-
61.《禽兽昆虫之孝十首·猿》 宋·林同
不忍身逃箭,知为母塞疮。
人心有如此,兽面本何常。 -
62.《会故人二首》 宋·徐恢
毛郎才涌似潮头,莫比寒虫泣夜秋。
要上兰台揖班马,不联石鼎玩侯刘。
定知有道能医国,稍喜谈禅勘赵州。
顾我虽无陶谢手,尚堪述作与同游。 -
63.《甲辰岁张郡伯鄮西如觐京师其母太夫人出中馈》 明·卢柟
凤历开皇纪,龙池忆紫烟。
青阳调玉烛,白日转幽天。
河朔风云会,漳涯气概先。
诸公梁苑客,明府汉庭铨。 -
64.《送人从役》 明·陶谊
沅湘南去远,古戍楚云边。
山雨虫蛇出,江天螮蝀悬。
相思知后夜,重会更何年。
喜得风涛静,官船任昼眠。 -
65.《过林逸人故居》 明·徐勃
魂坠穷泉乍白头,方山寒雨杜鹃愁。
花飞古路松枝老,叶满闲庭荔子秋。
鹤梦不归江上榻,虫丝空网月边楼。
哭君剩有千行泪,濑水无情日夜流。 -
66.《禽虫十二章》 唐·白居易
燕违戊己鹊避岁,兹事因何羽族知?
疑有凤王颁鸟历,一时一日不参差。
[不知其然也。
燕衔泥常避戊己日,鹊巢口常避太 -
67.《南禅长老和诗不已故作六虫篇答之》 宋·苏轼
凤凰览德辉,远引不待遣。
鷾鸸恋庭宇,倏忽来千转。
那将坐井蛙,而比谈天衍。
蠹鱼著文字,槁死犹遭卷。 -
68.《泛舟城南会者五人分韵赋诗得人皆若炎字四首》 宋·苏轼
城中楼阁似鱼鳞,不见清风起白苹。
试选苕溪最深处,仍呼我辈不羁人。
窥船野鹤何曾下,见烛飞虫空自驯。
绕郭荷花一千顷,谁知六月下塘春。 -
69.《谢秀才有妾缟练,改从于人,秀才引留之不得,后生感忆......其三》 唐·李贺
洞房思不禁,蜂子作花心。
灰暖残香炷,发冷青虫簪。
夜遥灯焰短,睡熟小屏深。
好作鸳鸯梦,南城罢捣砧。 -
70.《蓼虫》 宋·王安石
蓼虫事业无余习,刍狗文章不更陈。
隐几自怜居丧我,倨堂谁觉似非人。
难堪藏室称中士,祗合箕山作外臣。
尚有少缘灰未死,欲持新句恼比邻。 -
71.《秋虫》 宋·杨万里
蝉哀落日恰才收,蛩怨黄昏正未休。
催得世人头摠白,不知替得二虫愁。 -
72.《谢人送常州草虫扇》 宋·杨万里
生怕炎天老又逢,草虫扇子献奇功。
还将多稼亭前月,卷尽西湖柳上风。
蚱蜢翅轻涂翡翠,蜻蜓腰细滴猩红。
旧时绿鬓常州守,今作霜髯一秃翁。 -
73.《东海有大松土人相传三代时物其状伟异诗不能》 宋·张耒
诗翁爱花复爱柳,长歌高吟半酣酒。
自言二物天下奇,爱之不厌形于诗。
嗟予所爱翁未见,我昔东游穷海甸。
波涛四绝大岛中,上有太古不死之长松。 -
74.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
人生等尺捶,岂耐日取半。
谁能如秋虫,长夜向壁叹。
朝四与暮三,适为狙公玩。
臭腐暂神奇,暗噫即飘散。 -
75.《谢兴宗惠草虫扇》 宋·司马光
吴僧画围扇,点缀成微虫。
秋毫宛皆具,独窃天地功。
细者及蛛蝥,大者缠阜螽。
枯枝拥寒蜩,黄蕊黏飞蜂。 -
76.《观居宁画草虫》 宋·梅尧臣
古人画虎鹄,尚类狗与鹜。
今看画羽虫,形意两俱足。
行者势若去,飞者翻若逐。
拒者如举臂,鸣者如动腹。 -
77.《李舍人淮南提刑》 宋·梅尧臣
啄木欲除蠹,蠹去树亦挠。
何须食微虫,尔腹岂不饱。
天下本无事,自为庸人扰。
君实知古深,终惭用倾巧。 -
78.《依韵吴冲卿秋虫》 宋·梅尧臣
梧桐叶未老,露滴玉井床。
秋虫如里胥,促织何苦忙。
苒苒机上丝,入夜为鼠伤。
织妇中夕起,投梭重徊徨。 -
79.《徐山人别墅》 明·高启
茶香孤墅发,竹色四邻分。
扫地侵虫字,开窗散鸟群。
树凉池过雨,苔润石生云。
我出无车马,偏宜访隐君。 -
80.《和圆机题草虫》 宋·晁说之
怒剑无烦起逐蝇,从教小物此冯陵。
礼加蛙臂何时用,书到蚕头几日能。
半是苔边徒有感,全收芋处肯生憎。
如椽大笔么麽落,愤懑今人终拂膺。