声牵别恨,乡梦惹离愁。
酒醒推篷坐,凄凉望女牛。 -
67.《夜泊东溪有怀》 唐·唐彦谦
水昏天色晚,崖下泊行舟。
独客伤归雁,孤眠叹野鸥。
溪声牵别恨,乡梦惹离愁。
酒醒推篷坐,凄凉望女牛。 -
68.《寄怀》 唐·唐彦谦
有客伤春复怨离,夕阳亭畔草青时。
泪从红蜡无由制,肠比朱弦恐更危。
梅向好风惟是笑,柳因微雨不胜垂。
双溪未去饶归梦,夜夜孤眠枕独欹。 -
69.《赴职西川过便桥书怀寄同年》 唐·吴融
平门桥下水东驰,万里从军一望时。
乡思旋生芳草见,客愁何限夕阳知。
秦陵无树烟犹锁,汉苑空墙浪欲吹。
不是伤春爱回首,杏坛恩重马迟迟。 -
70.《伤张玖秀才》 唐·唐求
铜梁剑阁几区区,十上探珠不见珠。
卞玉影沈沙草暗,骅骝声断陇城孤。
入关词客秋怀友,出户孀妻晓望夫。
吴水楚山千万里,旅魂归到故乡无。 -
71.《感怀(一作感情)》 唐·于邺
东风吹草色,空使客蹉跎。
不设太平险,更应游子多。
几伤行处泪,一曲醉中歌。
尽向青门外,东随渭水波。 -
72.《登郡楼书怀》 唐·刘兼
烟雨楼台渐晦冥,锦江澄碧浪花平。
卞和未雪荆山耻,庄舄空伤越国情。
天际寂寥无雁下,云端依约有僧行。 -
73.《早春书情寄河南崔少府》 唐·清江
春日春风至,阳和似不均。
病身空益老,愁鬓不知春。
宇宙成遗物,光阴促幻身。
客游伤末路,心事向行人。
道薄犹怀土,时难欲厌贫。
微才如可寄,赤县有乡亲。 -
74.《晚秋登佛川南峰怀裴例》 唐·皎然
登岭望落日,眇然伤别魂。
亭皋秋色遍,游子在荆门。
世故东西客,山空断续猿。
此心谁复见,寂寞偶芳荪。 -
75.《留客住(林钟商)》 宋·柳永
偶登眺。
凭小阑、艳阳时节,乍晴天气,是处闲花芳草。
遥山万叠云散,涨海千里,潮平波浩渺。
烟村院落,是谁家绿树,数声啼鸟。 -
76.《满江红(再至丹阳每怀务观,有歌其所制者,因用其韵示王季夷、章冠之)》 宋·韩元吉
江绕层城,重楼迥、依然山色。
□□有、佳人犹记,旧家离别。
把酒只如当日醉,挥毫剩欠尊前客。
算平林、有恨寄伤心,烟如织。 -
77.《西吴曲(怀襄阳)》 宋·刘过
说襄阳、旧事重省。
记铜驼巷陌、醉还醒。
笑莺花别后,刘郎憔悴萍梗。
倦客天涯,还买个、西风轻艇。 -
78.《点绛唇》 宋·邓有功
卷上珠帘,晚来一阵东风恶。
客怀萧索。
看尽残花落。
自把银瓶,买酒成孤酌。
伤漂泊。
知音难托。
闷倚阑干角。 -
79.《蝶恋花》 宋·萧允之
十幅归帆风力满。
记得来时,买酒朱桥畔。
远树平芜空目断。
乱山惟见斜阳半。
谁把新声翻玉管。
吹过沧洲,多少伤春怨。
已是客怀如絮乱。
画楼人更回头看。 -
80.《郢城怀古》 唐·李百药
客心悲暮序,登墉塘瞰平陆。
林泽窅芊绵,山川郁重复。
王公资设险,名都拒江隩。
方城次北门,溟海穷南服。