-
241.《失题》 宋·李廌
吟袖衡云满笔端,马蹄霜迹破朝寒。
据鞍何必须横槊,自有新诗似建安。 -
242.《用硕夫韵述怀二首》 宋·李弥逊
黄尘工染寒士裾,造物不与相乘除,君愁尽写杜陵句,我老欲作嵇康书。
何门真是万人敌,近事不闻三顾庐。
端知驽马峦栈豆,水激自有溟南鱼。 -
243.《筠庄亭轩皆以筠名学士兄有诗次韵》 宋·李弥逊
种竹营巢老自如,渭川端不羡商於。
松行外护遮凡木,莲叶平铺覆断渠。
我辈方宜置丘壑,此君可共乐琴书。
轩亭处处成清必,足了一生宁愿馀。 -
244.《和仁仲孱陵有感》 宋·胡寅
奸雄乘乱谋称帝,不暇从容问传器。
荀公死坐靳殊锡,文举诛因白畿地。
金根曲盖乘五时,谬以踞火尤吴儿。
悬知以鼠睨汉献,终欲搏噬如饥狸。 -
245.《谢冯济远惠端砚》 宋·李石
学道本屡空,所积岂为贫。
我生无长物,有辄恐累身。
挟块公子伯,陶土帝者仁。
可惜水玉姿,下与瓦砾亲。 -
246.《宇文子友以诗来觅酒》 宋·李石
玻璃江深麦初熟,引水细舂比炊玉。
老守斋钵自有余,端为吾民忧不足。
荔枝堂前红数栽,倚树读书门不开。
收麦入厨催酿酒,客问遣骑何时来。 -
247.《孺人陈氏挽词》 宋·楼钥
追忆宫端旧典刑,三贞况复是难兄。
岂惟门户生光彩,直使朝廷列姓名。
烟海乘桴谁可夺,天风反火报尤明。
虽云弟娣相从去,自有英灵凛若生。 -
248.《又次丁端叔韵》 宋·楼钥
好风凉月湛中秋,自笑何为作远游。
不有诸君故人恋,未应连日贾胡留。
三千银界俱呈色,十二珠帘总上钩。
饮罢客归清不寐,谁知心折大刀头。 -
249.《喜雪》 宋·楼钥
晓风吹起雪漫漫,来兆丰年喜有端。
玉树琼枝无限好,雪窗高阁不胜寒。
直疑天上梅花落,莫作人间柳絮看。
我欲乘风游汗漫,倚栏空自羡飞翰。 -
250.《王侍御寿诗》 宋·楼钥
史君威名闻四方,南床凛凛凝秋霜。
史君和气到瓯越,幕府初开夜飞雪。
颇闻此雪仍岁无,定知来随御史车。
黄堂洗印未多日,庆朝况此当悬弧。 -
251.《次韵潘端叔送行二首》 宋·赵蕃
君公隐牛侩,文休食马磨。
身则困空乏,道为如切磋。
昧者不如此,轻受郑灼唾。
遑乎欲奚为,况觅阳春和。 -
252.《游叫岩用范元卿自普康归日留题韵》 宋·赵蕃
溪行又作叫岩登,凉冷端如快踏冰。
所过有山成一访,是知我亦在家僧。 -
253.《丙子重阳触事有赋绝句七首》 宋·程公许
盘水平生谨自持,苦为痎病费医治,一秋偏识端居味,余事何妨读杜诗。
-
254.《别云端子和元字韵》 宋·程公许
玉楼双耸吟肩寒,自孔氏出参玄元。
荒寻得君相指似,清吐对我如澜翻。
归欤金华葺茅屋,间有洞户通麻源。
世尘轇轕勿浪出,执手且面空此尊。 -
255.《豫庵三端诗·蝉竹》 宋·岳珂
气并阴阳正,仁无雨露偏。
阖开知有地,奇耦自潜天。
虽焕双纹异,仍存一节坚。
薰风动蝉腹,槐绿又鸣弦。 -
256.《四五用喜雪韵四首》 宋·吴潜
不数玄真与木难,也休翦彩缀林端。
五车自有神朝阙,万宝非因贾送官。
老大已残洄曲梦,推敲且作灞陵看。
忍寒袖手青灯畔,解字闲书胖与胖。 -
257.《自湘赴广道间杂咏·山樊》 宋·李曾伯
不见花开处,香浮七里村。
试从负外觅,端是有山樊。 -
258.《送荃翁张端义之惠阳》 宋·李昴英
吹面东风竖绿蓑,诗翁七十醉婆娑。
放怀自号天随子,知我无如春梦婆。
吟有小奚磨破砚,卧看赤脚踏行窝。
太湖争似黄湾阔,高浪粘天独笑过。 -
259.《拜赵端斋墓有感而书》 宋·陈著
流俗滔滔逐乱尘,典刑卓卓老宗臣。
山川在眼孤忠泪,风雨无家一梦身。
及奠生刍吾已晚,忍看宿草自成春。
方来世事谁能料,须认分兵护墓人。 -
260.《和丰城邹端简韵就送其归》 宋·姚勉
批了龙鳞归钓鱼,江涛帖息果天欤。
腰虽未印衣重彩,囊纵无金箧有书。
日可事刘宜令伯,天教名子更侨如。
本原培养非愚计,远业何妨厚自储。