-
141.《谢苏州史君张子仪尚书赠衣服送酒钱》 宋·杨万里
香山老益窭,欲卖宅与田。
荆南赠春服,侍中送酒钱。
何如韦苏州,一日兼两贤。
酒钱随春服,并至南溪边。 -
142.《寓陈杂诗十首》 宋·张耒
秦子死南海,旋骨还故墟。
辛勤一生事,空得数编书。
琅琅巧言语,玉佩联琼琚。
知者能几人,憎者颇有余。 -
143.《齐安食蒌蒿根菊茁》 宋·张耒
故园蔬甲又逢春,想见雕盘巧斗新。
强掘蒌根盘郁屈,故挑菊茁嚼芳辛。
春来小疾妨杯切,老去怀乡役梦频。
堪笑吴伧恋莼鲙,素衣愁花洛阳尘。 -
144.《惠别》 宋·张耒
洞箫奏兮瑶瑟御,日不足兮继以夜。
吾宁独此湛乐兮,嘉予美之宜修。
披浮云出明月兮,挥众星不与谋。
既成言以命予兮,顾永予之光明。 -
145.《梅花十首》 宋·张耒
幽恨清愁几万端,故将巧笑破霜寒。
落英收拾供骚客,秋菊从来不足餐。 -
146.《寄南阳谢外舅》 宋·黄庭坚
谢公遂偃蹇,南阳无旧庐。
天与解缨绂,元非傲当涂。
庖丁释牛刀,众手斫大軱。
白云曲肱卧,青山满床书。 -
147.《新寨饯南归客》 宋·黄庭坚
初更月蚀缺半璧,三更北风雪平屋。
夜寒置酒送归客,长歌燕雁灯前落。
故园无书已十月,目极千里云水隔。
客方有行乃未已,归且经予江上宅。 -
148.《戏赠彦深》 宋·黄庭坚
李髯家徒立四壁,未尝一饭能留客。
春寒茅屋交相风,倚墙扪虱读书策。
老妻甘贫能养姑,宁剪髻鬟不典书。
大儿得餐不索鱼,小儿得褌不索襦。 -
149.《题王黄州墨迹後》 宋·黄庭坚
掘地与断木,智不如机舂。
圣人怀余巧,故为万物宗。
世有斲泥手,或不待郢工。
往时王黄州,谋国极匪躬。 -
150.《观崇德墨竹歌》 宋·黄庭坚
夜来北风元自小,何事吹折青琅玕。
数枝洒落高堂上,败叶萧萧烟景寒。
乃是神工妙手欲自试,袭取天巧不作难。
行看叹息手摩拂,落势夭矫墨未乾。 -
151.《木之彬彬》 宋·黄庭坚
木之彬彬,非取异於人。
可宫室则斩则伐,可笾豆则捋则撷。
草之茸茸,非求显於世。
中刍牧则刈则鉏,中医和则剥则枯。 -
152.《秋山图》 元·王冕
前年放船九江口,秋风猎猎吹蒲柳。
买鱼沽酒待月明,不知江上青山走。
三更吹笛欲唤人,□□白露依衣巾。
故乡遥遥书断绝,空见过雁如飞云。 -
153.《寿安杂诗十首·藏珠石》 宋·司马光
不齧东山根,土色渥如丹。
危峰忽摧脱,半崖衔石丸。
阴阳昔融结,神化不可原。
初疑偓佺养灵药,魑魅触之无故落。 -
154.《洛阳牡丹图》 宋·欧阳修
洛阳地脉花最宜,牡丹尤为天下奇。
我昔所记数十种,於今十年半忘之。
开图若见故人面,其间数种昔未窥。
客言近岁花特异,往往变出呈新枝。 -
155.《鹦鹉螺》 宋·欧阳修
大哉沧海何茫茫,天地百宝皆中藏。
牙须甲角争光鋩,腥风怪雨洒幽荒。
珊瑚玲珑巧缀装,珠宫贝阙烂煌煌。
泥居壳屋细莫详,红螺行沙夜生光。 -
156.《鹦鹉洲》 宋·贺铸
鹦鹉陇下鸟,能语奇羽毛。
罗罻巧相致,琱笼关鐍牢。
长怀故园树,烟雨落空巢。
万里迁泽国,舟舆□□劳。 -
157.《木兰花慢 赠吹**者张嘴儿暨乃妇田氏合曲》 元·元好问
要新声陶写,奈声外有声何。
怆银字安清,珠绳莹滑,怨感相和。
风流故家人物,记诸郎、吹管念奴歌。
落日邯郸老树,秋风太液沧波。 -
158.《失调名》 宋·无名氏
月到中秋偏莹。
乍团圆、早欺我孤影。
穿帘共透幕,来寻趁。
钩起窗儿,里面故把、灯儿扑烬。 -
159.《寄汶上》 宋·梅尧臣
大第未尝身一至,人猜巧宦我应非。
弹冠不读先贤传,说剑休更短後衣。
瘦马青袍三十载,故人朱毂几多违。
功名富贵无能取,乱石清泉自忆归。 -
160.《雷逸老以仿石鼓文见遗因呈祭酒吴公》 宋·梅尧臣
石鼓作自周宣王,宣王发愤搜岐阳。
我车我马攻既良,射夫其同弓矢张。
舫舟又渔缚鱮鲂,何以贯之维柳杨。
从官执笔言成辛,书在鼓腰镌刻臧。