-
41.《故原有战卒死而复苏来说当时事》 宋·梅尧臣
纵横尸暴积,万殒少全生。
饮雨活胡地,脱身归汉城。
野貛穿废灶,妖鹏啸空营。
侵骨剑疮在,无人为不惊。 -
42.《和孙莘老题召伯斗野亭》 宋·张舜民
我登甘棠埭,所向殊未平。
舟行汙池中,顿失江湖青。
蛙声乱僧呗,鸱吻赫市甍。
意向伯喈死,苟与卫士倾。 -
43.《野亭》 元·杨维桢
孟郊得野趣,野有真曜庐。
魏先得野趣,野有野堂居。
云间沈东氏,■草衣野夫。
东屯田可种,西壤水可渔。 -
44.《野轩歌》 宋·张继先
四海鲸鱼不足钓,纵使上钩吾不要。
三岛神仙不足夸,长生不死数如麻。
惊人名誉不足恃,万古英雄一场戏。
些些富贵不足欣,何如野轩卧闲云。 -
45.《送野塘王经历三十韵》 宋·何梦桂
切变浩无极,俯仰长吁嘻。
人情恩与雠,相值每不期。
邯郸至受兵,何与鲁酒醨。
弄丸本我心,乃解两家围。 -
46.《野鹰来歌》 宋·赵文
野鹰来,高台下。
天寒鸟死狐兔伏,枯梢啄雪何为者。
宜城有酒煦尔寒,格高鞲暖肉不乾,终日臂尔夜宿安。 -
47.《挽赵子野母梁氏太夫人》 宋·刘宰
元祐名家几在亡,夫子懿德足傅芳。
事夫生死终无负,教子艰辛昔备赏。
八秩燕颐天予寿,十行鸾诰月争乐。
穹窿原上春风起,无复潘舆驻夕阳。 -
48.《徐逊绵题三贤祠堂诗有云士死惟留姓与名天下》 宋·方回
殷仁周寿缺圆形,释宝仙清笑乞灵。
何限台阶隆爵位,谁堪鼎足并仪形。
岁寒臭味松梅竹,乾象光芒日月星。
野服不殊人品似,年年苹藻荐芳馨。 -
49.《徐逊绵题三贤祠堂诗有云士死惟留姓与名天下》 宋·方回
黉宇祠堂塑像新,两朝邦伯间邦民。
没身不朽缘何事,异世相知自有人。
梅魄鹤魂招处士,松心凤咮吊累臣。
宫墙数仞严香火,似胜萧萧野水滨。 -
50.《野蚕》 宋·李复
野蚕缘桑自成茧,群儿采茧残桑枝。
明年家蚕黑蚁出,四中桑死蚕忍饥。
野茧更彩不满筥,家蚁岁生无尽时。
翁乎驱儿无残桑,叶长蚕成长有丝。 -
51.《送袁仲野赴异陵》 宋·陆文圭
儒吏不相得,异器如薰翳。
儒视吏不屑,吏嫉儒为仇。
俗儒不知变,绕绕孔与周。
事来委不理,言大作不酬。 -
52.《和伯氏韵赠王元明元明旧亲予叔行也今死於贼》 宋·王洋
野树霏烟不傍城,还知高士欲逃名。
倦投芒屦春随处,笑起孤帆潮又生。
曾宿客来门不掩,无心人住鸟忘情。
郊原盛事知多少,出郭当朝共眼明。 -
53.《野有死麇》 先秦·诗经
野有死麇,白茅包之;
有女怀春,吉士诱之。
林有朴樕[1],野有死鹿;
白茅纯束,有女如玉。
舒而脱脱兮,无感我帨[2]兮,无使尨[3]也吠。 -
54.《平胡》 唐·李隆基
杂虏忽猖狂,无何敢乱常。
羽书朝继入,烽火夜相望。
将出凶门勇,兵因死地强。
蒙轮皆突骑,按剑尽鹰扬。 -
55.《句》 唐·李煜
迢迢牵牛星,杳在河之阳。
粲粲黄姑女,耿耿遥相望。
莺狂应有恨,蝶舞已无多。
(《落花》) -
56.《唐铙歌鼓吹曲十二首·其四》 唐·柳宗元
泾水黄,陇野茫。
负太白,腾天狼。
有鸟鸷立,羽翼张。
钩喙决前,钜趯傍。 -
57.《相和歌辞·燕歌行》 唐·贾至
国之重镇惟幽都,东威九夷制北胡。
五军精卒三十万,百战百胜擒单于。
前临滹沱后沮水,崇山沃野亘千里。 -
58.《相和歌辞·从军行》 唐·骆宾王
平生一顾念,意气溢三军。
野日分戈影,天星合剑文。
弓弦抱汉月,马足践胡尘。
不求生入塞,唯当死报君。 -
59.《相和歌辞·决绝词三首》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。 -
60.《相和歌辞·懊恼曲》 唐·温庭筠
藕丝作线难胜针,蕊粉染黄那得深。
玉白兰芳不相顾,倡楼一笑轻千金。
莫言自古皆如此,健剑刜钟铅绕指。