-
121.《胡伯圆尚书以松山虚席力招补其阙辄辞以小诗》 宋·释绍嵩
懒性如今成野人,苍颜白发不时新。
自知潦倒无余事,乞取山林放旷身。 -
122.《呈胡伯圆尚书》 宋·释绍嵩
自挽狂澜制百川,致君何日不尧年。
由来八座尚书贵,盛事骎骎海内传。 -
123.《花光十梅·实相常圆》 宋·释师范
黄底自黄青底青,枝头一一见天真。
如今酸涩都忘了,核子如何举似人。 -
124.《自在观音赞》 宋·释心月
日高花影重,风暖鸟声碎。
在在圆通门,门门观自在。
宝陀峰顶较些些,片月分辉照沧海。 -
125.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·净诸业障菩》 宋·释正觉
证语由来把柄长,重重脱处雪加霜。
众生相在犹流浪,寿命根除自息狂。
退骨龙能将雨去,蜕鳞鲲复得风翔。
郢人斲尽蝇泥也,方见元初鼻孔光。 -
126.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·普觉菩萨章》 宋·释正觉
药病相攻双去难,心华开发自家禅。
天真历历非修证,日用堂堂岂授传。
高升丹霄知得计,止啼黄叶信成权。
底时屑屑行泥滓,可笑蜗牛自涴涎。 -
127.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·普贤菩萨章》 宋·释正觉
侬家活计本天然,刹刹尘尘见普贤。
犀角一星蟾影透,神珠九曲蚁丝穿。
觉非渐次亡棱缝,幻自消鎔得混圆。
妙应通身无向背,古菱花不染媸妍。 -
128.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·文殊师利菩》 宋·释正觉
曼殊大士振真风,智洗无明去夙蒙。
眼翳才消华自灭,灵光独照妄还鎔。
木人步转初归位,玉女机回却借功。
纲领提持看手段,门门变态是神通。 -
129.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·圆觉蔷萨章》 宋·释正觉
选场随手取标毬,长短期中入社流。
觉后绳绳机自脱,悟来密密类难收。
十分饱足雪山草,一色渐成露地牛。
风扫水天尘翳尽,芦华直照月明秋。 -
130.《弟子簿坚仁以幅缣写圆悟禅师像径山裕虎丘隆》 宋·释正觉
力世佛宗,心传我公。
一拳活计,一喝家风。
影草呈机也三圣却瞎,精金出冶也百丈还聋。
绰绰有裕,恢恢而隆。 -
131.《圆禅者求颂》 宋·释正觉
枯歇身心百不思,湛圆自照劫空时。
妙明智鉴那留垢,虚廓灵机未度丝。
的的髑髅看活眼,堂堂尘刹用閒眉。
是须恁麽承当去,鼻孔累垂识祖师。 -
132.《题圆通寺至乐亭次待制王公韵》 宋·喻良能
地偏境自佳,烟云绕孤屋。
寒声渺疏松,翠影澹修竹。
林深桂花晚,微风度馀馥。
特用永岁年,聊足媚幽独。 -
133.《自怀泽至武仙道之左皆石峰》 宋·曾丰
蝉联三百里,特立二千峰。
或者锐于笋,时乎圆似钟。
天开琼帑藏,地辟玉疆封。
似虑诗材少,殷勤分外供。 -
134.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
135.《赋秋日悬清光赐房玄龄》 唐·李世民
秋露凝高掌,朝光上翠微。
参差丽双阙,照耀满重闱。
仙驭随轮转,灵乌带影飞。
临波无定彩,入隙有圆晖。
还当葵藿志,倾叶自相依。 -
136.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
137.《郊庙歌辞·太清宫乐章·第二奏》 唐·佚名
虚极仙宗本,希夷象帝先。
百灵朝太上,万法祖重圆。
善贷惟冲德,功成谓自然。
云门达和气,思用合钧天。 -
138.《郊庙歌辞·晋昭德成功舞歌·武功舞歌二首》 唐·佚名
拨乱资英主,开基自晋阳。
一戎成大业,七德焕前王。
炎汉提封远,姬周世祚长。
朱干将玉戚,全象武功扬。 -
139.《相和歌辞·采莲曲》 唐·张籍
秋江岸边莲子多,采莲女儿凭船歌。
青房圆实齐戢戢,争前竞折荡漾波。
试牵绿茎下寻藕,断处丝多刺伤手。 -
140.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。