-
341.《灯下学书偶成》 宋·孙应时
学书乃一乐,人或罕知趣。
而我欲成癖,矻矻了朝暮。
天资苦凡弱,师法非早悟。
目力又已衰,怳若在烟雾。 -
342.《玉虚洞》 宋·孙应时
驾言玉虚游,奇绝慰心赏。
馀雪明层阴,初旭上清朗。
寒溪玻璃色,远壑风雨响。
刺船度石濑,散策步林莽。 -
343.《八月过西林一首》 宋·王阮
似应水鹭有前期,装点秋原景最宜。
落雨败梧随沆瀣,牵风寒藻舞沦漪。
流旋碧玉渠初满,剥尽黄花稻已衰。
海里是非休苦恼,不如学取步兵痴。 -
344.《饮叶氏园亭不觉大醉欹侧诗呈德茂仰这并简二》 宋·王洋
步入青冥路渺赊,岚我四面照流霞。
相公未许归旄节,旅客还来看物华。
不独衰肠难胜酒,自缘饥眼乍看花。
醒来知免污茵席,端为勤劳不驾车。 -
345.《枯柏》 宋·王洋
斋前两柏树,其大皆十围。
我初营屋时,正与两柏期。
其一傍北亭,其一近南篱。
相去十步间,当夏无炎曦。 -
346.《九日同黄宏公游古城山》 宋·于石
信步攀跻感旧游,寒烟衰草思悠悠。
西风白发空惊老,晚节黄花独耐秋。
宇宙几人欢喜饮,江山一片古今愁。
渊明三迳今犹在,自笑不如归去休。 -
347.《钱司理李季牖》 宋·曾丰
天下万谿山,天上万星宿。
摸索君胸中,往往无不有。
中原染腥膻,岁月亦云久。
匪伊丁未年,乃我旧阳九。 -
348.《题画雪景送炤师归黄山喝石居(去年除夕,师》 明·程嘉燧
莲花峰腰三丈雪,飞鸟无声人迹绝。
山僧冒寒晨出山,触踏层冰跗圻裂。
远来问疾刚一笑,寒缸结花如吐屑。
纸窗竹屋岁聿除,驹隙光阴催电掣。