-
101.《书马使君所藏草虫》 宋·艾性夫
晋陵草虫妙天下,一幅千金不当价。
谁将此本送使君,蜂蝶数辈蔬一根。
此蔬雅淡无色香,嗟汝蜂蝶空疏狂。
人间桃李千万树,有翅奈何不飞去。 -
102.《题曾逵臣草虫》 宋·艾性夫
蝘蜓走昂头,螳蜋怒张臂。
走欲捕生怒欲制,笔活能融两虫意。
无人饭汝金砂红,糜肌粉肉牢守宫,草间敢尔夸豪雄。
捕蝉幸脱黄雀舌,轻斗悬知腰股折,力微谨勿当车辙。 -
103.《啄木行赠净珇上人》 宋·戴表元
东园嘹嘹山剥剥,有鸟晨饥啄霜木。
天寒虫豸得几何,爪觜披猖良为腹。
华堂蝙蝠添毛衣,飞蚁净尽何处归。
海山野鹤亦有饥,饥绝不向人前飞。 -
104.《禽兽昆虫之孝十首·蛇》 宋·林同
似有人传讣,来从榛莽中。
叩头至流血,垂润有哀容。 -
105.《禽兽昆虫之孝十首·乌》 宋·林同
灵乌噪何许,反哺向中林。
人可不如鸟,而无忧母心。 -
106.《游崇禧观南坞真人置酒索诗》 宋·陆文圭
粉墙缭而曲,转入宝珠林。
卷帘炉香出,竹日净沉沉。
天人一代师,功行夙所钦。
掀髯顾我笑,呼酒得细斟。
云厨荐黄独,饱慰饥虫吟。
相携鉴正室,试听玉泉琴。 -
107.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
大地一浑身,虚空绝四邻。
不识柏树子,唤作麻三斤。
好时十分潇洒,恶时一味藞苴。
等闲牵犁上佛殿,乘兴钵盂裹走马。
平地撒屎撒尿,知佗是真是假。
禅人描貌邈将来,大虫头上火把。 -
108.《题草虫图》 宋·释惟一
长茎短茎芳草翠,东个西个秋虫寒。
平白祖翁田一片,时人莫作画图看。 -
109.《思还人四方四首》 宋·释文珦
草间小虫鸣素秋,唤起妾身离别愁。
愁多宛转结成梦,梦远直过西凉州。 -
110.《十虫吟》 宋·舒岳祥
虫有促织儿,忧人不忧已。
华身有龙鸾,不出工女指。
瓦砾为堂奥,青莎作衣被。
一身可自了,剌剌不能已。
白露夜庭空,凄其行去矣。
金屋白玉床,贵人呼不起。 -
111.《十虫吟》 宋·舒岳祥
虫有避债夫,缉茧枝间缀。
窃食柽松毛,负之以为盖。
首鼠开两端,见人深拒闭。
想汝作债初,已作逃匿计。
小儿不汝赦,推寻见根柢。
计穷挺身走,终日失其竁。 -
112.《家藏画鹊二轴其一棠梨结子青黄叶亦虫蚀尚带》 宋·舒岳祥
粉节娟娟碧玉枝,螳螂得意更谁疑。
旁人只与危黄雀,不道中林有鹊知。 -
113.《十五日月明凄然无况因忆方泳道挽拙斋诗有人》 宋·舒岳祥
月色清寒早闭门,秋虫依旧语黄昏。
老人心事浑如此,旧住乡岩水石村。 -
114.《续十虫吟2》 宋·舒岳祥
虫有白蚁虎,食蚁功有取。
大厦初落成,白蚁郛其础。
日繁实有徒,岁久仆梁梠。
闻尔能食之,往求数十许。 -
115.《续十虫吟1》 宋·舒岳祥
虫有搏蝇虎,似嬉无纲罟。
群蝇争嘬时,潜身入其聚。
蝇初玩其小,突然能攫取。
生擒加面缚,不辨头翅股。
蝇为人所憎,同欲畀兹虎。
其奈彼实繁,日食能几许。 -
116.《续十虫吟5》 宋·舒岳祥
虫有土中狗,翼短身则长。
行地如狗子,两臂健擘张。
纵横成穴道,堀堁身蔽藏。
握之人手中,排抉力其强。
夜飞能打人,有物凭为殃。
收之入药录,虻蛭同其良。
君看医师术,可谓宰相方。 -
117.《题画草虫扇子》 宋·苏颂
蠉飞蠕动诚微物,尺素轻盈谁画出。
一朝君手将动摇,犹似吟风欲跳逸。
竹梢草际弄轻翰,水墨浅深见纤质。
昔人徒爱明月诗,何似今看老师笔。 -
118.《和刘过夏虫五咏·蚓》 宋·孙应时
高人百尺楼,万里对天宇。
白水渺江湖,清明到窗户。
跏趺作禅定,不闻雷破柱。
从渠蚯蚓歌,自趁商羊舞。 -
119.《桑柔》 先秦·佚名
菀彼桑柔,其下侯旬,捋采其刘,瘼此下民。
不殄心忧,仓兄填兮。
倬彼昊天,宁不我矜?四牡骙骙,旟旐有翩。
乱生不夷,靡国不泯。 -
120.《云汉》 先秦·佚名
倬彼云汉,昭回于天。
王曰:於乎!何辜今之人?天降丧乱,饥馑荐臻。
靡神不举,靡爱斯牲。
圭壁既卒,宁莫我听?旱既大甚,蕴隆虫虫。