-
121.《行路难二首》 明·阮自华
功名岂足为,不见丛蕙与蘩萧?撷芳秋亦萎,薙恶春还高
。
智囊有仓卒,造化无童旄。
男儿筋骨尽富贵,圣贤黧黑夸巧劳。 -
122.《邯郸词》 明·沈一贯
妾家在赵十二逵,夫婿游燕忽若遗。
狂如杨柳飞春絮,拙比班鸠守故枝。
儿时只念嫁人好,嫁得春风还自老。
春风飞扬大道旁,不惜高楼绣纹巧。
绛脂无力泪长流,白蜡能干香暗收。
鸣鸠殷勤相对语,知谁唤晴谁唤雨。 -
123.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
124.《中秋月寄子由三首》 宋·苏轼
殷勤去年月,潋滟古城东。
憔悴去年人,卧病破窗中。
徘徊巧相觅,窈窕穿房栊。
月岂知我病,但见歌楼空。 -
125.《和述古冬日牡丹四首》 宋·苏轼
一朵妖红翠欲流,春光回照雪霜羞。
化工只欲呈新巧,不放闲花得少休。
花开时节雨连风,却向霜余染烂红。
漏泄春光私一物,此心未信出天工。 -
126.《南堂五首》 宋·苏轼
江上西山半隐堤,此邦台馆一时西。
南堂独有西南向,卧看千帆落浅溪。
暮年眼力嗟犹在,多病颠毛却未华。
故作明窗书小字,更开幽室养丹砂。 -
127.《和王巩六首并次韵》 宋·苏轼
君谈阳朔山,不作一钱直。
岩藏两头虺,瘴落千仞翼。
雅宜驩兜放,颇讶虞舜陟。
暂来已可畏,览镜忧面黑。 -
128.《龟山辩才师》 宋·苏轼
此生念念浮云改,寄语长淮今好在。
故人宴坐虹梁南,新河巧出龟山背。
木鱼呼客振林莽,铁凤横空飞彩绘。
忽惊堂宇变雄深,坐觉风雷生謦欬。 -
129.《癸丑春分后雪》 宋·苏轼
雪入春分省见稀,半开桃李不胜威。
应惭落地梅花识,却作漫天柳絮飞。
不分东君专节物,故将新巧发阴机。
従今造物尤难料,更暖须留御腊衣。 -
130.《癸丑春分後雪》 宋·苏轼
雪人春分省见稀,半开桃李不胜威。
应惭落地梅花识,却作漫天柳絮飞。
不分东君专节物,故将新巧发阴机。
从今造物尤难料,更暖须留御腊衣。 -
131.《次前韵寄子由》 宋·苏轼
我少即多难,邅回一生中。
百年不易满,寸寸弯强弓。
老矣复何言,荣辱今两空。
泥丸尚一路,?古语云,十方薄伽梵,一路涅槃门。 -
132.《同王胜之游蒋山》 宋·苏轼
到郡席不暖,居民空惘然。
好山无十里,遗恨恐他年。
欲款南朝寺,同登北郭船。
朱门收画戟,绀宇出青莲。 -
133.《次韵酬宋妃六首》 宋·王安石
远迹荒郊谢儁豪,春风谁与驻干旄。
故交重趼恩何厚,新句连篇韵更高。
美似狂酲初噉蔗,快如衰病得观涛。
久佑坏冶成天巧,岂与人间共一陶。 -
134.《七星砚》 宋·王安石
余闻星堕地,往往化为石。
石上有七星,此理余莫测。
持来当白日,光彩不为匿。
恍如起鸿蒙,俛仰帝垣侧。 -
135.《都下书怀》 宋·戴复古
京华作梦十年馀,不道南山有弊庐。
白发生来美人笑,黄金散尽故交疏。
明知弄巧翻成拙,除却谋归总是虚。
出处古人都说尽,功名未必胜鲈鱼。 -
136.《除夜》 宋·范成大
婪尾杯残雪满簪,床头历日费光阴。
故山巧入忙中梦,新岁尤关客里心。
乌鹊倦时三匝绕,鹪鹩稳处一枝深。
劳生佚老寻常事,从政那堪力不任。 -
137.《南海陶令送水沉,报以双井茶二首》 宋·杨万里
岭外书来谢故人,梅花不寄寄炉熏。
辨香急试慱山火,两袖急生南海云。
苒惹须眉清入骨,萦盈窗儿巧成文。
琼琚作报那能辨,双井春风辍一斤。 -
138.《读渊明诗》 宋·杨万里
少年喜读书,晚悔昔草草。
迨今得书味,又恨身巳老。
渊明非生面,稚刿识巳早。
极知人更贤,未契诗独好。 -
139.《胡英彦得欧阳公二帖,盖训其子仲纯、叔弼之》 宋·杨万里
圣处眇安在,谈者一何昜。
注瓦务细巧,岑鼎丧良贵。
群儿有新舌,六学无故意。
向来孟韩息,不有欧苏继。 -
140.《谢丁端叔直阁惠永嘉髹研句容香鬲》 宋·杨万里
元珍先生茁云孙,雪竹有节豹有文。
染云作句本天巧,镂冰生花无手痕。
鵷鹭行边旧联翼,天禄阁中今独直。
半竿淮水将渠归,一笑荆溪岂人力。