-
161.《留题仙都观》 宋·苏轼
山前江水流浩浩,山上苍苍松柏老。
舟中行客去纷纷,古今换易如秋草。
空山楼观何峥嵘,真人王远阴长生。
飞符御气朝百灵,悟道不复诵《黄庭》。 -
162.《和陶咏二疏》 宋·苏轼
二疏事汉时,迹寓心已去。
许侯何足道,宁识此高趣。
可怜魏丞相,免冠谢陋举。
中兴多名臣,有道独两傅。 -
163.《答任师中家汉公(一题:奉和师中丈汉公兄见》 宋·苏轼
先君昔未仕,杜门皇祐初。
道德无贫贱,风采照乡闾。
何尝疏小人,小人自阔疏。
出门无所诣,老史在郊墟。 -
164.《次韵聪上人见寄(一作:次韵闻复上人·)》 宋·苏轼
前身本同社,宿业独临边。
一悟镜空老,始知圆泽贤。
归心忘犊佩,生术寄羊鞭。
不似欧阳子,空留六一泉。 -
165.《临城道中作(并引)》 宋·苏轼
予初赴中山,连日风埃,未尝了了见太行也。
今将适岭表,颇以是为恨。
过临城、内丘,天气忽清彻,西望太行,草木可数,冈峦北走,崖谷秀杰。
忽悟叹曰:吾南迁其速返乎,退之衡山之祥也。 -
166.《君难托》 宋·王安石
槿花朝开暮还坠,妾身与花宁独异。
忆昔相逢俱少年,两情未许谁最先。
感君绸缪逐君去,成君家计良辛苦。
人事反复那能知,谗言入耳须臾离。
嫁时罗衣羞更著,如今始悟君难托。
君难托,妾亦不忘旧时约。 -
167.《再用前韵寄蔡天启》 宋·王安石
蔡侯东方来,取友无所挟。
翛翛一囊衣,偶以一书笈。
定林朝自炊,有匕或无筴。
时时羹藜藿,镬大苦难燮。 -
168.《吾心》 宋·王安石
吾心童稚时,不见一物好。
意言有妙理,独恨知不早。
初闻守善死,颇复吝肝脑。
中稍历艰危,悟身非所保。
犹然谓俗学,有指当穷讨。
晚知童稚心,自足可忘老。 -
169.《初归杂咏》 宋·陆游
换尽朱颜两鬓皤,流年如此奈君何!早从学问求开益,晚悟文章要诋诃。
每忆壮游成独笑,间逢老伴亦高歌。
更余一恨君知否,千载浯溪石未磨。 -
170.《人日诘朝从昌英叔出谒》 宋·杨万里
四序各自佳,要不如春时。
何必花与柳,始爱春物熙。
今晨驾言出,从公南山西。
泥软履自惬,风嬾面不知。 -
171.《写怀寄献枢密太尉》 宋·宋祁
仆本草茅人,守植自有素。
偶与力运偕,牵丝及荣路。
矢将保独行,安敢邀诡遇。
朝跻绿雾阁,夕舍金马署。 -
172.《和伯氏小疾原韵》 宋·宋祁
握臂苦愔愔,苍华倦昼簪。
悟非蘧瑗早,达想净名深。
齐鹿闲三{左木右适},仙图戏一禽。
独应吴客问,眉宇识侵淫。 -
173.《和归去来词》 宋·张耒
归去来兮,行世不偶予曷归。
其出无所为喜兮,舍去而何悲。
眄一世之无与兮,古之人逝莫追。
求不疚于予义兮,又奚恤余子之是非。 -
174.《观崇德墨竹歌》 宋·黄庭坚
夜来北风元自小,何事吹折青琅玕。
数枝洒落高堂上,败叶萧萧烟景寒。
乃是神工妙手欲自试,袭取天巧不作难。
行看叹息手摩拂,落势夭矫墨未乾。 -
175.《卫生画山水》 元·王冕
国朝画手不可数,神妙独数高尚书。
尚书意匠悟三昧,笔力固与常人殊。
林树无根云懵懵,昆仑泰华云中涌。
山城野店不逢人,碧波翠嶂淋漓动。 -
176.《满庭芳·昨日花开》 宋·无名氏
昨日花开,今朝花谢,算来眼下时光。
成家立计,劫劫与谁忙。
才见青春年少,霎时间、绿鬓成霜。
堪嗟叹,人身不识,自恁苦无常。 -
177.《满庭芳·命似清风》 宋·无名氏
命似清风,性如朗月,莹然独见辉辉。
灵光普照,何日不归依。
常在无明之处,任升腾、斗转星移。
通真理,不无不有,动静应神机。 -
178.《满庭芳·减饭除情》 宋·无名氏
减饭除情,敌魔战睡,圣贤学道根基。
进人退己,用事契心机。
遇境休生烟火,安闲处、性要无疑。
争知道,洪波跳出,却还入希夷。 -
179.《满庭芳·今日荣华》 宋·无名氏
今日荣华,前生福善,悟来更好重修。
百年光景,生灭水浮沤。
贩骨无休歇,劝未尽、又遭愁。
然嗟人世,忙忙造业,几个肯抽头。 -
180.《满庭芳·清净家风》 宋·无名氏
清净家风,如常合道,本来面目休迷。
行住坐卧,何处不相随。
达理头头解脱,明心无作无为。
君还悟,丝毫放过,画饼不充饥。