-
1.《战城南》 两汉·佚名
战城南,死郭北,野死不葬乌可食。
为我谓乌:且为客豪!
野死谅不葬,腐肉安能去子逃?
水深激激,蒲苇冥冥; -
2.《远别离》 唐·李白
远别离,古有皇英之二女,乃在洞庭之南,潇湘之浦。
海水直下万里深,谁人不言此离苦?
日惨惨兮云冥冥,猩猩啼烟兮鬼啸雨。
我纵言之将何补? -
3.《展禽论祀爰居》 先秦·佚名
海鸟曰“爰居”,止于鲁东门之外二日。
臧文仲使国人祭之。
展禽曰:“越哉,臧孙之为政也!夫祀,国之大节也,而节,政之所成也。
故慎制祀以为国典。 -
4.《出塞曲》 唐·张琰
腰间插雄剑,中夜龙虎吼。
平明登前途,万里不回首。
男儿当野死,岂为印如斗。
忠诚表壮节,灿烂千古后。 -
5.《读车千秋传》 宋·余靖
汉武好迂诞,江充专险贼。
引对大台宫,君臣自相得。
世乱谗人胜,奸谋多造饰。
元良天下本,掘蛊遭荧惑。 -
6.《感事(二首)》 未知·张宁
宝马朱轮接上游,时危谁解奉天忧。
鼎湖龙去英雄尽,剑阁云深日月愁。
玉辇已随胡地草,青山依旧汉宫秋。
元勋野死潼关破,误国何人更首丘? -
7.《怀古四首为知己魏倅元长赋兼呈王永叔宗承载》 宋·刘过
高高黄金台,燕赵争趋风。
后来得荆卿,恩礼尽鞠躬。
丈夫易感激,况在穷厄中。
缟衣登素车,函谷照已空。
吕政当野死,燕丹无奇功。
侠骨化为铁,血变海水红。
英愤气不磨,今为亘天虹。 -
8.《野有死麕》 先秦·佚名
野有死麕,白茅包之。
有女怀春,吉士诱之。
林有朴樕,野有死鹿。
白茅纯束,有女如玉。
舒而脱脱兮!无感我帨兮!无使尨也吠! -
9.《哭孟东野二首》 唐·王建
吟损秋天月不明,兰无香气鹤无声。
自从东野先生死,侧近云山得散行。
老松临死不生枝,东野先生早哭儿。
但是洛阳城里客,家传一本杏殇诗。 -
10.《孟东野失子》 唐·韩愈
失子将何尤,吾将上尤天。
女实主下人,与夺一何偏。
彼于女何有,乃令蕃且延。
此独何罪辜,生死旬日间。 -
11.《答孟东野》 唐·刘叉
酸寒孟夫子,苦爱老叉诗。
生涩有百篇,谓是琼瑶辞。
百篇非所长,忧来豁穷悲。
唯有刚肠铁,百炼不柔亏。 -
12.《寒食野望吟》 唐·白居易
乌啼鹊噪昏乔木,清明寒食谁家哭。
风吹旷野纸钱飞,古墓垒垒春草绿。
棠梨花映白杨树,尽是死生别离处。
冥冥重泉哭不闻,萧萧暮雨人归去。 -
13.《野田行》 唐·张碧
风昏昼色飞斜雨,冤骨千堆髑髅语。
八纮牢落人物悲,是个田园荒废主。
悲嗟自古争天下,几度乾坤复如此。 -
14.《南野逢田客》 唐·杨发
桑柘悠悠水蘸堤,晚风晴景不妨犁。
高机犹织卧蚕子,下坂未饥逢饲妻。
杏色满林羊酪熟,麦凉浮垄雉媒低。
生时自乐死由命,万事在天管不迷。 -
15.《哭孟东野》 唐·贾岛
兰无香气鹤无声,哭尽秋天月不明。
自从东野先生死,侧近云山得散行。 -
16.《览孟东野集》 唐·邵谒
蚌死留夜光,剑折留锋铓。
哲人归大夜,千古传珪璋。
珪璋遍四海,人伦多变改。
题花花已无,玩月月犹在。
不知天地间,白日几时昧。 -
17.《野鸭》 唐·齐己
野鸭殊家鸭,离群忽远飞。
长生缘甚瘦,近死为伤肥。
江海游空阔,池塘啄细微。
红兰白蘋渚,春暖刷毛衣。 -
18.《箜篌引/野田黄雀行》 魏晋·曹植
置酒高殿上,亲交从我游。
中厨办丰膳,烹羊宰肥牛。
秦筝何慷慨,齐瑟和且柔。
阳阿奏奇舞,京洛出名讴。 -
19.《野庙碑》 唐·陆龟蒙
碑者,悲也。
古者悬而窆,用木。
后人书之以表其功德,因留之不忍去,碑之名由是而得。
自秦汉以降,生而有功德政事者,亦碑之,而又易之以石,失其称矣。 -
20.《为沪学会撰文野婚姻新戏册既竟系之以诗》 近代·弘一
床第之么健得耻,为气任侠有厅女。
鼠子胆裂国魂号,断头台上血花紫。
东邻有儿背佝偻,西邻有女犹含羞。