-
321.《药洲四首》 宋·刘克庄
役民如犬马,国破作降俘。
往往湖中石,宣和艮岳无。 -
322.《药洲四首》 宋·刘克庄
怪怪奇奇石,谁能辨丑妍。
莫教赞皇见,定辇入平泉。 -
323.《药洲四首》 宋·刘克庄
观寺临湖上,亭台出柳间。
都忘来五岭,将谓在孤山。 -
324.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
辇路曾联花底辔,钓矶共著雪中簑。
璧瑕自是难为掩,言玷谁云不可磨。
烦锦绣肠施月斧,洗筝笛耳听云和。
两翁弄此穷生活,户外浑无客履过。 -
325.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
经旬积潦慵扶杖,拂晓新晴喜晒簑。
掣电光阴难把玩,浮云富贵易消磨。
蜗牛庐只依通德,虫蠹书犹在善和。
除是鬳翁名父子,别无好事者经过。 -
326.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
矍铄翁徒夸被甲,玄真子自爱衣簑。
昏花安得金篦刮,荒落犹将铁砚磨。
雄思湛深空自好,郊鸣寒苦几时和。
木鱼差异炎凉者,不鄙柴门夜夜过。 -
327.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
宾戏两翁迂阔甚,金章换得笠并簑。
君从老艾传衣钵,仆似元城耐捣磨。
岁晚石交惟竹伴,古来鼎味待梅和。
冻泥滑滑村居僻,今雨无人肯见过。 -
328.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
不羡上公被雉衮,宁为野老着牛簑。
素无文思加衰竭,薄有时名合折磨。
幸老舍人工润色,逢新天子建中和。
子来犹自商歌在,旧友何须裹饭过。 -
329.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
尽卸丝鞭并席帽,全装雨笠与烟簑。
国南秦畴坛方筑,塞北燕然石未磨。
本草书难寿炎帝,长绳击不信羲和。
回仙郎在人间世,万一飘然袖剑过。 -
330.《竹溪评余近诗发药甚多次韵》 宋·刘克庄
趁潮生处先抛网,卧月明中不脱簑。
晚学铜人缄不语,早知铁汉钝难磨。
嗫嚅吾欲多长庆,钩画君真逼永和。
自剔灯花看吟草,夜阑不觉晓牌过。 -
331.《别陈药院》 宋·王令
客居平日有谁亲,一别三年百病身。
为道难言轻感慨,羡君无病更医人。 -
332.《晁侍郎折赠芍药三种》 宋·曾几
室空无侍者,终日延白光。
今夕果何夕,粲者忽在旁。
得非散花天。
来试铁石肠。 -
333.《郑侍郎折赠白芍药》 宋·曾几
奇葩天遣殿芳丛,一朵瑶台月下逢。
黄绕腰间空自贵,红潮颊上莫争秾。
如何风日许妍暖,更著衣裳能叠重。
定是扬州玉楼子,略无佳句与形容。 -
334.《采药归晚因宿野人山舍》 宋·文同
东岩阴深崖巘古,夹涧垂泉结鹅乳。
我来采药晚忘归,试宿荆扉问鸡黍。
春风满林灯火冷,一夜不眠山月苦。
平明携策下青苍,松叶纷纷洒新雨。 -
335.《阆州东园十咏·药栏》 宋·文同
玉笋齐抽日,金釭竞列时。
自然俱可爱,莫放画帘垂。 -
336.《子平寄惠希夷陈先生服唐福山药方因戏作杂言》 宋·文同
蜀江之东山色尽如赭,有道人云此是丹砂伏其下。
烟云光润若洗濯,涧谷玲珑如刻画。
我闻神仙草药不在丹上生,是中当有灵苗异卉之根茎。
果然人言所出山芋为第一,西南诸郡有者皆虚名。 -
337.《黄修职雨中送芍药五枝》 宋·陈与义
微雨湿清晓,老夫门未开。
煌煌五仙子,并拥翠蕤来。
烟脂洗尽不自惜,为雨归来更无力。
老夫五十尚可痴,凭轩一赋会真诗。 -
338.《同杨运干黄秀才村西买山药》 宋·陈与义
潦缩田路宽,委蛇散腰脚。
胜日三枝杖,村西买山药。
岗峦相吞去,远木互前却。
天阴野水明,岁暮竹篱薄。 -
339.《闻西省赏酴醿芍药戏成小诗奉简泰之侍讲舍人》 宋·周必大
群玉圈中作主人,紫薇花底会嘉宾。
风光总属程夫子,好念文昌寂寞春。 -
340.《闻西省赏酴醿芍药戏成小诗奉简泰之侍讲舍人》 宋·周必大
满架冰肌合碧云,翻阶翠袖映红裙。
玉堂只有金沙在,伴直明朝又属君。