-
101.《还丹可成诗联句》 唐·皎然
羽化自仙骨,延年资养生。
——皎然
金经启灵秘,玉液流至精。
——潘述 -
102.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
103.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
104.《咏数探得七》 唐·皎然
邹子谭天岁,黄童对日年。
求真初作传,炼魄已成仙。
鹤驾迎缑岭,星桥下蜀川。
逢君竹林客,相对弄清弦。 -
105.《咏数探得七》 唐·皎然
邹子谭天岁,黄童对日年。
求真初作传,炼魄已成仙。
鹤驾迎缑岭,星桥下蜀川。
逢君竹林客,相对弄清弦。 -
106.《步虚词》 唐·皎然
予因览真诀,遂感西城君。
玉笙下青冥,人间未曾闻。
日华炼精魄,皎皎无垢氛。
谓我有仙骨,且令饵氤氲。
俯仰愧灵颜,愿随鸾鹄群。
俄然动风驭,缥渺归青云。 -
107.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
108.《行路难》 唐·贯休
君不见山高海深人不测,古往今来转青碧。
浅近轻浮莫与交,地卑只解生荆棘。
谁道黄金如粪土,张耳陈馀断消息。 -
109.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
110.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
111.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
112.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
113.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
114.《题桐柏山黄先生庵门》 唐·吕岩
吾有玄中极玄语,周游八极无处吐。
云輧飘泛到凝阳,一见君兮在玄浦。
知君本是孤云客,拟话希夷生恍惚。 -
115.《五言》 唐·吕岩
悟了长生理,秋莲处处开。
金童登锦帐,玉女下香阶。
虎啸天魂住,龙吟地魄来。
有人明此道,立使返婴孩。 -
116.《绝句》 唐·吕岩
捉得金晶固命基,日魂东畔月华西。
于中炼就长生药,服了还同天地齐。
莫怪瑶池消息稀,只缘尘事隔天机。
若人寻得水中火,有一黄童上太微。 -
117.《别诗二首》 唐·吕岩
无心独坐转黄庭,不逐时流入利名。
救老只存真一气,修生长遣百神灵。
朝朝炼液归琼垄,夜夜朝元养玉英。 -
118.《明胎息》 唐·吕岩
密室静存神,阴阳重一斤。
炼成离女液,咽尽坎男津。
渐变逍遥体,超然自在身。
更修功业满,旌鹤引朝真。 -
119.《窑头坯歌》 唐·吕岩
窑头坯,随雨破,只是未曾经水火。
若经水火烧成砖,留向世间住万年。
棱角坚完不复坏,扣之声韵堪磨镌。 -
120.《寄白龙洞刘道人》 唐·吕岩
玉走金飞两曜忙,始闻花发又秋霜。
徒夸篯寿千来岁,也是云中一电光。
一电光,何太疾,百年都来三万日。