-
21.《野犬行》 宋·刘宰
野有犬,林有鸟。
犬饿得食声咿鸣,鸟驱不去尾毕逋。
田舍无烟人迹疏,我欲言之涕泪俱。
村南村北衢路隅,妻唤不省哭者夫, -
22.《永乐初给事姚伯善采木广右被瘴客死殡及六十》 明·沈周
惟昔永乐初,皇帝治明堂。
取材苍梧野,在楩楠豫章。
公素侃察闻,百辟得激扬。
譬如公输子,材悉良不良。 -
23.《赠五星陈东野》 宋·方逢辰
粤从动静极互根,裂为二气分五行。
未有二气先有理,理与气合人物生。
人惟禀得天地气,故为耳目形口鼻。
人惟禀得气之理,故为仁义为礼智。 -
24.《寄浙漕王子文野以思君令人老五字为韵得诗五》 宋·五迈
我本麋鹿群,官职不要讨。
儋石倘有储,山林堪佚老。
焚香旦告天,非为其私祷。
一愿屡丰年,田畴足禾稻。 -
25.《夏夜与魏野陈越会宿河亭联句三十韵》 宋·臧奎
雨破畏日沉,月出酷暑歇。
衙中河亭上,静与山不别。
良朋俱远来,文会一何悦。
箕踞巾舄闲,玩好琴樽列。 -
26.《伯父《送先人下第归蜀》诗云︰人稀野店休安》 宋·苏轼
瘦骨寒将断,衰髯摘更稀。
未甘为死别,犹恐得生归。 -
27.《伯父送先人下第归蜀诗云人稀野店休安枕路入》 宋·苏轼
索漠齐安郡,従来著放臣。
如何风雪里,更送独归人。
瘦骨寒将断,衰髯摘更稀。
未甘为死别,犹恐得生归。 -
28.《吴子野绝粒不睡过作诗戏之芝上人陆道士皆和》 宋·苏轼
聊为不死五通仙,终了无生一大缘。
独鹤有声知半夜,老蚕不食已三眠。
怜君解比人间梦,?芝有梦斋,子由作铭。
?许我时逃醉后禅。
会与江山成故事,不妨诗酒乐新年。 -
29.《客自邵武来言王野使君平寇》 宋·戴复古
闻说贼来日,君能判死生。
扁舟载母去,倚剑到天明。
百姓各逃命,四旁无援兵。
王尊岂非勇,独自守孤城。 -
30.《野兴》 宋·陆游
玉门关外何妨死,饭颗山头不怕穷。
春瓮已成花欲动,了无一事著胸中。 -
31.《野兴》 宋·陆游
来日无多去日遒,朱颜那肯为人留。
檐声点滴无时雨,野气苍茫极目秋。
朝出钓鱼来北渚,夜耕驱犊上西畴。
此心所要常无媿,寂寞衡门死即休。 -
32.《戏作野兴》 宋·陆游
省事贫犹富,宽怀客胜家。
充虚一箪饭,遣睡半瓯茶。
有兴闲垂钓,逢欢醉插花。
皋桥亦可死,处处是生涯。 -
33.《杂感十首以野旷沙岸净天高秋月明为韵》 宋·陆游
镜湖一何清,稽山一何高;浙江百里远,夜枕闻惊涛。
子胥死吴下,千载无人豪。
遗魂招不来,我欲续楚骚。 -
34.《醉中信笔作四绝句既成惧观者不知野人本心也》 宋·陆游
治道巍巍本易成,狂言安得略施行。
太平事业人皆见,不计封伦死与生。 -
35.《野意》 宋·陆游
久忝明恩返故乡,全家衣食出耕桑。
诗才适意宁求好?醉即成眠不暇狂。
小雨荷鉏分药品,乍凉扶杖看优场。
此身已作农夫死,却媿时贤独未忘。 -
36.《初夏野兴》 宋·陆游
披衣清晓倚阑干,龟屋裁成二寸冠。
盆桧雨余抽嫩绿,研池风过起微澜。
爱书自笑心常在,去死悬知日尚宽。
回视前修似无媿,不教一字入长安。 -
37.《过野人家有感》 宋·陆游
纵辔江皋送夕晖,谁家井臼映荆扉。
隔篱犬吠窥人过,满箔蚕饥待叶归。
世态十年看烂熟,家山万里梦依稀。
躬耕本是英雄事,老死南阳未必非。 -
38.《野步晚归》 宋·陆游
江村十日喜霜晴,草死泥乾拄杖轻。
沟港浅来无鹭下,郊原暖处有牛耕。
奔驰久厌儿童戏,沦落偏知世俗情。
欲向书窗了残课,归来犹占夕阳明。 -
39.《夏末野兴》 宋·陆游
漠漠川云阖复开,天公试手挽秋回。
参差小市林边出,缥缈疏钟雨外来。
土塯饭香供晚饷,布帘字大卖新醅。
归舟自逐轻鸥去,不用城笳抵死催。 -
40.《岁暮皈自城中,一病垂死,病起遣闷四首》 宋·杨万里
出郭云尚明,及郊日忽暮。
不思日略短,却信云色误。
骏奔六七里,逢店破亦住。
浇愁幸残尊,照睡聊短炬。