-
261.《明月篇赠张文潜》 宋·黄庭坚
天地具美兮生此明月,升白虹兮贯朝日。
工师告余曰斯不可以为佩,弃捐椟中兮三岁不会。
霜露下兮百草休,抱此耿耿兮与日星游。
山中人兮招招,耕而食兮无恤。 -
262.《乞笋於廖宣叔颂》 宋·黄庭坚
龙蜕骨,掉苍尾。
余戢戢,漫蛇虺。
弃雨中,心烂死。
携长鑱,戴篢子。
可尽髠,馘左耳。 -
263.《和冕仲观试进进士》 宋·黄庭坚
人围庙垣重,鼓作宫漏晓。
晨门传放钥,坌入荒庭秒。
初如求木猿,稍若安巢鸟。
黄炉答拜辱,月淡秋天杳。 -
264.《予欲金玉汝赠黄从善》 宋·黄庭坚
汪山复重兮朋友失,长处幽篁兮隔离天日。
鸟声无人兮我友来即,久矣不闻德人之言兮,为余发药。
嘉若人兮甚好修,兰薰而时发兮,水删德而用柔。
有璞连城,方谟匠兮,忍其与斗筲议之。 -
265.《颖语次杨廉夫进士古声韵》 元·王冕
老颖冰满头,不识宫妓口。
穷年岂无为?弃置如敝帚。
玉杯渐消磨,含默甘老丑。
余生重其功,怅然怀永久。 -
266.《旅宿营瞧阳南湖》 宋·司马光
梁王弃宫馆,时世古今违。
犹有南湖水,春来雁鹜飞。
楼台沉倒影,林薄挂余晖。
豪侈终何在,行人得暂依。 -
267.《和吴冲卿病中偶书呈诸同舍光时变卧疾》 宋·司马光
病来门不扫,秋草翳吾庐。
弃置贤人酒,萧条长者车。
冥迷床门蚁,润溽箧生鱼。
药物从无继,箪瓢自有余。
形神寂可吊,身世邈相疏。
何事文园客,痟中亦著书。 -
268.《王君贶宣徽垂示嵩山祈雪诗十章合为一篇以酬》 宋·司马光
今秋少雨冬不雪,麦寄浮埃根欲绝。
圣主焦心闵万民,负扆不怡常膳撤。
诏书朝下遍九州,岳渎百神俱祷求。
西都留守虔群命,促驾不敢须臾留。 -
269.《哭曼卿》 宋·欧阳修
嗟我识君晚,君时犹壮夫。
信哉天下奇,落落不可拘。
轩昂惧惊俗,自隐酒之徒。
一饮不计斗,倾河竭昆墟。 -
270.《酬学诗僧惟晤》 宋·欧阳修
诗三百五篇,作者非一人。
羁臣与弃妾,桑濮乃淫奔。
其言苟可取,庞杂不全纯。
子虽为佛徒,未易废其言。 -
271.《获麟赠姚辟先辈》 宋·欧阳修
世已无孔子,获麟意谁知。
我尝为之说,闻者未免非。
而子独曰然,有如埙应篪。
惟麟不为瑞,其意乃可推。 -
272.《天启惠酥》 宋·周邦彦
高阳太守有遗书,新教齐民炼玉酥。
欲出浮膏先卧酪,为防馋鼠更薰厨。
绝知意重分余弃,渐见诗多人怪迂。
犹恐伧人笑风土,预从贝叶检醍醐。 -
273.《酬和黄太博》 宋·范仲淹
古籍东南美,蔚蔚幕中议。
懿行希圣贤,高文粲游赐。
伊余发已秃,偶继立朝士。
何以宣王政,甘为时所弃。 -
274.《柳梢青 以上一百零三首,见石莲庵汇刻遗山》 元·元好问
玉嫩红娇。
□花如月,斜袅金翘。
楚女腰肢,小乔风韵,难比妖娆。
当年约住蓝桥。 -
275.《读汉书梅子真传》 宋·梅尧臣
子真实吾祖,耿介仕炎汉。
权臣始擅朝,忠良被涂炭。
辇下莫敢言,上书陈治乱。
是时卿大夫,曾不负愧汗。 -
276.《谢仲长通判朝议兄惠顾渚茶》 宋·晁说之
天子不尝阳羡茶,二百年余吾侬咨嗟。
可是吾侬咨嗟休,涛江春色远含羞。
赵卿老矣刺史半,缄题寄我甬水头。
故知不敢西争去贵嗜,最宜东来同羇愁。 -
277.《至河中首访鬼拔河图有画人云因陆学士移其壁》 宋·晁说之
坎坎分明拔河戏,盛在北朝唐尚尔。
画手何人展子虔,妙不戏人惟戏鬼。
更无狞厉可严怖,既曰依人人是拟。
家家贾勇负胜余,见之心宁不知耻。 -
278.《送杨屯田通判永兴》 宋·王禹偁
长安弃废比藩方,通理犹宜占省郎。
入洛才名齐二陆,有唐门户本三杨。
袖中丹桂家声在,道畔丰碑祖德光。
莫向公余寻故第,榛芜难认靖恭坊。 -
279.《再和》 宋·刘克庄
陌头侠少行歌呼,方演东晋谈西都。
哇淫奇响荡众志,澜翻辨吻矜群愚。
狙公加之章甫饰,鸠盘谬以脂粉涂。
荒唐夸父走弃杖,恍惚象罔行索珠。 -
280.《四和》 宋·刘克庄
手援鍪弧先奋呼,盛气直传入国都。
屈盘硬语押险韵,有似兵家使诈愚。
专场自矜觜距黠,覆军讵意肝脑涂。
堂堂老将号令肃,中营外栅如联珠。