-
321.《化成岩二首》 宋·赵汝鐩
一线沿崖路,衰残步屟迟。
攀萝冲雾上,倚槛俯空危。
石佛像须久,山僧言不知。
看来众亭子,最是妙高奇。 -
322.《王德辅邀饮新醅予与陈用宾老辄先醉座上分韵》 宋·林景熙
朔风号枯林,吹寒入肌髓。
江湖客影孤,况复怀万里。
白战不持铁,何以破愁垒。
惟有无功乡,岁墓足可恃。 -
323.《坠马后柬萧文明给事长句并呈同游诸君子》 明·李东阳
我在黄门夜燕归,径驱健马疾若飞。
马蹄翻空身堕地,岂独尘土沾人衣。
徒行却叩黄门宅,主翁醉睡惊倒屐。
东轩大床许借我,筋骨屈强眠不得。 -
324.《东园四首(嘉靖庚寅夏秋作)》 宋·陈淳
举世争趋进,谁能事息机。
穷来犹不悟,老去渐知非。
骨肉贫招弃,交游懒致稀。
衰年须却步,自识此心微。
¤ -
325.《建溪精舍得本字》 宋·戴表元
四山翛翛风日暖,白发看花惜春晚。
当时衰草牧羊坡,今日池台红雾满。
最邻幽篁手所植,儿戏成业亦千本。
旧游聚散万事拙,客梦悲欢百年短。 -
326.《傍家东北有山曰绍地余幸得之规以素庄也》 宋·戴表元
绍地吾所欣,他时以藏我。
冈原见逾美,松柏栽已夥。
双流交在右,一几平连左。
忆昔初经营,登高忘蹩跛。 -
327.《林贵父投老谒铨有赠》 宋·戴表元
天寒道路长,行子难为容。
况复迫衰暮,视近步憧憧。
干世悔古学,费时惭惰农。
谁知冻雪巷,忽视戟髯翁。 -
328.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
329.《哭从兄良遇》 宋·方回
先祖五男子,其下八男孙。
白首涉患难,仅余二老存。
兄昔健如虎,行步疾飞奔。
长眉具寿相,修髯当风掀。 -
330.《汉州塔二首》 宋·郭印
相随步屧转穹隆,万室鳞鳞指顾中。
自笑情怀非旷士,谁知筋力已衰翁。
吟馀尚惜西山日,立久翻忧北户风。
从此不须攀绝顶,云深无处认鳌宫。 -
331.《哭驾部舅》 宋·李处权
外门推望郎,天启眉干白。
揭揭廊庙器,仕道无枉尺。
仁义允蹈之,言行可法则。
优为君子儒,彬彬见文质。 -
332.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
333.《送丘寺丞》 宋·李覯
嗟予兀兀何施为,学无异意唯传师。
尝言先圣所述作,人事而已亡他岐。
安知步步有天道,繄我丘师能识之。
春秋下应三千岁,雅颂周流十二支。 -
334.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
久病脚力衰,婴儿学移步。
丧尽目前机,辩得尘中主。
鼻直眼机,皮穿骨露。
驴不成兮马不成,且无描摸处。
赚镣僧繇吴道子。 -
335.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
336.《次徐相公韵十首·老马》 宋·释行海
瘦脊棱棱跨弊鞍,无骑北将服南官。
衰鬃不弁青丝脆,旧铁犹衔白沫寒。
料足雨催荣草长,蹄香春暾野花乾。
可怜骄骏今无用,羞见新驹学步宽。 -
337.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
石上足蟠,人间念乾。
秋生眼角,喜入眉端。
丘壑之身心磈磊,丛林之肝胆衰残。
澗月依稀,夜霜濯磨而气韵清白;岩松偃蹇, -
338.《小阁省心》 宋·舒岳祥
避地逃名花时臧,春风何事转桑枢。
退藏小阁收心静,闲下危阶放步徐。
身到衰时方学道,眼当昏处始观书。
一生日力悠悠度,总悔从前作计疏。 -
339.《寄翰苑所知》 宋·宋无
多士富文治,明良际盛时。
骚坛先佩印,策阵已搴旗。
西极蹄千里,南溟翼四垂。
疾雷天地板,崩岳鬼神移。 -
340.《七弟示诗后又改缘字为川字因再次韵》 宋·苏颂
幽栖新得地,朴饰敢求全。
一亩真儒有,三年近道边。
锄荒还见旧,革陋遂成妍。
栋宇依岩畔,烟云入槛前。