-
141.《题蔡令叶岭书房》 未知·赵汝某
日诵哲师记,岁通圣人书。
前冈复后麓,俨在中间居。
佩月而冠云,被服以璠玙。
沧海朝奋驾,崑崙暮停车。 -
142.《秋夜和韩与玉》 元·贡师泰
斋居在城西,庭户颇幽敞。
凉风起高树,落叶时时响。
境静人少来,理悟心自赏。
方忻结同盟,慎勿成独往。 -
143.《感遇》 元·刘永之
腐鼠吓鹓雏,鱼目欺明珠。
由来青云士,高视笑泥涂。
广途驰骏马,长戟夹高车。
光荣被九族,气焰陵万夫。 -
144.《夜坐喜晏伯谦谈禅》 明·方太古
海月未出山,清宵起灯烛。
草坐偕道流,谈禅畅幽独。
云岩一何深,心远境自足。
泠然忽成悟,风吹隔窗竹。 -
145.《伤落花》 明·葛高行文
处冲漠之兰闺兮,心絓结而如醉。
岁忽忽其将迈兮,花落落而蕊坠。
攀长条之要妙兮,睹鸿造之殊异。
悲晨风之震木兮,鸟翔集而争媚。 -
146.《弄玉篇》 明·韩邦靖
南天鹏海飞难尽,北极鳌峰镇不摇。
玄圃三山金作殿,青溪百仞玉为桥。
千春翠树玄霜落,九夏洪厓紫雪飘。
桃花零乱常迷路,彩凤翩翩不易招。 -
147.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
148.《玉女潭题赠吏史部恭甫》 明·陆师道
玉阳古洞天,名是神仙宅。
因君地始显,令人思俱逸。
玉冈绕鸾鹄,云庄艺芝术。
修廊俯大观,列卦开玄室。 -
149.《胡侍郎所藏会稽王冕梅花图》 明·蒲庵禅师
会稽王冕双颊颧,爱梅自号梅花仙。
豪来写遍罗浮雪千树,脱巾大叫成花颠。
有时百金闲买东山屐,有时一壶独酌西湖船。
暮校梅花谱,朝诵梅花篇。 -
150.《再次衍公约看杏花》 明·童冀
我生独后邵康节,白首黄尘走阡陌。
兴来犹作山水游,不减当年谢康乐。
归来读书茅屋底,不悟庭中雨漂麦。
往年为客上湘水,万里不异僧行脚。 -
151.《落叶》 明·王问
枕上闻朔风,夜半声策策。
晓来繁林空,落叶卷庭石。
乘运固其然,芬菲岂自惜。
悟彼归根言,独与至人说。 -
152.《金城禅院》 明·王野
林峦残雪霁,净土独游频。
鸟似忘机客,山疑入定人。
灵花飘不尽,古木自无春。
坐悟衣珠在,空经累劫贫。 -
153.《赠吉山寺僧漫尔自述》 明·殷迈
迢遥吉山隈,林端见乔木。
齐梁有古寺,绀宇构岩麓。
朝梵发孤烟,暮禅响幽瀑。
渌水带长川,青芜暗平陆。 -
154.《夏日田家四首》 明·张名由
每恨独不遇,一无以自见。
终身谈仁义,垂老常贫贱。
翩翩思吾党,才美何绚练。
既蒙国士知,鞅掌隔异县。 -
155.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
忧来感人心,悒悒久未和。
呼儿具浊酒,酒酣起长歌。
歌罢还独舞,黍麦力诚多。
忧长酒易消,脱去如风花。
不悟万法空,子如此心何。 -
156.《雨中过舒教授》 宋·苏轼
疏疏帘外竹,浏浏竹间雨。
窗扉静无尘,几砚寒生雾。
美人乐幽独,有得缘无慕。
坐依蒲褐禅,起听风瓯语。 -
157.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
申、韩本自圣,陋古不复稽。
巨君纵独欲,借经作岩崖。
遂令青衿子,珠璧人人怀。
凿齿井蛙耳,信谓天可弥。
大道久分裂,破碎日愈离。
我如终不言,谁悟角与羁。
吾琴岂得已,昭氏有成亏 -
158.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
159.《上巳日与二三子携酒出游随所见辄作数句明日》 宋·苏轼
薄云霏霏不成雨,杖藜晓入千花坞。
柯丘海棠吾有诗,独笑深林谁敢侮。
三杯卯酒人径醉,一枕春睡日亭午。
竹间老人不读书,留我闭门谁教汝。 -
160.《夜梦》 宋·苏轼
夜梦嬉游童子如,父师检责惊走书。
计功当坒春秋余,今乃初及桓庄初。
怛然悸悟心不舒,起坐有如挂钓鱼。
我生纷纷婴百缘,气固多习独此偏。