-
121.《古风一篇简徐德夫提刑》 宋·郑清之
昌黎有名言,受恩异知已。
而况不识面,知心讵能面,知心讵能几。
浮云日多变, -
122.《山居招友人诗》 宋·释智圆
结宇平湖滨,放意且闲逸。
陵峰时采药,服饵蠲故疾。
藜藿可供餐,茆茨可容膝。
浮生贵适性,何须羡奢佚。 -
123.《次韵答朱侯招游海山》 宋·戴表元
江南春草黄,江北秋雁飞。
穷居念还往,故物悉已非。
我有青云交,山林可同归。
十年学抚琴,对客辄累欷。 -
124.《同张文焕过吴式贤二十六韵》 宋·方回
退居乏晤语,蒿莱医荆扉。
闉闍一以出,秋色饶清辉。
东鲁有名士,勋厌常旂。
欢言拨簿领,宿约寻郊圻。 -
125.《送善暹首座》 宋·释重顯
名之基,实之蒂,深兮固兮宛相继。
古之名也在希声,今之实也同浮瞖。 -
126.《谒张果先生》 唐·李颀
先生谷神者,甲子焉能计。
自说轩辕师,于今几千岁。
寓游城郭里,浪迹希夷际。
应物云无心,逢时舟不系。 -
127.《游茅山五首》 唐·储光羲
十年别乡县,西云入皇州。
此意在观国,不言空远游。
九衢平若水,利往无轻舟。
北洛反初路,东江还故丘。 -
128.《素上人影塔》 唐·王昌龄
物化同枯木,希夷明月珠。
本来生灭尽,何者是虚无。
一坐看如故,千龄独向隅。
至人非别有,方外不应殊。 -
129.《六年春赠分司东都诸公(时为河南尹)》 唐·白居易
我为同州牧,内愧无才术。
忝擢恩已多,遭逢幸非一。
偶当谷贱岁,适值民安日。
郡县狱空虚,乡闾盗奔逸。 -
130.《和段校书冬夕寄题庐山》 唐·刘得仁
名高身未到,此恨蓄多时。
是夕吟因话,他年必去随。
尝闻庐岳顶,半入楚江湄。
几处悬崖上,千寻瀑布垂。 -
131.《向竹吟》 唐·黄山隐
积尘为太山,掬水成东海。
富贵有时乖,希夷无日改。
绛节出崆峒,霓衣发光彩。
古者有七贤,六个今何在。 -
132.《善卷坛》 唐·虚中
耕荒凿原时,高趣在希夷。
大舜欲逊国,先生空敛眉。
五溪清不足,千古美无亏。
纵遣亡淳者,何人投所思。 -
133.《满江红(次韵西叔兄咏兰)》 宋·魏了翁
玉质金相,长自守、间庭暗室。
对黄昏月冷,朦胧雾_。
知我者希常我贵,于人不即而人即。
彼云云、谩自怨灵均,伤兰植。 -
134.《满江红(次韵西叔兄咏兰)》 宋·魏了翁
玉质金相,长自守、间庭暗室。
对黄昏月冷,朦胧雾_。
知我者希常我贵,于人不即而人即。
彼云云、谩自怨灵均,伤兰植。 -
135.《沁园春(过彭泽发明靖节归来之本心)》 宋·王奕
八十日官,浩然归去,知心者希。
谓诗有招魂(山谷诗云:欲招千载魂。
斯文或宜出此)
,姑言其概,注其述酒(阳乐间注述酒一篇)
,亦特其微。
不事不儿,惟书甲子,皆是先生杜德机。 -
136.《沁园春(过彭泽发明靖节归来之本心)》 宋·王奕
八十日官,浩然归去,知心者希。
谓诗有招魂(山谷诗云:欲招千载魂。
斯文或宜出此)
,姑言其概,注其述酒(阳乐间注述酒一篇)
,亦特其微。
不事不儿,惟书甲子,皆是先生杜德机。 -
137.《监造御茶有所争执》 宋·徐玑
森森壑源山,注注壑源溪。
修修桐树林,下荫茶树低。
桐风日夜吟,桐雨洒霏霏。
千业高一青,一业千万枝。 -
138.《苏武慢·大道幽深》 元·冯尊师
大道幽深,如何消息,说破鬼神惊骇。
挟藏宇宙,剖判玄元,真乐世间无赛。
灵鹫峰前,宝珠拈出,明显玉般光彩。
照乾坤、上下群生,知者寿同山海。 -
139.《题章诩静观堂》 宋·李达可
君不见通都荡荡开九逵,肩摩毂击人争驰。
危楼百尺独高卧,下看胶扰无休时。
又不见沧江茫茫与天远,轻舟出没风涛险。
此时著身平地人,遥怜櫂夫惊破胆。 -
140.《参云亭纳凉小集二首》 宋·苏籀
踽踽迂疏彼一鳏,息交绝学殆顽颜。
时侪傥获多谋助,少作曾希长者删。
喂犬孱尪玩逋窃,辕驹牵跼旷尤瘝。
那无上术蠲人瘼,画戟临江城负山。