-
101.《晓鹤》 唐·孟郊
晓鹤弹古舌,婆罗门叫音。
应吹天上律,不使尘中寻。
虚空梦皆断,歆唏安能禁。
如开孤月口,似说明星心。
既非人间韵,枉作人间禽。
不如相将去,碧落窠巢深。 -
102.《和微之诗二十三首·和望晓》 唐·白居易
休吟稽山晓,听咏秦城旦。
鸣鸡初有声,宿鸟犹未散。
丁丁漏向尽,冬冬鼓过半。
南山青沈沈,东方白漫漫。 -
103.《晓上天津桥闲望偶逢卢郎中、张员外携酒同倾》 唐·白居易
上阳宫里晓钟后,天津桥头残月前。
空阔境疑非下界,飘飖身似在寥天。
星河隐映初生日,楼阁葱茏半出烟。
此处相逢倾一醆,始知地上有神仙。 -
104.《望晓词》 唐·施肩吾
揽衣起兮望秋河,濛濛远雾飞轻罗。
蟠桃树上日欲出,白榆枝畔星无多。 -
105.《瓜洲闻晓角》 唐·张祜
寒耿稀星照碧霄,月楼吹角夜江遥。
五更人起烟霜静,一曲残声遍落潮。 -
106.《晓望》 唐·杜牧
独起望山色,水鸡鸣蓼洲。
房星随月晓,楚木向云秋。
曲渚疑江尽,平沙似浪浮。
秦原在何处,泽国碧悠悠。 -
107.《天街晓望》 唐·许浑
明星低未央,莲阙迥苍苍。
叠鼓催残月,疏钟迎早霜。
关防浮瑞气,宫馆耀神光。
再拜为君寿,南山高且长。 -
108.《晓发(一作姚鹄诗)》 唐·赵嘏
旅行宜早发,况复是南归。
月影缘山尽,钟声隔浦微。
星残萤共映,叶落鸟惊飞。
去去渡南渚,村深人出稀。 -
109.《晓发(一作赵嘏诗)》 唐·姚鹄
旅行宜早发,况复是南归。
月影缘山尽,钟声隔浦微。
残星萤共失,落叶鸟和飞。
去去渡南浦,村中人出稀。 -
110.《登宜春醉宿景星寺寄郑判官兼简空上人》 唐·李群玉
晓发碧水阳,暝宿金山寺。
松风洒寒雨,淅沥醒馀醉。
夜中香积饭,蔬粒俱精异。
境寂灭尘愁,神高得诗思。 -
111.《晓仙谣》 唐·温庭筠
玉妃唤月归海宫,月色澹白涵春空。
银河欲转星靥靥,碧浪叠山埋早红。
宫花有露如新泪,小苑丛丛入寒翠。 -
112.《台城晓朝曲》 唐·温庭筠
司马门前火千炬,阑干星斗天将曙。
朱网龛鬖丞相车,晓随叠鼓朝天去。
博山镜树香zv茸,袅袅浮航金画龙。
大江敛势避辰极,两阙深严烟翠浓。 -
113.《府试老人星见》 唐·李频
良宵出户庭,极目向青冥。
海内逢康日,天边见寿星。
临空遥的的,竟晓独荧荧。
春后先依景,秋来忽近丁。
垂休临有道,作瑞掩前经。
岂比周王梦,徒言得九龄。 -
114.《秋江晓望》 唐·皮日休
万顷湖天碧,一星飞鹭白。
此时放怀望,不厌为浮客。 -
115.《晓发》 唐·褚载
贪路贪名须早发,枕前无计暂裴回。
才闻鸡唱呼童起,已有铃声过驿来。
衣湿乍惊沾雾露,马行仍未见尘埃。
朝朝陌上侵星去,待得酬身了便回。 -
116.《晓感》 唐·褚载
晓鼓冬冬星汉微,佩金鸣玉斗光辉。
出门各自争岐路,至老何人免是非。
大道不应由曲取,浮生还要略知机。
故园华表高高在,可得不如丁令威。 -
117.《晓发萧关》 唐·王贞白
早发长风里,边城曙色间。
数鸿寒背碛,片月落临关。
陇上明星没,沙中夜探还。
归程不可问,几日到家山。 -
118.《春晓》 唐·李中
残烛犹存月尚明,几家帏幌梦魂惊。
星河渐没行人动,历历林梢百舌声。 -
119.《潘安仁戴星看河阳花发》 唐·吕敞
行春潘令至,勤恤戴星光。
为政宵忘寝,临人俗冀康。
晓花迎径发,新蕊满城香。
秀色沾轻露,鲜辉丽早阳。
津桥见来往,空雾拂衣裳。
桃李今无数,从兹愿比方。 -
120.《晓歌》 唐·庄南杰
鹍鸡哭树星河转,海上金乌翅如电。
嫦娥敛发绾云头,玉女舒霞织天面。
九土厨烟满城邑,商洛陇头车马急。
魏宫钟动绣窗明,梦娥惊对残灯立。