-
1.《和叠山先生韵》 宋·魏天应
先生心事炳丹青,顾影何曾愧独行。
商岭芝能如橘隐,首阳粟不似薇清。
纲常正要身扶植,出处端为世重轻。
安有寒泉来会宿,参同极论到天明。 -
2.《西江月 以上二首见丹经极论,未注作者》 宋·无名氏
一理无今无古,此心何喜何嗔。
无相乃为真相。
色身即是法身。
不消一句半句,活得千人万人。
咦,这里便是到头,何须只管翻身。 -
3.《代书答开封府推官姚辅周郎中》 宋·邵雍
世态其如与愿违,必须言进是无知。
遍将底事闲思处,不若西街极论时。
设有奇才能动世,奈何双鬓已如丝。
天边新月从来细,不为人间爱画眉。 -
4.《极论》 宋·邵雍
下有黄泉上有天,人人许住百来年。
还知虚过死万遍,都似不曾生一般。
要识明珠须巨海,如求良玉必名山。
先能了尽世间事,然后方言出世间。 -
5.《阁学袁侍郎以朝鲤豢龙两图见寄索和·朝鲤》 宋·魏了翁
物生宇宙间,巨细统有宗。
鳞虫三百余,厥长称维龙。
滃雾弥六合,神渊閟千重。
维时赤鲤公,坐制纤鳞穷。 -
6.《送王元高兄弟东上》 宋·姚勉
去去龙门客又新,一鞭猛过禹涛春。
竚观极论陈三策,切莫潜兵救八人。
沂国素无温饱志,梅溪不作谄谀臣。
二难兄弟当如此,及第归来喜拜亲。 -
7.《纵囚论》 宋·欧阳修
信义行于君子,而刑戮施于小人。
刑入于死者,乃罪大恶极,此又小人之尤甚者也。
宁以义死,不苟幸生,而视死如归,此又君子之尤难者也。
方唐太宗之六年,录大辟囚三百余人,纵使还家,约其自归以就死。 -
8.《司马季主论卜》 明·刘基
东陵侯既废,过司马季主而卜焉。
季主曰:“君侯何卜也?”东陵侯曰:“久卧者思起,久蛰者思启,久懑者思嚏。
吾闻之蓄极则泄,閟极则达。
热极则风,壅极则通。 -
9.《豫让论》 明·方孝孺
士君子立身事主,既名知己,则当竭尽智谋,忠告善道,销患于未形,保治于未然,俾身全而主安。
生为名臣,死为上鬼,垂光百世,照耀简策,斯为美也。
苟遇知己,不能扶危为未乱之先,而乃捐躯殒命于既败之后;钓名沽誉,眩世骇俗,由君子观之,皆所不取也。
盖尝因而论之:豫让臣事智伯,及赵襄子杀智伯,让为之报仇。 -
10.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
11.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
12.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
13.《适耕堂(周禹锡云:“极昌黎·”)》 明·舒頔
芙蓉岭下中平村,中有祝氏居其源。
文公外家道义门,积善好礼枝叶蕃。
衣冠济楚信行惇,筑室亢燥依山根。
摐耕大篆楣扁存,挂经扶耒穷朝昏。 -
14.《舟行至清远县,见顾秀才,极谈惠州风物之美》 宋·苏轼
到处聚观香案吏,此邦宜著玉堂仙。
江云漠漠桂花湿,海雨翛翛荔子然。
闻道黄柑常抵鹊,不容朱橘更论钱。
恰从神武来弘景,便向罗浮觅稚川。 -
15.《夏夜风雨极凉枕上口占》 宋·陆游
北窗八尺卧文藤,夜雨生凉洗郁蒸。
袅袅清愁萦断角,悠悠孤梦伴残灯。
羸躯垂老嗟焉往,公论犹存似可凭。
聊向斯文图不朽,未甘粥饭学山僧。 -
16.《次韵子瞻和子由观韩干马因论伯画天马》 宋·黄庭坚
于阗花骢龙八尺,看云不受络头丝。
西河骢作蒲萄锦,双瞳夹镜耳卓锥。
长楸落日试天步,知有四极无由驰。
电行山立气深稳,可耐珠鞯白玉羁。 -
17.《兵部王仲行尚书惠诗叙近日直舍隔壁论诗说棋》 宋·周必大
诗可弄万象,棋能消百忧。
苦吟复苦战,已过心休休。
自从识夫子,十阅长安秋。
奇才揜众俊,博物包九流。 -
18.《以长歌意无极好为老夫听为韵奉别沔鄂亲友》 宋·姜夔
异时之罘君,在涅守曰颢。
黄钟欠牛铎,淋漓吊遗稿。
有子殊可人,特水见此老。
客来请论文,但道曲肱好。 -
19.《陪宁极回马上作》 宋·韩维
我有龙阳约,垂驾辄复停。
念与高士期,不宜后其行。
春风三月尾,涧谷花草明。
寻花踏幽草,南出山脚青。 -
20.《胡丈广仲范伯崇自岳市来同绝顶举酒极谈得闻》 宋·张栻
久憩珠林寺,高轩自远来。
攜朋上乔岳,载酒到琼台。
论道吟心乐,吟诗笑眼开。
遥观松柏树,风韵有余哀。