-
481.《竹》 唐·韩溉
树色连云万叶开,王孙不厌满庭栽。
凌霜尽节无人见,终日虚心待凤来。
谁许风流添兴咏,自怜潇洒出尘埃。
朱门处处多闲地,正好移阴覆翠苔。 -
482.《冬日普光寺卧疾,值雪简诸旧游》 唐·慧净
卧疴苦留滞,辟户望遥天。
寒云舒复卷,落雪断还连。
凝华照书阁,飞素涴琴弦。
回飘洛神赋,皎映齐纨篇。
萦阶如鹤舞,拂树似花鲜。
徒赏丰年瑞,沈忧终自怜。 -
483.《送石秀才》 唐·栖白
正是叹羁游,知音拜楚侯。
何须辞远道,自可乐扁舟。
倚棹江洲雨,闻猿岛岫秋。
谢家山水兴,终日待诗流。 -
484.《寄信州张使君》 唐·贯休
水坛柽殿地含烟,领鹤行吟积翠间。
数阁凉飔终日去,满怀明月上方还。
时来自有鹓鸾识,道在从如草木闲。
唯羡灵溪贤太守,一麾清坐似深山。 -
485.《赠询公上人》 唐·齐己
威仪何贵重,一室贮水清。
终日松杉径,自多虫蚁行。
像前孤立影,钟外数珠声。
知悟修来事,今为第几生。 -
486.《短歌行》 唐·栖蟾
蟾光堪自笑,浮世懒思量。
身得几时活,眼开终日忙。
千门无寿药,一镜有愁霜。
早向尘埃外,光阴任短长。 -
487.《酬和友人见寄(一作冬日淮上别文上人)》 唐·慕幽
劳歌好自看,终久偶齐桓。
五字若教易,一名争得难。
侵窗红树老,荫砌雪花残。
莫效齐僚属,东归剪钓竿。 -
488.《酬和友人见寄(一作冬日淮上别文上人)》 唐·慕幽
劳歌好自看,终久偶齐桓。
五字若教易,一名争得难。
侵窗红树老,荫砌雪花残。
莫效齐僚属,东归剪钓竿。 -
489.《留观中诗二首》 唐·吴子来
终日草堂间,清风常往还。
耳无尘事扰,心有玩云闲。
对酒惟思月,餐松不厌山。
时时吟内景,自合驻童颜。
此生此物当生涯,白石青松便是家。
对月卧云如野鹿,时时买酒醉烟霞。 -
490.《寄刘方平》 唐·皇甫冉
十年不出蹊林中,一朝结束甘从戎。
严子持竿心寂历,寥落荒篱遮旧宅。
终日碧湍声自喧,暮秋黄菊花谁摘。 -
491.《猎客》 唐·司马扎
五陵射雕客,走马占春光。
下马青楼前,华裾独煌煌。
自言家咸京,世族如金张。
击钟传鼎食,尔来八十强。 -
492.《隐者·松间开一径》 唐·司马扎
松间开一径,秋草自相依。
终日不冠带,空山无是非。
投纶溪鸟伴,曝药谷云飞。
时向邻家去,狂歌夜醉归。 -
493.《赠式上人》 唐·方干
纵居鼙角喧阗处,亦共云溪邃僻同。
万虑全离方寸内,一生多在五言中。
芰荷叶上难停雨,松桧枝间自有风。
莫笑旅人终日醉,吾将大醉与禅通。 -
494.《点绛唇》 宋·黄庭坚
罗带双垂,妙香长恁携纤手。
半妆红豆。
各自相思瘦。
闻道伊家,终日眉儿皱。
不能勾。
泪珠轻溜。
裛损揉蓝袖。 -
495.《舜韶新》 宋·晁端礼
晨光射牖,新燕子、一一穿帘飞去。
露晞鸳瓦,萧瑟风生琼宇。
香篆烟消昼永,锁深院、留花半吐。
映绛绡、冰雪肌肤,自是清凉无暑。 -
496.《多丽》 宋·吴则礼
听新蝉,舜琴初弄清弦。
伴薰风、葱葱佳气,钟希世英贤。
正芳蓂、更余九荚,况强仕,犹待三年。
笔下烟云,胸中岩壑,玉峰凛凛映人寒。 -
497.《一寸金(尚书生日光州作·光州芍药甚顺,尚书为品次图之,故未句云)》 宋·李弥逊
仙李盘根,自有云仍霭芳裔。
更溜雨霜皮,临风玉树,紫髯丹颊,长生久视。
鹤帐琅书至。
长庚梦、当年暗记。 -
498.《满庭芳(和王冲之西城郊行)》 宋·王之道
麦野青深,桃溪红暗,浪游何处芳园。
清明初过,门巷霭晴烟。
柳外池塘绿遍,溪流细、终日溅溅。
东风软,谁家儿女,墙里送秋千。 -
499.《蝶恋花(宁都半岁归家,欲别去而意终不决也)》 宋·赵长卿
叶底蜂衙催日晚。
向晚匀妆,巧画宫眉浅。
翠幕无风香自远。
金船酌酒须教满。
未说别离魂已断。
雨幌云屏,只恐良宵短。
心事不随飞絮乱。
宦情肯把恩情换。 -
500.《虞美人(邓_子美生日)》 宋·魏了翁
许时闭户间疏散。
风月无人管。
自从阳律一番新。
又把前回风月、送西邻。
浮云富贵非公愿。
只愿公身健。
更教剩活百来年。
此老终须不枉、在人间。