-
101.《水调歌头(元日客宁都)》 宋·赵长卿
离愁晚如织,托酒与消磨。
奈何酒薄愁重,越醉越愁多。
忍对碧天好夜,皓月流光无际,光影转庭柯。
有恨空垂泪,无语但悲歌。 -
102.《沁园春(送徐孟坚秩满还朝)》 宋·黄机
人物眇然,落落晓星,如君几何。
有飘摇长袖,工持月斧,寂寥遗韵,妙鼓云和。
政事文章,特其余事,英气横空时浩歌。
还堪笑,似龙文古鼎,谁复摩挲。 -
103.《满江红》 宋·吴潜
伐而去之,赋□
斫却凡柯,放岩桂、出些头地。
从此去,引风披露,畅条昌蕊。
待得清香千万斛,且饶老子为知己。 -
104.《江城子(和默轩初度韵)》 宋·刘辰翁
书题拂拂洞庭香。
孕云黄。
粲珠光。
唤谪仙人,除是贺知章。 -
105.《齐天乐(蝉)》 宋·王沂孙
绿槐千树西窗悄,厌厌昼眠惊起。
饮露身轻,吟风翅薄,半翦冰笺谁寄。
凄凉倦耳。
漫重拂琴丝,怕寻冠珥。 -
106.《齐天乐·蝉》 宋·王沂孙
一襟余恨宫魂断,年年翠阴庭树。
乍咽凉柯,还移暗叶,重把离愁深诉。
西窗过雨。
怪瑶佩流空,玉筝调柱。 -
107.《瑞鹤仙(红叶)》 宋·蒋捷
缟霜霏霁雪。
渐翠没凉痕,猩浮寒血。
山窗梦凄切。
短吟筇犹倚,莺边新樾。 -
108.《木兰花慢(为越僧樵隐赋樵山)》 宋·张炎
龟峰深处隐,岩壑静、万尘空。
任一路白云,山童休扫,却似崆峒。
只恐烂柯人到,怕光阴、不与世间同。
旋采生枝带叶,微煎石鼎团龙。 -
109.《括意难忘》 宋·林正大
蜀道登天。
望峨眉横绝,石栈相连。
西来当鸟道,逆浪俯回川。
狷与鹤,莫攀缘。 -
110.《齐天乐(余闲书院拟赋蝉)》 宋·唐艺孙
柳风微扇闲池阁,深林翠阴人静。
渐理琴丝,谁调金奏,凄咽流空清韵。
虹明雨润。
正乍集庭柯,凭阑新听。 -
111.《旅兴(二首)》 明·刘基
其 一
寒灯耿幽暮,虫鸣清夜阑。
起行望青天,明月在云端。
美人隔千里,山河淼漫漫。 -
112.《养蚕词》 明·高启
东家西家罢来往,晴日深窗风雨响。
三眠蚕起食叶多,陌头桑树空枝柯。
新妇守箔女执筐,头发不梳一月忙。
三姑祭后今年好,满簇如云茧成早。
檐前蝶车急作丝,又是夏税相催时。 -
113.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
114.《苏武传(节选)》 两汉·班固
武字子卿,少以父任,兄弟并为郎,稍迁至栘中厩监。
时汉连伐胡,数通使相窥观。
匈奴留汉使郭吉、路充国等前后十余辈,匈奴使来,汉亦留之以相当。
天汉元年,且鞮侯单于初立,恐汉袭之,乃曰:「汉天子我丈人行也。 -
115.《咏槐》 明·冯清
行台阶下原植三槐,故巡抚张纪常正德壬申正月剪伐其一,寸干无存。
闰五月初十日,予适抚临。
越旬日,前槐茁复出土,月转盛茂,再月余,而柯肄乔耸叶蔽云飞凌空之势,勃然莫遏。
噫!槐一物也,厚积昌发乃尔。 -
116.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
117.《悼内十一首》 明·于谦
垂老光阴两鬓皤,细君弃我竟如何!
夫妻一旦世缘尽,儿女百年恩爱多。
小阁空悬台上镜,春衣谁试箧中罗。
客边闻讣肠先断,泪落西风鼓缶歌。 -
118.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
119.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
120.《猛虎行》 魏晋·曹叡
双桐生空井。
枝叶自相加。
通泉浸其根。
玄雨润其柯。
绿叶何蓩蓩。
青条视曲阿。
上有双栖鸟。
交颈鸣相和。
何意行路者。
秉丸弹是窠。