-
441.《独在开元寺避暑,颇怀鲁望,因飞笔联句》 唐·皮日休
烦暑虽难避,僧家自有期。
泉甘于马乳,苔滑似龙漦. ——皮日休
任诞襟全散,临幽榻旋移。
松行将雅拜,篁阵欲交麾。 -
442.《开元寺楼看雨联句》 唐·陆龟蒙
海上风雨来,掀轰杂飞电。
登楼一凭槛,满眼蛟龙战。
——陆龟蒙
须臾造化惨,倏忽堪舆变。 -
443.《报恩寺南池联句》 唐·陆龟蒙
古岸涵碧落, ——陆龟蒙
虚轩明素波。
坐来鱼阵变, ——皮日休 -
444.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
——潘述
山岳降气,龟龙负图。
——裴济 -
445.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
446.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
447.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
448.《奉和裴舍人春日杜城旧事》 唐·无可
早晚辞纶綍,观农下杜西。
草新池似镜,麦暖土如泥。
鹓鹭依川宿,骅骝向野嘶。
春来诗更苦,松韵亦含凄。 -
449.《和宾客相国咏雪诗》 唐·无可
近腊千岩白,迎春四气催。
云阴连海起,风急度山来。
尽日隋堤絮,经冬越岭梅。
艳疑歌处散,轻似舞时回。 -
450.《山居示灵澈上人》 唐·皎然
晴明路出山初暖,行踏春芜看茗归。
乍削柳枝聊代札,时窥云影学裁衣。
身闲始觉隳名是,心了方知苦行非。
外物寂中谁似我,松声草色共无机。 -
451.《劳山忆栖霞寺道素上人久期不至》 唐·皎然
远寺萧萧独坐心,山情自得趣何深。
泉声稍滴芙蓉漏,月影才分鹦鹉林。
满地云轻长碍屣,绕松风近每吹襟。
贪闲不记前心偈,念别聊为出世吟。
更待花开遍山雪,山山相似若为寻。 -
452.《寄昱上人上方居》 唐·皎然
厌向人间住,逢山欲懒归。
片云闲似我,日日在禅扉。
地静松阴遍,门空鸟语稀。
夜凉疏磬尽,师友自相依。 -
453.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
454.《还举人歌行卷》 唐·贯休
厚于铁围山上铁,薄似双成仙体缬。
蜀机凤雏动蹩躠,珊瑚枝枝撑著月。
王恺家中藏难掘,颜回饥僝愁天雪。
古松直笔雷不折,雪衣女啄蟠桃缺。
珮入龙宫步迟迟,绣帘银殿何参差,即不知骊龙失珠知不知。 -
455.《古意代友人投所知》 唐·贯休
青松虽有花,有花不如无。
贫井泉虽清,且无金辘轳。
客从远方来,遗我古铜镜。
挂之玉堂上,如对轩辕圣。
天龙睡坤腹,土蚀金鬣绿。
因知燕赵佳人颜似玉,不得此镜终不(缺一字)。 -
456.《寄高员外》 唐·贯休
冷冽苍黄风似劈,雪骨冰筋满瑶席。
庭松流污相抵吃,霜絮重裘火无力。
孤峰地炉烧白枥,庞眉道者应相忆。
倏忽维阳岁云暮,寂寥不觉成章句。
惟应将寄蕊珠宫,禅刹云深一来否。 -
457.《上孙使君》 唐·贯休
圣主得贤臣,天地方交泰。
恭惟岳精粹,多出于昭代。
君侯握文镜,独立尘埃外。
王演俗容仪,崔陵小风概。 -
458.《观怀素草书歌》 唐·贯休
张颠颠后颠非颠,直至怀素之颠始是颠。
师不谭经不说禅,筋力唯于草书朽。
颠狂却恐是神仙,有神助兮人莫及。 -
459.《寄天台道友》 唐·贯休
大是清虚地,高吟到日晡。
水声金磬乱,云片玉盘粗。
仙有遗踪在,人还得意无。
石碑文不直,壁画色多枯。 -
460.《秋居寄王相公三首》 唐·贯休
禅林蝉□落,地燥可生苔。
好句慵收拾,清风作么来。
饼唯餐喜悦,社已得宗雷。
还似山中日,柴门更不开。