-
321.《送卓大著知漳州》 宋·文天祥
蓬山隔风雨,芸观司阳秋。
厌作承明直,出为漳逋游。
问俗便桑梓,过家拜松楸。
锦堂事相俪,棠舍阴易留。 -
322.《偶书》 宋·宋祁
远作分符守,犹为持橐官。
易漂非待煦,自栗不须寒。
发变他年素,心馀即日丹。
过门休骯脏,逢路定汍澜。 -
323.《和音》 宋·宋祁
危弦度曲汎孤钩,一世知音未易求。
直把将雏为陌上,主人犹复自摇头。 -
324.《有所叹五首》 宋·张耒
饥儿无食偷邻桑,主人杀儿尸道傍。
母兄知儿死不直,行哭吞声空叹息。
生重于桑亦易明。
何为以身邀所轻。
没身毫厘易其死,世上谁非窃桑子。 -
325.《自遣四首》 宋·张耒
浮世荣枯理易观,不劳重取朽龟钻。
直应桃李繁华日,便把荆榛寂寞看。 -
326.《自离富池凡三祷顺济龙求便风皆获应又风日清》 宋·张耒
旗尾指船头,篙工告风便。
张帆弛双橹,去势如脱箭。
船傍两高山,过目若流电。
波平船稳驰,客寝兀未变。 -
327.《孙志康许为南酿前日已闻籴米欣然作诗以问之》 宋·张耒
平生一尊酒,风月不可无。
谪官将十年,一醉未易图。
市岂无旗亭,官亦有酒垆。
薄乃捩齿酸,一滴不可沽。 -
328.《同袁思正诸公登楚州东园楼》 宋·张耒
杖藜萧飒对云沙,白首逢春只叹嗟。
身老易伤千里目,眼惊还见一年花。
地平旷野连云直,天带清淮向海斜。
尚有风光供醉笔,我生诗酒是生涯。 -
329.《登海州城楼》 宋·张耒
城外沧溟日夜流,城南山直对城楼,溪田雨足禾先熟,海树风高叶易秋。
疏傅里闾询故老,秦皇车甲想东游。
客心不待伤千里,槛外风烟尽是愁。 -
330.《再和答为之》 宋·黄庭坚
林君维闽英,数面成瓜葛。
邻居接杖藜,过饭厌疏粝。
读书饱工夫,论事极精核。
奋身君子场,勇若怒未泄。 -
331.《被褐怀珠玉》 宋·黄庭坚
国士怀珠玉,通津不易扛。
椟藏心有待,褐短义难降。
宝唾归青简,晴虹贯夜窗。
直言方按剑,岂是故迷邦。
弹雀轻千仞,连城买一双。
安知蓝缕底,明月弄寒江。 -
332.《观崇德墨竹歌》 宋·黄庭坚
夜来北风元自小,何事吹折青琅玕。
数枝洒落高堂上,败叶萧萧烟景寒。
乃是神工妙手欲自试,袭取天巧不作难。
行看叹息手摩拂,落势夭矫墨未乾。 -
333.《答何君表感古冢》 宋·黄庭坚
墨头万虫地上行,大钧钜冶之化生。
反复生没如车轸,直与岁月为将迎。
至人独解诸物撄,链神含嚼太和精。
不取造化相经营,三天八景遂飞升。 -
334.《送何君庸上赣石》 宋·黄庭坚
腊梅开尽欲凋年,痛饮千江壁底眠。
江寒山瘦思亲友,归守平生二顷田。
西昌万户深篁竹,楚国无人知白玉。
欲附弦歌慰寂寥,弦断枯桐谁识曲。 -
335.《以古铜壶送王观复》 宋·黄庭坚
随俗易汩没,从公常纠纷。
我观王隆化,入莸不改薰。
未见蛇起陆,已看豹成文。
爱君古人风,古壶投赠君。
酌酒时在傍,可用弭楚氛。
问君何以报,直谅与多闻。 -
336.《赠秦少仪》 宋·黄庭坚
汝南许文休,马磨自衣食。
但闻郡功曹,满世名籍籍。
渠命有显晦,非人作通塞。
秦氏多英俊,少游眉最白。 -
337.《青云驿》 唐·元稹
岧峣青云岭,下有千仞谿。
裴回不可上,人倦马亦嘶。
愿登青云路,若望丹霞梯。
谓言青云驿,绣户芙蓉闺。 -
338.《卫生画山水》 元·王冕
国朝画手不可数,神妙独数高尚书。
尚书意匠悟三昧,笔力固与常人殊。
林树无根云懵懵,昆仑泰华云中涌。
山城野店不逢人,碧波翠嶂淋漓动。 -
339.《寒食南宫夜饮》 宋·司马光
积旬留省团,容易度春华。
芳草踏青晚,长揪行乐赊。
云疏时送雨,风细闇飞花。
直有黄金百,无因过酒家。 -
340.《又是和夜雨宿村舍》 宋·司马光
积雨久未阕,岂徒行客忧。
夜闻屋中人,叹息悲田畴。
方春播殖时,种食皆外求。
鞭诃犯赤日,酷烈惭羸牛。