-
141.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
142.《效何水部二首》 唐·韦应物
玉宇含清露,香笼散轻烟。
应当结沉抱,难从兹夕眠。
夕漏起遥恨,虫响乱秋阴。
反复相思字,中有故人心。 -
143.《过扶风精舍旧居,简朝宗、巨川兄弟》 唐·韦应物
佛刹出高树,晨光闾井中。
年深念陈迹,迨此独忡忡。
零落逢故老,寂寥悲草虫。
旧宇多改构,幽篁延本丛。
栖止事如昨,芳时去已空。
佳人亦携手,再往今不同。
新文聊感旧,想子意无穷。 -
144.《佐郡思旧游》 唐·岑参
幸得趋紫殿,却忆侍丹墀。
史笔众推直,谏书人莫窥。
平生恒自负,垂老此安卑。
同类皆先达,非才独后时。
庭槐宿鸟乱,阶草夜虫悲。
白发今无数,青云未有期。 -
145.《郡中客舍》 唐·黄麟
虫响乱啾啾,更人正数筹。
魂归洞庭夜,霜卧洛阳秋。
微月有时隐,长河到晓流。
起来还嘱雁,乡信在吴洲。 -
146.《送从弟归河朔》 唐·李嘉祐
故乡那可到,令弟独能归。
诸将矜旄节,何人重布衣。
空城流水在,荒泽旧村稀。
秋日平原路,虫鸣桑叶飞。 -
147.《李云南征蛮诗》 唐·高适
天宝十一载,有诏伐西南夷,右相杨公兼节制之寄,乃奏前云南太守李宓涉海自交趾击之。
道路险艰,往复数万里,盖百王所未通也。
十二载四月,至于长安,君子是以知庙堂使能,李公效节。
适忝斯人之旧,因赋是诗。 -
148.《缚鸡行》 唐·杜甫
小奴缚鸡向市卖,鸡被缚急相喧争。
家中厌鸡食虫蚁,不知鸡卖还遭烹。
虫鸡于人何厚薄,我斥奴人解其缚。
鸡虫得失无了时,注目寒江倚山阁。 -
149.《苦竹》 唐·杜甫
青冥亦自守,软弱强扶持。
味苦夏虫避,丛卑春鸟疑。
轩墀曾不重,翦伐欲无辞。
幸近幽人屋,霜根结在兹。 -
150.《除架》 唐·杜甫
束薪已零落,瓠叶转萧疏。
幸结白花了,宁辞青蔓除。
秋虫声不去,暮雀意何如。
寒事今牢落,人生亦有初。 -
151.《绝句漫兴九首》 唐·杜甫
隔户杨柳弱袅袅,恰似十五女儿腰。
谓谁朝来不作意,狂风挽断最长条。
手种桃李非无主,野老墙低还似家。
恰似春风相欺得,夜来吹折数枝花。 -
152.《课小竖鉏斫舍北果林,枝蔓荒秽,净讫移床三首》 唐·杜甫
病枕依茅栋,荒鉏净果林。
背堂资僻远,在野兴清深。
山雉防求敌,江猿应独吟。
泄云高不去,隐几亦无心。 -
153.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
154.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
155.《哭李尚书(之芳)》 唐·杜甫
漳滨与蒿里,逝水竟同年。
欲挂留徐剑,犹回忆戴船。
相知成白首,此别间黄泉。
风雨嗟何及,江湖涕泫然。 -
156.《杜鹃行(一作司空曙诗)》 唐·杜甫
古时杜宇称望帝,魂作杜鹃何微细。
跳枝窜叶树木中,抢佯瞥捩雌随雄。
毛衣惨黑貌憔悴,众鸟安肯相尊崇。 -
157.《叹毕少府以持法无隐见系》 唐·钱起
用法本禁邪,尽心翻自极。
毕公在囹圄,世事何纠纆.
翠凤呈其瑞,虞罗寄铩翼。
囚中千念时,窗外百花色。
落景闭圜扉,春虫网丛棘。
古人不念文,纷泪莫沾臆。 -
158.《山园栖隐》 唐·钱起
守静信推分,灌园乐在兹。
且忘尧舜力,宁顾尚书期。
晚景采兰暇,空林散帙时。
卷荷藏露滴,黄口触虫丝。
三径与嚣远,一瓢常自怡。
情人半云外,风月讵相思。 -
159.《农臣怨》 唐·元结
农臣何所怨,乃欲干人主。
不识天地心,徒然怨风雨。
将论草木患,欲说昆虫苦。
巡回宫阙傍,其意无由吐。
一朝哭都市,泪尽归田亩。
谣颂若采之,此言当可取。 -
160.《丙戌岁正月出洛阳书怀》 唐·独孤及
往岁衣褐见,受服金马门。
拟将忠与贞,来酬主人恩。
天地暂雷雨,洪波生平原。
穷鳞遂蹭蹬,夙昔事罕存。