-
161.《霅山和丹岩晚春韵》 宋·卫宗武
叠叠青山叠叠林,风松石涧自成琴。
个中迥与世尘隔,试问入山深未深。 -
162.《苏武慢·驴背驮诗》 元·凌云翰
驴背驮诗,鸱夷盛酒,晓踏苏堤残雪。
露阙云门,璇阶玉宇,照耀日华光洁。
见说孤山,犹存老树,清兴一时超越。
画船归、更有渔舟,此景顿成奇绝。 -
163.《苏武慢·驴背驮诗》 元·凌云翰
驴背驮诗,鸱夷盛酒,晓踏苏堤残雪。
露阙云门,璇阶玉宇,照耀日华光洁。
见说孤山,犹存老树,清兴一时超越。
画船归、更有渔舟,此景顿成奇绝。 -
164.《水龙吟 赋春雪》 元·王恽
空齐寂寞春寒,坐来庭竹风声悄。
天低云暖,冰花谁翦,须臾云扰好是东君,与时呈瑞,春迥枯槁。
快黄尘厌尽,千林膏沐,休更问,青山老。
我爱春来起早。 -
165.《白马篇》 南北朝·孔稚珪
白马金具装,横行辽水傍。
问是谁家子,宿卫羽林郎。
文犀六属铠,宝剑七星光。
山虚弓响彻,地迥角声长。 -
166.《豁然阁》 宋·程俱
云霞堕西山,飞帆拂天镜。
谁开一窗明,纳此千顷静。
寒蟾发淡白,一雨破孤迥。
时邀竹林交,或尽剡溪兴。
扁舟还北城,隐隐闻钟磬。 -
167.《追和苏子瞻游峡山寺韵》 宋·吕定
山迥宝华阁,水绕金锁湾。
尘虑顿焉息,于兹开我颜。
疎钟日夕动,老僧林下还。
天风吹白云,悠悠满松关。 -
168.《偶题三首》 宋·蔡沈
寂寞园林迥,栖迟念虑宽。
雨声连砌响,风色入帘寒。
义理无新得,交游少旧懽。
梅花自畴昔,岁晚独相看。 -
169.《元日酌悠然赋坐客悠字韵》 宋·陈必复
东风第一番春游,白袷清樽半日休。
花气未醒蜂蝶懒,宿寒犹殢雨云愁。
人烟带郭居全少,林沼当轩趣迥幽。
吟过小桥归梦晚,乱钟何处思悠悠。 -
170.《题巫山瞻华亭》 宋·邓谏从
崚赠玉削三千丈,翠泼岚光冷相向。
风含太古云气长,变化溟濛纷万象。
阴晴一日肯四时,天籁壑深虚自响。
神山娟妙擢群参,锦绣铺张献奇状。 -
171.《句》 宋·冯坦
终日无人到,隔林惟鸟啼。
雀舌收先雨,猫头掘带泥。
因听敲竹雨,四壁半生苔。
飘风惊日月,落叶满乾坤。 -
172.《中兴寺琼翠阁次乔梦符韵》 宋·葛洪
兰若凭高处,风虚阁自凉。
川林输望迥,日月对闲长。
洒落幽人暇,奔驰俗累忙。
何时足生理,卜筑并山阳。 -
173.《葛仙茗园》 宋·胡融
绝巘匿精庐,苍烟路孤迥。
草秀仙翁园,春风坼幽茗。
野僧四五人,脑绀瞳子炯。
携壶汲飞瀑,呼我烹石鼎。 -
174.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
175.《辰光门》 宋·李蟠
北林苍翠拱岩闉,中起红楼迥照人。
四面山河千古在,百年城市一朝新。
夜深灯火明沙路,秋冷笙歌拥画轮。
莫讶使君频宴乐,欲令盍郡物皆春。 -
176.《湖州溪舍》 宋·林人隐
茅舍枕寒溪,出门烟翠齐。
晓林过栗鼠,秋草伏莎鸡。
村酒大书字,山蔬小作畦。
落然人寂历,野迥白云低。 -
177.《入直》 宋·刘奉世
玉烛含辉望处遐,禁钟动后起雌鸦。
天高秘省云偏重,地迥琼林月半斜。
三古文章留大史,百年事业照东华。
时挥子墨随班马,芝检初分宰相麻。 -
178.《凤凰台》 宋·刘榘
凤凰何亭亭,迥与雨华对。
凭高一登眺,秋事渺无际。
鹭洲赏心前,牛首秦淮外。
万叠云稼横,百缆风樯会。 -
179.《别荆州诸友》 宋·吕殊
荆州三度别,此别犹酸冷。
蒹葭逐岸靡,烟雨隔林迥。
去棹行且留,离觞醉还醒。
缅怀荆州士,秸立霜毛整。 -
180.《咏般若台一首赠源□长□》 宋·钱端礼
□□云收出远林,两山不隔□□鸣。
层台迥出层霄外,霜□还同霜月平。
修竹可人无俗韵,疏梅能事□僧清。
宝□遍□虚空界,深夜犹闻梵呗声。