-
1.《秋夜宿龙门香山寺奉寄王方城十七丈奉国莹上…幼成令问》 唐·李白
朝发汝海东,暮栖龙门中。
水寒夕波急,木落秋山空。
望极九霄迥,赏幽万壑通。
目皓沙上月,心清松下风。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《汉宫春·会稽秋风亭观雨》 宋·辛弃疾
亭上秋风,记去年袅袅,曾到吾庐。
山河举目虽异,风景非殊。
功成者去,觉团扇、便与人疏。
吹不断,斜阳依旧,茫茫禹迹都无。 -
4.《纪行歌送陈广文》 未知·袁华
陈广文,短而精悍才且俊,垂老远之新喻任。
中流扬舲张大帆,窄帽霜华照秋鬓。
我别楚乡今十年,梦想江山动游兴。
忆昨经览初,看山数去程。 -
5.《和刘补阙秋园寓兴六首》 唐·雍陶
水木夕阴冷,池塘秋意多。
庭风吹故叶,阶露净寒莎。
愁燕窥灯语,情人见月过。
砧声听已别,虫响复相和。 -
6.《秋暮西归途中书情》 唐·白居易
耿耿旅灯下,愁多常少眠。
思乡贵早发,发在鸡鸣前。
九月草木落,平芜连远山。
秋阴和曙色,万木苍苍然。 -
7.《秋夜雨·秋夜雨》 元·王冕
秋夜雨,秋夜雨。
马悲草死桑乾路,雁啼木落潇湘浦。
声声唤起故乡情,历历似与幽人语。
初来未信鬼啾唧,坐久忽觉神凄楚。 -
8.《秋夜雨·秋夜雨》 元·王冕
秋夜雨,秋夜雨,马悲草死桑乾路,雁啼木落潇湘浦。
声声唤起故乡情,历历似与幽人语。
初来未信鬼唧啾,坐久忽觉神凄楚。
一时感慨壮心轻,百斛蒲萄为谁举。 -
9.《木兰花慢(秋日海棠)》 宋·刘仙伦
渐秋空向晚,被风雨、趱重阳。
正木落疏林,海棠枝上,忽见红妆。
料应妒他兰菊,任年年、独甚占秋光。
故把春风娇面,向人逞艳呈芳。 -
10.《和虑可庵悲秋十首》 宋·何梦桂
秋风来木末,忽忽吹晚晴。
木落雁南归,呖呖多悲声。
少壮老复至,岁月方遄奔。
我欲歌秋风,愁听箫鼓鸣。